ز تمام نکته هایی که رود میان یاران
شب و روز اگر شنیدی، نبود یک از هزاران.
همه شام تا سحرگه به دل این شکیب رانم
که دو نکته یاد گیرم مگر از امیدواران.
چه غم ار جوانییَم شد چوگذشتِ آب از سر
من و صخره باز ماندیم ز نبرد جویباران.
گل و سبزه ار نروید ز کویر واژهگانم،
سخن از امید رانم چو نسیم نوبهاران.
لب من به خنده وا شد چو نوای یار خواندم
مگرم در این سحرگه خبر آمد از هَزاران؟
مگر آن مراد مطلق به درون ما چه دیدی
که چنین گُزید ما را ز میان بیشماران؟
چهری؛ از چکامۀ تو هنر امید خیزَد
چو طراوتی که خیزد ز کویرِخورده باران.
نهم تیرماه 1388
اتاوا
Recently by Manoucher Avaznia | Comments | Date |
---|---|---|
زیر و زبر | 6 | Nov 11, 2012 |
مگس | - | Nov 03, 2012 |
شیرین کار | - | Oct 21, 2012 |
Person | About | Day |
---|---|---|
نسرین ستوده: زندانی روز | Dec 04 | |
Saeed Malekpour: Prisoner of the day | Lawyer says death sentence suspended | Dec 03 |
Majid Tavakoli: Prisoner of the day | Iterview with mother | Dec 02 |
احسان نراقی: جامعه شناس و نویسنده ۱۳۰۵-۱۳۹۱ | Dec 02 | |
Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day | 46 days on hunger strike | Dec 01 |
Nasrin Sotoudeh: Graffiti | In Barcelona | Nov 30 |
گوهر عشقی: مادر ستار بهشتی | Nov 30 | |
Abdollah Momeni: Prisoner of the day | Activist denied leave and family visits for 1.5 years | Nov 30 |
محمد کلالی: یکی از حمله کنندگان به سفارت ایران در برلین | Nov 29 | |
Habibollah Golparipour: Prisoner of the day | Kurdish Activist on Death Row | Nov 28 |
امید!
MehmanWed Jul 01, 2009 07:10 PM PDT
چهریا!
سخن از امید رانی
در شب سیاه تاریک
که تو بلبل سماوی
پرتو ستارگانی
Manucher aziz
by ebi amirhosseini on Wed Jul 01, 2009 05:07 PM PDTلب من به خنده وا شد چو نوای یار خواندم
Sepaas
Ebi aka Haaji
Thanks Mouncher and rainbowcountry
by Jaleho on Wed Jul 01, 2009 08:33 AM PDTfor beautiful poem and beautiful music clip!
بگو به آل کلاه- بگو به بارآن
rainbowcounteryWed Jul 01, 2009 06:52 AM PDT
بگو ازکجابه کجاآمدیم و
متشکر عزیز
من و صخره باز ماندیم ز نبرد جویباران.
SouriWed Jul 01, 2009 06:32 AM PDT
I loved this one. Thanks for sharing, dear Manouchehr. Lovely poem.
سعدی به روزگاران
Shazde Asdola MirzaTue Jun 30, 2009 10:30 PM PDT
بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
بگذاشتند ما را در دیده آب حسرت
گریان چو در قیامت چشم گناهکاران
ای صبح شب نشینان جانم به طاقت آمد
از بسکه دیر ماندی چون شام روزه داران
چندت کنم حکایت شرح این قدر کفایت
باقی نمیتوان گفت الا به غمگساران
I needed that
by IRANdokht on Tue Jun 30, 2009 10:13 PM PDTThank you for the hope Manoucher jan
This is a beautiful poem and it just hit the spot!
IRANdokht