M. Saadat Noury

یادی از دوست

Farah Rusta
Mon Dec 27, 2010 04:05 AM PST

 

 یکی‌ از مسیحیان راسیتینی که سعادت دوستی‌ و مصاحبت ایشان را داشتم جناب اسقف حسن بارنابا دهقانی تفتی بودند. ایشان نخستین اسقف کلیسای انجیلی ایران، انسانی‌ شریف و کریم النفس، ایران دوست، و از عشّاق زبان، ادبیات و فرهنگ سرزمین نیاکانشان بودند. در نوشتار نثری شیوا داشتند و از قریحه سرشاری در سرودن و ترجمه شعر برخوردار می‌‌بودند. یکی از خدمات ارزنده ایشان که وافر از عشق بی‌ شائبه آن مرحوم به دیانت مسیحی‌ و ادبیات فارسی می‌‌بود برگرداندن سرود‌های کلیسائی مرسوم در غرب (علی‌ الخصوص در کشور‌های انگلیسی‌ زبان) به زبان فارسی‌ و هم نوا سازی آنان با آهنگ‌هایی‌ که خوانده میشدند می‌‌باشد.

از جمله آثار متعددی که از ایشان باقیمانده و ارتباط مستقیم با موضوع این بلاگ دارد دو کتاب اند با عناوین "لحن مسیحایی شاعران فارسی‌ زبان" و "مسیح و مسیحیت در اشعار ایرانی‌".   گیرایی این دو اثر در نگرش به ادبیات متاثر از مسیحیت از دیدگاه یک مسیحی‌ فرهنگمند ایرانی است  اسقف دهقانی تفتی در سال ۲۰۰۸ میلادی درگذشتند. 

روانشان شاد و یادشان گرامی‌ باد.

مأخذ:

 //www.farsinet.com/sohrab_books/messianic_persian_poetry/

 

 //www.farsinet.com/ChristInPersianPoetry/

 

 

 

FR

جناب هومن مهابادی ابراهیمی

M. Saadat Noury
Sun Dec 26, 2010 06:24 PM PST

با سپاس ، در پاسخ سروده ای ازدکتر شفیعی کدکنی تقدیم می شود:

دیدی که باز هم، صد گونه گشت و بازی ایام
یک بیضه در کلاهش نشکست ؟
این معجزه ست ،  سحر و فسون نیست
 چندین که عرض شعبده با اهل راز کرد
 زان سالیان و روزان، روزی که خیل تاتار
دروازه را به آتش و خون بست
سال کتاب سوزان، با مرده باد آتش
و زنده باد باد، از هر طرف که آ ید
مهلت به جمع روسپیان دادند
ما در صف گدایان، خرمن خرمن گرسنگی و فقر
از مزرع کرامت این عیسی صلیب ندیده
با داس هر هلال درودیم 
بانگ رسای ملحد پیری را
از دور می شنیدیم
آهنگ دیگری داشت فریاد های او
***
هزار پرسش بی پاسخ از شما دارم
گروه مژده رسانان این مسیح جدید
شفا دهنده ی بیمارهای مصنوعی
میان خیمه ی نور دروغ زندانی
 و هفت کشور، از معجزات او لبریز
کسی نگفت و نپرسید، از شما ، یک بار
میان این همه کور و کویر و تشنه وخشک
کجاست شرم و شرف ؟
 تا مسیح تان بیند و لکه های بهارش را
 ازین کویر، ازین ناگزیر، بزداید
و مثل قطره ی زردی ز ابر جادویی ا ش
به خاک راه چکد
کدام روح بهاران ؟ کدام ابر و نسیم ؟
مگر نمی بیند، عبور وحشت و شرم است
در عروق درخت ، هجوم نفرت و خشم است
در نگاه کویر ، زبان شکوه ی خار
از تن نسیم گذشت
تو از رهایی باغ و بهار می گویی؟
مسیح غارت و نفرت، مسیح مصنوعی
کجاست باران کز چهره ی تو بزداید
نگاره های دروغین و سایه ی تزویر ؟
کجاست آینه ، ای طوطی نهان آموز
که در نگاه تو بماند
این همه تقریر ؟

آخرین وسوسه ی مسیح

Homan Mohabadi Ebrahimi
Sun Dec 26, 2010 05:54 PM PST

این فرازی زیبا و شکوهمند و کلیدی از رمان "آخرین وسوسهٔ مسیح" با ترجمه صالح حسینی است: «...لحظه لحظهٔ زندگی مسیح جدال و پیروزی است. او جادوی شکست ناپذیر لذتهای سادهٔ انسانی را تسخیر کرد. او بر وسوسه‌ها چیره شد و با تبدیل کردن ذرّه ذرّه "گوشت ِ تن" به "خون ِ جان" عروج کرد. "مسیح" با فراز آمدن به "گولگوتا" از صلیب بالا رفت.  امّا آنجا ، در فراز "گولگوتا" و بر بالای صلیب هم ، مبارزهٔ او پایان نپذیرفت: «وسوسه» -«آخرین وسوسه»- بالای صلیب در انتظارش نشسته بود. در پیش ِ دیدگان ِ بیفروغ ِ مصلوب ، روح ِ ابلیس در یک لُمحه ، چشم انداز ِ فریب آلود ِ زندگی ِ آرام و دلنوازی را بر او گشود. مسیح پنداشت که جادّهٔ راحت و نرم ِ انسانها را در پیش گرفته است : عیالمند شده و مردم دوستش می دارند و احترامش می نهند. واینک که پیرمردی گشته ، در آستانهٔ در ِ خانه اش نشسته است ، و همچنان که تمنّاهای دوران ِ جوانی ِ خویش را به یاد می آورد ، لبخندی از سر ِ رضایت بر لبانش نقش می بندد. او ،در گُزینش ِ جادّهٔ انسانها چه باشکوه و عاقلانه عمل کرده بود! راستی را که نجات ِ دنیا دیوانگی بوده است و فرار از محرومیّت‌ها و شکنجه‌ها و صلیب چه لذّتبخش! این «آخرین وسوسه» ای بود که در لمحه ای کوتاه به سراغ ِ ناجی آمد تا لحظات ِ واپسین را بر او پریشان سازد. امّا به ناگاه مسیح سرش را با شدّت تکان داد ، چشمانش را گشود و دید : نه!... سپاس خدای را که خائن نبود ، که پیمان شکن نبود. او از عُهدهٔ انجام ِ مأموریتی که خداوند ِ خدا ، بار ِ امانتش را بر دوش ِ وی نهاده بود ، برآمده بود. او عَزَب مانده و شَهد ِ گوارای ِ "زن" و "زندگی" را نچشیده بود. او به اوج ِ ایثار رسیده بود : به صلیب چهارمیخ شده بود. با رضامندی دیدگانش را فروبست. پس آنگاه نغمهٔ بزرگ ِ پیروزی سر داده شد : «وظیفه به انجام رسیده است!» و مسیح گفت : وظیفه ام را به انجام رسانیده ام ، به صلیب کشیده شده ام . و در دام ِ وسوسه نیفتاده ام.....» 

Some Poems on Jesus Christ in English

by M. Saadat Noury on Sun Dec 26, 2010 03:29 PM PST

 

Only Jesus can make a sad heart glad
the only one who can give the best joy you ever had
He fills the hungry heart to satisfied and full
the only one who can redeem the sinful soul

Only Jesus can wash our sins away
the only one who can turn the night into day
He will always say "I forgive you"
the only one who can change a heart to make it new

Only Jesus can comfort you when you need a friend
the only one who stays with you to the end
He is always on duty caring for his sheep
the only one who loves so tenderly and deep

Only Jesus can heal a broken heart
the only one who shares our sorrows and takes a part
He is the savior who knows our deepest woes
the only one who gives victory over all our foes

Only Jesus can dry away our tears
the only one who calms all our fears
He is always there to strengthen in times of need
the only one to follow as he does guide and lead

Only Jesus can see the lonesome heart and void
the only one who can fill it to overjoyed
He is always there to hear our pleadings and request
the only one who gives perfect peace and rest:  Cindy Wyatt

More Poems on Jesus Christ in English

دوستان گرامی

M. Saadat Noury
Sun Dec 26, 2010 08:59 AM PST

 

جناب شازده ، پیوسته مهربان ، و بانو روستا :
با سپاس ، در پاسخ سروده ای از خاقانی حضورتان تقدیم می شود:
هر کو در نقص ديد خود را 
کامل ترِ_ اهلِ دين شمارش 
عالم که به جهل خود يقين شد
از جمله صادقين شمارش 
و آن کس کو نيست خويشتن بين
معصومِ خداي بين شمارش 
خود را چو ستوده اي نکوهد
عيساي فلک نشين شمارش

درباره ی سروده ی چلیپا

M. Saadat Noury
Sun Dec 26, 2010 08:56 AM PST

 

سروده ی چلیپا (سروده ی پایانی وبلاگ) بدینگونه باید خوانده شود:

آن مسیحا آمد از مریم و زنده سا خت جان
مریم ما از مسیحا آمد و جانبخش ماست
زد چپاول بر دل_ ما،  آن چلیپا گیسوان
جان ما باشد فدایش تا چلیپایش به پاست: دکتر منوچهر سعادت نوری

One of Rumi's masterpieces

by Farah Rusta on Sun Dec 26, 2010 03:32 AM PST

 

هر لحظه به شكلي بت عيار بر آمد
دل برد و نهان شد
هر دم به لباس دگر آن يار بر آمد
گه پير و جوان شد
گه نوح شد و كرد جهاني به دعا غرق
خود رفت به كشتي
گه گشت خليل و به دل نار بر آمد
آتش گل از آن شد
يوسف شد و از مصر فرستاد قميصي
روشنگر عالم
از ديده عيوب چو انوار بر آمد
تا ديده عيان شد
حقا كه هم او بود كاندر يد بيضا
ميكرد شباني
در چوب شد و بر صفت مار بر آمد
زان فخر كيان شد
مي گشت دمي چند بر اين روي زمين او
از بهر تفرج
عيسي شد و بر گنبد دوار بر آمد
تسبيح كنان شد
بالجمله هم او بود كه مي آمد و مي رفت
هر قرن كه ديدي
تا عاقبت آن شكل عرب وار بر آمد
داراي جهان شد
منسوخ چه باشد؟ نه تناسخ به حقيقت
آن دلبر زيبا
شمشير شد و در كف كرار بر آمد
قتال زمان شد
ني ني كه هم او بود كه مي گفت انا الحق
در صوت الهي
منصور نبود آن كه بر آن دار بر آمد
نادان به گمان شد

 

FR

دیوارهای مرز , فروغ فرخزاد

Mehrban
Sat Dec 25, 2010 02:20 PM PST

اکنون دوباره در شب خاموش 
قد می کشند همچو گیاهان 
دیوارهای حایل دیوارهای مرز
تا پاسدار مزرعه عشق من شوند
اکنون دوباره همهمه های پلید شهر 
چون گله مشوش ماهی ها 
از ظلمت کرانه من کوچ می کنند 
اکنون دوباره پنجره ها خود را 
در لذت تماس عطرهای پرکنده باز می یابند 
اکنون درخت ها همه در باغ خفته پوست می اندازند 
و خاک با هزاران منفذ
ذرات گیج ماه را به درون می کشد 
اکنون نزدیکتر بیا 
و گوش کن 
به ضربه های مضطرب عشق 
که پخش می شود 
 چون تام تام طبل سیاهان 
در هوهوی قبیله اندامهای من 
من حس میکنم
من میدانم 
که لحظه ی نماز کدامین لحظه ست 
اکنون ستاره ها همه با هم 
 همخوابه می شوند
من در پناه شب 
 از انتهای هر چه نسیمست می وزم
من در پناه شب 
دیوانه وار فرو می ریزم 
با گیسوان سنگینم در دستهای تو 
و هدیه می کنم به تو گلهای استوایی این گرمسیر سبز جوان را 
 بامن بیا 
با من به آن ستاره بیا 
نه آن ستاره ای که هزاران هزار سال 
 از انجماد خاک و مقیاس های پوچ زمین دورست
و هیچ کس در آنجا از روشنی نمی ترسد 
من در جزیره های شناور به روی آب نفس می کشم
من 
در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم 
که از تراکم اندیشه های پست تهی باشد 
با من رجوع کن 
با من رجوع کن 
به ابتدای جسم 
به مرکز معطر یک نطفه 
 به لحظه ای که از تو آفریده شدم 
 با من رجوع کن 
من ناتمام مانده ام از تو 
اکنون کبوتران 
در قله های پستانهایم 
پرواز میکنند 
اکنون میان پیله لبهایم 
پروانه های بوسه در اندیشه گریز فرو رفته اند 
اکنون 
محراب جسم من 
آماده عبادت عشق است 
 با من رجوع کن 
من ناتوانم از گفتن
زیرا که دوستت میدارم 
زیرا که دوستت میدارم حرفیست 
 که از جهان بیهودگی ها 
 و کهنه ها و مکرر ها میاید
با من رجوع کن 
من ناتوان از گفتن 
بگذار در پناه شب از ماه بار بردارم 
بگذار پر شوم 
 از قطره های کوچک باران 
از قلبهای رشد نکرده 
 از حجم کودکان به دنیا نیامده 
بگذار پر شوم 
شاید که عشق من 
گهواره تولد عیسی دیگری باشد

 

Happy holidays

by Shazde Asdola Mirza on Sat Dec 25, 2010 01:50 PM PST

گر من مسیح بودم
 گر من صلیب سنگینم را
 تا انتهای تپه موعود
بر دوش می کشاندم
و زخم و درد چارمیخ 
 تصویر های دنیا را در چشمم
 مغشوش می کرد
...

گر من مسیح بودم بر تپه صلیب 
 بر تپه تحمل برتپه تبسم خورشید صبح
که میش های گرسنه را
سبزای پهن جلگه عطا می کند
و چشم های خشک مرا
در شبنم زلال شقایق می شوید
...

گر من مسیح بودم
یک صبح میتوانستم
بی چای داغ مطبوع
 سیگار صبحگاهم را
 از پشت میله های پنجره
با یاد خوابهای سحرگاه گل کنم
...

بار من از مسیح
 سنگینتر است
او با صلیب چوبی - تنها یکبار
با میخ های آهنیش در دست
 تن را کشید سوی بلندای افترا
او با صلیب چوبی و دشنام دشمنان
 با کوه سرنوشت گلاویز بود و من ... 
من خود صلیب خویشتنم!

منوچهر آتشی

با سپاس مجدد

Farah Rusta
Sat Dec 25, 2010 12:57 PM PST

 این غزل حافظ که یکی‌ غزلیات محبوب من است را تقدیم میدارم

 

 

 بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی

می‌خواند دوش درس مقامات معنوی

یعنی بیا که آتش موسی نمود گل
تا از درخت نکته توحید بشنوی

مرغان باغ قافیه سنجند و بذله گوی
تا خواجه می خورد به غزل‌های پهلوی

جمشید جز حکایت جام از جهان نبرد
زنهار دل مبند بر اسباب دنیوی

این قصه عجب شنو از بخت واژگون
ما را بکشت یار به انفاس عیسوی

خوش وقت بوریا و گدایی و خواب امن
کاین عیش نیست درخور اورنگ خسروی

چشمت به غمزه خانه مردم خراب کرد
مخموریت مباد که خوش مست می‌روی

دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من بجز از کشته ندروی

ساقی مگر وظیفه حافظ زیاده داد
کشفته گشت طره دستار مولوی

جناب امیر حسینی‌ گرامی

M. Saadat Noury
Sat Dec 25, 2010 12:15 PM PST

 

 با سپاس ، در پاسخ سروده ای از شهریار حضورتان تقدیم می شود:

ای پریچهره که آهنگ کلیسا داری
سینه ی مریم و سیمای مسیحا داری
گرد رخسار تو روح القدس آید به طواف
چو تو ترسا ، بچه آهنگ کلیسا داری
آشیان در سر زلف تو کند طایر قدس
که نهال قد چون شاخه ی طوبا داری
جز دل تنگ من ای مونس جان جای تو نیست
تنگ مپسند دلی را که در او جاداری
مه شود حلقه به گوش تو که گردن بندی
فلک افروزتر از عقد ثریا داری
به کلیسا روی و مسجد یانت در پی
چه خیالی مگر ای دختر ترسا داری
پای من در سر کوی تو بگِل رفت فرو
گر دلت سنگ نباشد گِل گیرا داری
دگران خوشگل یک عضو و تو سر تا پا خوب
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری
آیت رحمت روی تو به قرآن ماند
در شگفتم که چرا مذهب عیسی داری
کار آشوب تماشای تو کارستان کرد
راستی نقش غریبی و تماشا داری
کشتی خواب به دریاچه اشکم گم شد
تو به چشم که نشینی دل دریا داری
شهریارا ز سر کوی سهی بالایان
این چه راهی ست که با عالم بالا داری : شهریار

یاد آوری

M. Saadat Noury
Sat Dec 25, 2010 12:07 PM PST

 

نوشته ی زیردرباره ی مسیحیت در شعر فارسی از بانو قمر آریان همسر زنده یاد دکتر زرین کوب است که بسیار ارزنده و خواندنی است
مسیحیت در شعر فارسی

خانم روستا ی عزیز

M. Saadat Noury
Sat Dec 25, 2010 12:01 PM PST

 

با سپاس و با آرزوی بهبودی و تندرستی و طول عمر ، در پاسخ سروده ای ازعطار نیشابوری حضورتان تقدیم می شود:

دم عیسی است که با باد سحر می‌گذرد
وآب خضر است که بر روی خضر می‌گذرد
عمر اگرچه گذران است عجب می‌دارم
با چنان باد و چنین آب اگر می‌گذرد : عطار نیشابوری

جناب امیر حسینی‌ عزیز

Farah Rusta
Sat Dec 25, 2010 11:38 AM PST

 

 با سپاس فراوان از توصیه ارزشمندتان باید بگویم که این کتاب را چندین سال پیش از یکی‌ از دوستان قرض کرده و خواندم و بی‌نهایت لذت بردم. ولی اکنون در اختیار ندارم. میگویند دو چیز در زندگی‌ خطاییست نابخشودنی: اول کتابی را به کسی‌ قرض دادن و دوم کتاب قرض گرفته را پس دادن.

با آرزوی سلامتی برایتان

 

فرح 

خانم روستا عزیز

ebi amirhosseini
Sat Dec 25, 2010 10:18 AM PST

امیدوارم که کتاب" چهره مسیح در ادبیات فارسی" خانم دکتر آریان همسر زنده یاد دکتر خانلری را که در اصل پایان نامه دکترای ایشان بوده است را خوانذه باشید؛اگر نه؛شاهکاری است که ارزش چندین بار خواندن دارد:

 

//www.ketabname.com/main2/identity/?serial=45...

 

 

Ebi aka Haaji

حافظ و مسیح

Farah Rusta
Sat Dec 25, 2010 07:40 AM PST

 با پوزش از اطاله کلام

 

 

 طبيب عشق ، مسيحا دَم است و مشفق ليک

چو درد در تو نبيند ، که را دوا بِکُنَد؟

**************************************

 طبيب راه نشين ، درد عشق نشناسد

برو به دست کن اي مُرده دل مسيح دَمي

 

***************************************

 اي قصه بهشت ز کويت حکايتي

شرح جمال حور ز رويت روايتي
اَنفاسِ عيسي از لب لعلت لطيفه اي
آب خضر ز نوش لبانت کنايتي

***************************************

 از روان بخشي عيسي نزنم دَم هرگز

زان که در روح فزائي چو لبت ماهر نيست

***************************************

  سايه قدّ تو بر قالبم اي عيسي دَم

عکس روحيست که بر عَظم رَميم افتادَست

***************************************

 با که اين نکته توان گفت : که آن سنگين دل

کُشت ما را و دَم عيسي مريم با اوست
حافظ از معتقدان است ،گرامي دارش
زان که بخشايش ، بس روح مُکَرّم با اوست

***************************************

 صبا به تهنيت پيرِ مِي فروش آمد

که موسَم طَرَب و عيش و ناز و نوش آمد
هوا ، مسيح نَفَس گشت و باد، نافه گُشاي
درخت سبز شد و مرغ در خُروش آمد

***************************************

 جان رفت در سَرِ ميِ و حافظ به عشق سوخت

عيسي دَمي کجاست که اِحياي ما کند

حافظ و فریدون مشیری

Farah Rusta
Sat Dec 25, 2010 07:27 AM PST

 مجددا با تشکر از استاد دکتر سعادت نوری از اهتمامتان در گردآوری آثار نغز ادبیات فارسی

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو

یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

گفتم ای بخت بخفتیدی و خورشید دمید

گفت با این همه از سابقه نومید مشو

گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک

از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو

تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار

تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو

گوشوار زر و لعل ار چه گران دارد گوش

دور خوبی گذران است نصیحت بشنو 

چشم بد دور ز خال تو که در عرصه حسن

بیدقی راند که برد از مه و خورشید گرو

آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق

خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو

آتش زهد و ریا خرمن دین خواهد سوخت

حافظ این خرقه پشمینه بینداز و برو

 

حافظ  

============================================= 

 

 خوشه اشك

قفسی باید ساخت 
هرچه در دنیا گنجشك و قناری هست 
با پرستوها 
و كبوترها 
همه را باید یكجا به قفس انداخت
روزگاری است كه پرواز كبوترها 
در فضا ممنوع است 
كه چرا 
به حریم جت ها خصمانه تجاوز شده است 
روزگاری است كه خوبی خفته است 
و بدی بیدار است 
و هیاهوی قناری ها 
خواب جت ها را آشفته است 
غزل حافظ را می خواندم 
مزرع سبز فلك دیدم و داس مه نو 
تا به آنجا كه وصیت می كرد 
گر روی پاك و مجرد چو مسیحا به فلك
از فروغ تو به خورشید رسد صد پرتو 
دلم از نام مسیحا لرزید 
از پس پرده اشك 
من مسیحا را بالای صلیبش دیدم 
با سرخم شده بر سینه كه باز 
به نكو كاری پاكی خوبی 
عشق می ورزید 
و پسر هایش را 
كه چه سان پاك و مجرد به فلك تاخته اند 
و چه آتش ها هر گوشه به پا ساخته اند 
و برادرها را خانه برانداخته اند 
دود در مزرعه سبز فلك جاری است 
تیغه نقره داس مه نو زنگاری است 
و آنچه هنگام درو حاصل ماست 
لعنت و نفرت و بیزاری است 
روزگاری است كه خوبی خفته است 
و بدی بیدار است 
و غزل های قناری ها 
خواب جت ها را آشفته است 
غزل حافظ را می بندم 
از پس پرده اشك 
خیره در مزرعه خشك فلك می نگرم 
می بینم 
در دل شعله و دود 
می شود خوشه پروین خاموش 
پیش خود می گویم 
عهد خودرایی و خود كامی است 
عصر خون آشامی است 
كه درخشنده تر از خوشه پروین سپهر

خوشه اشك یتیمان ویتنامی است

 

 فریدون مشیری

فیض روح القدس

Farah Rusta
Sat Dec 25, 2010 07:24 AM PST

 با تشکر از استاد دکتر سعادت نوری از اهتمامتان در گردآوری آثار نغز ادبیات فارسی.

 

گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند  

جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد

گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست
گفت

حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد