Manoucher Avaznia

باورت ناید اگر

باورت ناید اگر گویم: که در الفاظ شعر

از غم آلاله رویی های و هویی داشتیم؟

تعلیق

تا پرتو استاد ازل در گهر افتاد

عشق آمد و در جان بشر زان شرر افتاد

آنکس که چنین نکته ندانست به یک بار

از دایرۀ کون و مکان بی هنر افتاد

هشدار که مشتاق رخ جان جهانیم!

ار ساکن این بادیه, ور رهگذرانیم

بی همرهی و در حضر خضر به هر حال

تا پیش سراپردۀ دلدار دوانیم

در خیل عدو سوار محصور خوش است

سرهای فتاده از بدن دور خوش است

در حضرت ذوالجلال صاحب اکرام

افغان علی و شام دیجور خوش است

گفتند جهان و آب انگور خوش است

همصحبتی رود و لب حور خوش است

بشنو که مرا از ثمر کون و مکان 

یک لحظه جمال یار مسرور خوش است

شاهد, مگر از شراب مهری مستی,

کاینسان ز تعلق زمان بگسستی؟

یا نزد علی تلمذی فرمودی,

کز خویش بریده و به حق پیوستی؟

چون ماسه که در قلب صدف جای گزیده ست

با عشق تو خو کردم و دردانه ام امشب

گفتند درین بحر خروشنده چه جویی؟

گفتم پی یک گوهر یکدانه ام امشب

گفتند خردمند نپوید دل توفانی امواج

گفتم ز خرد عاری و بیگانه ام امشب 

با درود؛

خواندن بامدادی چکامۀ حضرتعالی ما را بر سر ذوق آورد و از خامه چکید آنچه در پیش رو آمد:

تا یادی از آن بوسۀ ربانی ام افتاد

دیوانه وش اندر پی دیوانه ام امشب

پروا نبود در دل پروانه ز آتش

بی ریب که در مسلک پروانه ام امشب

در دل نرود حسرت شاهم که چنین شاد

در حضرت بی پردۀ جانانه ام امشب

با سپاس

منوچهر عوض نیا 

تا گوهر گفتار در عالم سفتند

بسیار سخن ز روی یارم گفتند

اندر پس پرده ماند اوصاف رخش

هر چند غبار پرده را خوش رفتند

خیز تا خاطر ازین همهمه آزاد کنیم

دل سودا زده با عشق ازل شاد کتیم

عقل را منزلتی درخور شاهان بخشیم

ترک این مغلطۀ چالش اضداد کنیم

شاهد, اگر از باد خزانی خستیم

چند ماهی اگر از صحبت گل بگسستیم

ما را چه غم ار حال جهان دیگر شد

از بادۀ مهر ماه خود سرمستیم

Welcome back Manouchehr

It is so nice to read your beautiful poems again.

Lovely poem.

Thanks for sharing.

مرسی

یاد باد آن زمان که همصدائی داشتیم

یاوری هم غم صادقی داشتیم

غم مخور, ما هم

غم مخور, ما هم زمانی از سر لطف نگار 

در میان چامه سازان آبرویی داشتیم

بسیار زیبا و دلنشین بود

کاش ماهم نظیر چهریا

طبع شعری و رنگ و بویی داشتیم