M. Saadat Noury

این سروده مجموعه ای ازسروده‌های پیشین است

ما گشته ‌ا‌یم عاشق و پا بند خاطرش

گلبوسه بسته ایم به هرجای بسترش

اومعبدی خجسته بنا کرده پر ز نا ز 

 درلابلای هررگ و اعضای پیکرش

آن دست پرحرارت وآن ساعد بلور

دارد نشانه ازژن نیکو به گوهرش

سا ق هایش :آن سا ق خوش تراش که ویژه به گیتی است

آ تش فکنده بردل ما نقش ظاهرش

یکتا ی خلقت است برآن زوج سا ق پا

د نیا به پا نکرده د گرنوع برترش

چشم هایش :درآن لحظه که افکند چشمهایش

به چشمان_ همیشه عاشق_ من

کجا دانست برق_آن نگاه اش

د مد خورشید صبح صادق_ من

لب ها یش : حرا رت ا ست به لب های او ، ز هرگوشه 

عبا دت ا ست که بوسه ، برآ ن لبا ن داد ن

حلا و ت ا ست به لب ها ی ا و ، ز هربوسه

سعا د ت ا ست زبوسه ، ا سیر ا و ما ند ن

د ست هایش :پس ازآن غیبت دور و درازش

به دیدارآمد او با دلربایی

گرفتم خوش دوباره دست نازش

به رسم_ ابتدای آشنایی

شرارگرم دست_ چاره سا زش

 به شد تسکین و درما ن جدایی

صدا یش : صدا یش روح وجان داده‌است برما

غنائی جاودان داده ‌است برما

و زنگ عا شقا نه در صدا یش 

نشاطی همز مان داده‌ است بر ما

حضور تمنا یش :آن شب عبورآتش آغوش اش

دریک بلور دلکش رویا بود

نورنگاه ولعل لب نوش اش

صد جلوه ازحضور تمنا بود

منوچهر سعادت نوری

xxx