Manoucher Avaznia

به تحقیق

به تحقیق آزمودی؛ دل, طریق فلسفت باری

کزین دفتر نمی خیزد دگر پاسخ به سائلها

بجوی احوال ما

بجوی احوال ما از موج و دیگر دم مزن چهری

که ناآرام کیهانیم و کاویم راه ساحلها

سوری و آقای معزّی عزیز

مدد ار از دلی خونین نگیرد خاطر سالک

کجا هرگز کند حاصل فضیلتهای فاضلها؟

Thanks Souri Jaan

Your kind words are soothing to my heart. But knowing the works of Manoucher, it is an honor to be able to write a few verse side by side of him. My heart bleeds for my mother land.

Manooch Jaan: Don’t you ever stop writing these beautiful poems. Very inspiring and stimulating! To all of us.

Beautiful conversation between ....

Dear Manouchehr and Mr Moezi

This monazereh between the two of you is very interesting.

Thanks for sharing.

دردنامه ای از تگزاس

دریده جامه ام بنگر، به خون ارغوان غرقم

غریبان را رها باید، گریبان گیر قابیل ها

به کال خشک بیدادی، اگر هر دانه ای اوفتد

به خون دل دهم آبش، نهال سرخ حامل ها

بیا چهری بمان با ما، "هنوز از شب اندکی باقی است

کران دریای ژرفنایی است، میان ما و عاقل ها 

نبارد بارش

نبارد بارش رحمت؛ معزی جان: سخن کوتاه

تمنایی اگر ناید همی از سوزش دلها

بلاگردان از این طوفان اگر دلدار من باشد,

به ژرفا لنگر اندازم؛ نجویم امن ساحلها.

چه خوش گفتی

بیا چهری بساطی کن به پا، در زورق هستی

کز این بشکسته پارویم، امیدی نیست ساحل ها

کجای قصه پایانش خوشی آرد به شهر ما؟

نه سهرابی به جا مانده، نه رستم ها به زابل ها

به شاخ خشک باغ ما، حزین صد بلبل خسته

در این وادی همه کورند، به دست سنگ جاهل ها