Archive - Apr 22, 2011 - Article

مملکت دست اراذل و اوباش است

در واقعیت، شرایط سیاسی، آزادی ها و حقوق بشر در ایران شرایط بسیار اسفناکی دارند. وضعیت اقتصادی هم چون طرح هدفمند کردن یارانه ها بر اساس قانون انجام نمی شود بلکه به صورت سلیقه ای و بدون توجه به نظرات کارشناسان اجرا می شود، تا الان نتایج خوبی نداشته... اختلافات با کشورهای همسایه و با بیشتر کشورهای دنیا متاسفانه شرایط بدی رو هم برای کشورمان و هم برای ایرانیان ایجاد کرده>>>

صدای پای سقوط

این روز‌ها درگیری قلمی و زبانی بین طرفداران احمدی‌نژاد و مخالفان او در درون حاکمیت بیش از هر زمان دیگر اوج گرفته است. اصولگرایان عملا به دو جبهه متخاصم تقسیم شده‌اند. بسیاری از روحانیان و کسانی که در گذشته بدون قید و شرط از احمدی‌نژاد حمایت می‌کردند اکنون در برابر او موضع گرفته‌اند. کیهان شریعتمداری (نماینده خامنه‌ای) به عنوان سخنگوی اصلی این جناح، بی‌وقفه به مشایی می‌تازد و از اینکه احمدی‌نژاد حاضر نیست او را از خود دور کند به او خرده می‌گیرد>>>

Paris Tragedy

And there are moments that no grief can do justice to the level of sadness and sorrows. Last Saturday our day was shattered with news that one cannot comprehend and accept. It was short, our friend's young daughter Jasmine Jahanshahi was killed in a fire in Paris. The story was devastating, especially if you knew that Yassi's family was already struggling with difficulties of a different sort. "Yassi", a junior at University of California, Berkeley, hesitated to join the student exchange program in France last Fall, saying that she rather stay few more months with her family>>>

How do you say...?

Everyone on my dad’s side of the family speaks Persian. At family reunions they all jabber like exotic birds, their hands spinning and twirling for emphasis. Every so often I catch a word that I know, or my name, and I try hard to make out what’s going on, but I never can.  So I just sit there, pretending I’m having fun, and waiting for someone to translate for me. Besides my mom, I am the only one who doesn’t understand. You would think having someone like me would make me feel better, but it doesn’t>>>

The Old Owel

The old Owl was sitting at the edge of the world and watching life—the passage of life and its trail, that is. He saw men who became attached to the worldly things such as bricks, doors and walls. The Owl knew, however, that bricks fall apart and doors break and pillars don’t last long. He had seen so many broken crowns in the midst of ruins of this world and always sang songs to remind men that this world is temporary; He sang loud so men can hear but they didn’t care>>>

نیروانا

تلنگری بر آسمان ميزنم
صدای قلبم را در کوچه ای قدیمی می شنوم
ابری بر درختی تكيه ميزند
پرنده ای بال می گشاید بر روی لحظه
آسمان - آسمان می ماند
>>>