Manoucher Avaznia

آسمان تاریک است؛

و پر و بال تفکر بسته.

نه مرا ذوق سرودن در سر؛

نه ترا عشق شنودن در دل.

نه مرا حوصله ماندن ماند؛

نه ترا طاقت رفتن در پای.

مانده ایم در این راه

بر در این درگاه.

هر دوان خسته و بی حوصله این دوران.

هر دوان دیده به در دوخته ایم

هر دو پای آبله راه دراز.

خانه از بانگ هزاران خالیست

کوچه از روح بهاران بی رنگ.