Manoucher Avaznia

شراب سرخ گرامی؛

چه اندازه ترا گفتم تو هم مدهوش ازین جامی

به پیش چشم یک عالم بسی انکار کردی تو 

نه تنها دلبری کردی؛ نه تنها رنجم افزودی

دلم خونین به تیر نرگس بیمار کردی تو

Dear Redwine

What a beautiful poem. Why don't you come in the moshaereh blog?

I know how many great poems you know by heart. Let us enjoy them there too. We are waiting for you.

...

ربطي نداره ولي اين شعر فقط به خاطرم مياد...

به قدر هر چه گل ديدم مرا ازار کردی تو
خيانت را دوباره در دلم تکرار کردی تو

عجب ديوانه بودم من که بستم دل به چشمانت
و کار قلب اين ديوانه را دشوار کردی تو

چقدر از التماسم پيش مردم ابرويم رفت
چقدر اين چشم ها را پيش مردم خوار کردی تو

شنيدم بارها با ديگران بودی وليکن حيف
شهامت مال هر کس نيست،پس انکار کردی تو

---

عزت زياد منوچهر جان.

ماندای گرامی؛

سپاس.

دست شمادرد نکنه

چقدر گویا و زیبا بود. ممنون.

سوری جان؛

زیاد مطمئن نیستم.  ولی، دوستانی که مشاعره می کنند سرشار ازخلوصند و ما خدمتشان ارادت داریم.  فکر می کنم  این قدری فراتر از صحبت ما می رود. 

قربانت

آقا جواد؛

سلام

بوی یاس و گل که جانها نو کند

هرگز آن جان را نبخشاید که آن شیرین دهن

I meant this part :

مجلس دلدادهگان یک رنگ و روست

جای ایمان است نه هرگز جای ظن.

سوری جان سلام؛

نه؛ اگرچه جای مصاحبت با یاران است.

Mr Yassari

Did you get my email?

منوچهر خان چه زیبا سرودید!

افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن

مقدمش یارب مبارک باد بر سرو و سمن

خوش بجای خویشتن بود این نشست خسروی

تا نشیند هر کسی اکنون بجای خویشتن

خاتم جم را بشارت ده بحسن خاتمت

کاسم اعظم کرد ازو کوتاه دست اهرمن

I believe....

Your "Chistaan" is: Iranian.com! :O)

Thanks Manouchehr jaan, as always your poem is both very meaningful and very beautiful.