M. Saadat Noury

از گل لب های آن ترک تتاری
بوسه می چینم به یک صبح بهاری

آن که عشق اش سبزه زار خا طره ست
نام او شد بر زبان پیوسته جاری

عارض زیبای او یکتا به عالم
برکشد کار مرا تا جا ن نثاری

زان خد نگ د یده ی شهلای او
آ تشی دارم به دل چون زخم کاری

با قرار _پا یدار_ یاد_  او
دل  سپارم یکسره بر بیقراری

درسحرگه ، بعد یک رویای خوش
این شنید م از نسیم جویباری

تا که مطرب ساز شادی می زند
کس نخواند خطی از نا سازگاری

شکرایزد کن که دلداری تراست
چون فرشته ، عاری ازهرکجمداری

عاشقا نه  بوسه برچین ، تا ‌توانی
از گل لب های آن ترک تتاری

منوچهر سعا دت نوری

ارديبهشت  ۱۳۸۵
مونترال

Anthology of CHAINS

xxx

xxx