Manoucher Avaznia

آقا رضا؛

نوش جان!

ابن دفعه هم به شیرینی خربزه مشهد بود

 دانم تو خود سر شوریده داری
در پیچ زلفش تو خود میخانه داری
این بشکسته سبویی که تو داری
 هر از گه زان شهد وصالش پر آيي

 مرسی

سوری جان

مایۀ خوشوقتی ست.

سپاس

Wow!!

Thank you for this great information about my own land!!

I had never heard this vaajeh "tapour" 

Many thanks to you Manouchehr jan, for sharing so much of your knowledge with us. It is a bless to have you among us. I always said that.

سوری جان؛

دقیقأ درست است.  با این تفاوت که تپورستان منطقه ی کوهستانی جنوب مازندران بوده است.  برخی تپور را کوهستان  دانسته اند و برخی سرزمین مردم تپور.  طبر معرب اژه ی تپوراست.

thank you dear

where is Tapourestan?

Is the same as Tabarestan (mazandaran)?

سوری جان سلام؛

از آنجا که دوستش داشتی دو بیتی هم برای شما:

پارسی چون شکّرستان است اگرچه گیلکی

هم بسان جویباری قند در اذهان ما ست

از تپورستان بگویم یا ز شور ترکمن؟

یا به لرستان بپردازم که قلب خاک ماست؟

سپاس 

Bah Bah !

Manouchehr aziz

I came back to congrats you again for this very beautiful poem you just said for Tahirih. I just loved it...but agian, I love them all :-)

طاهره جان؛

با درود

اینهمه زیبایی از فرهنگ ایرانیّ ما ست

آنکه این آتش ندارد در حقیقت بی نوا ست

گرچه کُردیم یا عرب یا از بلوچیم یا ز ترک

کوچه باغان وطن سرشار ازین دُردانه ها ست

ما اگر خوبیم؛ اگر بد؛ یا ریاکار و دغل

درد بیدرمانمان را دستهای ما دوا ست

سپاس

درود بر مهما ن گرانمایه؛

سخن بسیار زیبایی گفته ای.

میهمانا، تا سخن از روی جانان راندی

فاش خواندم که توهم پیرو این آیینی

پاس از مهربانی شما

So beautiful Mr Avaznia, your capacity to create such a poetry..

reminds me of this great statement by Bahaullah about Socrates :

 " Methinks he drank one draught when the Most Great Ocean overflowed with gleaming and life-giving waters. "

Wishing you spiritual joy, sir. 

Tahirih

چهریا!

گر تو شیرین سخن محفل ا ُنسی چهری

میهمانت شده فرهاد از آن شیرینی

شازده جان؛

در هجر یارِ خوش دهن آواز شیدایی زنم

تا صورتش بینم به چشم مانم چو شهر لالها

این گونه صحبتهای ما دانند تنها اهل دل

نه شاه و شحنه فهمد این؛ نه هوش این دلالها

سپاس

کاپیتان عزیز؛

گفته های دوستان جانی بیفزاید مرا

آورده ای بوی خوشی از جان جانان غم مخور 

سپاس

سیمای گرمی؛

ماه اسفند ار نمود نامهربانیها به گل

ماه فروردین بیارد گل فراوان غم مخور

سپاس

Manoucher jaan: thanks for another gem of a poem. Molavi replies

ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها

در حلقه سودای تو، شیداییان را حال‌ها

یک قطره خونی یافته، از فضلت این بیمارها 

ای سروران را تو سند، بشمار ما را زان عدد

دانی سران را هم بود، اندر تبع دنبال‌ها

عشق امر کل ما رقعه‌ای، او قلزم و ما جرعه‌ای

آغاز عالم غلغله، پایان عالم زلزله

یاران و "چهری" با گله، همگام با زلزال‌ها

خانم روستا

خا...مالی آدم وقتی میکند که یک چیزی از این کار نصیبش بشود. نکند آقای منوچهر خان سر گنجی نشسته و ما بی خبریم!

منوچهر

منوچهر عزیز
طبق معمول شعر زیبا و دلپذیر.
حسویم شد به ایهمه ذوق و سلیقه
سپاس

-YT

زنده باد

منوچهر جان این ژاله خانم چند وقت پیش به من گفت که شعرهای شما را بخوانم. راست میگفت شعرتان خیلی زیباست! من متاسفانه این روز ها کمتر به این سایت میآیم ولی حالا میروم و بقیه شعرهایتان را میخوانم. واقعا دست مریزاد. 

در مورد تیتر شعرها هم ژاله خانم درست میگوید!

آناهیتای عزیز؛

آنکه می جوید گهر در قعر این دریای ژرف

هم بداند دانۀ گوهر نیابد سهل و آسان غم مخور.

سپاس

How beautiful....

Thank you, Manuchehr!

سوری جان؛

گفته بودندم که جای صحبت دل با دل است

حرف جان خوش می رود تا قلب جانان غم مخور. 

سپاس

ژاله جان؛

 
رویِ یک زیبایِ مطلق دادش این لطف قلم

ورنه چهری می ندیدی چامه در رؤیای خویش

سپاس

ایراندخت عزیز؛

مایۀ خوشوتی است.

وانگر تا طوطیِ طبعت شود شکّرشکن

کام تو شیرین کند چون شکّرستان غم مخور

سپاس

ابی جان؛

خاطر مغشوش ما؛ چون از خرابی می ژکی؟

در دل ویرانه است صد گنج پنهان غم مخور.

صورت دلدار ما گه خود نماید از حلب،

گه شود چون ماه نخشب تا خراسان غم مخور.

گرچه اینک زمهریری خاطر ما تلخ کرد،

ای بسا از ره رسد قند فراوان غم مخور.

سپاس

Jalheo : Agree

(: I thought I was the only one, who had watched this

Yes, it is all the titles and the Tashbihaat, which make Maouchehr's work really unique

:No need to say how much I loved this one. Here

هان جوانروزی که دل در مهر لیلا بسته ای،

می ندانی عشق مجنون می کَنَد بنیادها؟

I agree with Jaleh's great observation

As I opened the iranian.com's blog page again, just reading the title of this poem made me sigh and want to click on it to read it again. I've said it before too, you have a way with words Manoucher jan. 

IRANdokht

منوچهر جان، علاوه بر شعر قشنگ

بعضی‌ وقت‌ها تیتر و "کلمات" که به کار می‌برید بسیار جذاب است و سلیقه انتخاب کلمه، گیرایی شعر را بیشتر می‌کند. تیتر شعر حاضر یکی از آنهاست! چند تا دیگر از آنها:

قرار آباد دل، عرصه زیبا قلندر، گاه کوچیدن، جلوه‌های یک دل آرا، آیت بیداری، یک سنت سبحانی، خوی دلیر، جذبه نور دیده ایم، آنکس مرا نخواند، و راست بالای من.... خلاصه سلیقه ادبی‌ بسیار دلپذیر. مرسی.

Manoucher jan

Hamoon keh Ebi goft !! I loved  this poem but can't find the right words to praise it adequately

روز و حالت به شود، ای دل، نگفتم غم مخور؟

پشت هر بهمن درآید گرمیِ مردادها.

اندک اندک شور و حالی می رسد از دور دست

بانگ آوازی رسد خوش از دل فریادها.

beautiful 

IRANdokht

منوچهر جان

اگر گویم که این چکامه,بهترین یا یکی از بهترین سروده هایت است,سخن به خطا گفته ام!چه اینکه هر آنچه از سروده هایت تا کنون خوانده ام نغز است .همانا بدان که واژه ای در ذهن مغشوشم نمیابم تا با آن بتوانم حق کلام رو ادا کنم!.

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن

وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور

گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن

چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت

دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور

هان مشو نومید چون واقف نه‌ای از سر غیب

باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند

چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم

سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید

هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب

جمله می‌داند خدای حال گردان غم مخور

حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار

تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور

Ebi aka Haaji