Manoucher Avaznia

 ای سحر؛ گوشه ای از روی بهاران به من آر.

یادی از صبحدم و بانگ هزاران به من آر.

خستم از داغ غریبیّ و غم کوچ حبیب؛

خبر از همدمی و مجلس یاران به من آر.

دل آزرده ی من عاشق و وحشی شد و رفت؛

بندی از خرمن آن سلسله داران به من آر.

شه و شهنامه و دوران امیران شده شد؛

شرحی از دلبریِ لاله عذاران به من آر.

کوس طغیان و دف کید و دغا می کوبند؛

شمّه ای از صفت پاس گزاران به من آر.

گوی و چوگان چکامه به میان است هنوز؛

اسب مست غزل و ذوق سواران به من آر.

دشت خشکیده؛ دمن رنگ تباهیست؛ دریغ؛

نوپیامِ نفس زنده ی باران به من آر.

شنبه نوزدهم بهمن ماه 1387

اتاوا

پاس گزاران: سپاسگزاران

برای آنان که شعله ی این مشاعره را همچنان فروزان نگه داشته اند.