Arts and Literature

Fiddler in the attic

I saw ‘Footnote’ with a dear friend of mine. Neither of us is Jewish, or speaks Hebrew. Nor has either of us seen an Israeli movie before. While still young at heart, neither of us has been exempt from the tyranny of time or biology. Our interest in seeing this film had more to do with the fact that (a), it did compete against ‘A Separation’ in the foreign language category of the 2012 Academy Awards, and (b), from what we had read about its plot here and there, it had a theme familiar to both of us>>>

Ashura

That year autumn started with gusts of winds carrying dust, bits of hay and stench of dung. Dark-grey clouds gathered and frowned over the village. Flocks of carrion crows invaded the rooftops, branches of trees, and edges of the walls – cawing incessantly. The village folk were agitated because they were going to commemorate Ashura. Morose-looking, bearded young men were dressed in long, black shirts. Women, wrapped in black chadors, scurried silently in the narrow lanes and alleyways>>>

زن های اشرف

زن های اشرف، حتی اگر
مسن تر یا هم سال ما
ما زاییدمشان، ما،
مگر نه، ما؟ >>>

The Unfilm

Pahani is a fighter who can dish it out as well as take it. Last year, while under house arrest waiting for the outcome of his appeal, he made a home video mocking the ban order on his filmmaking. Technically, the work is not a film, hence the title, This Is Not a Film. Trapped in his apartment, the director doesn’t have a wide choice of locations for his unfilm. There’s the kitchen, the dining room, the living room, and the balcony, with one intriguing dialog taking place in the building elevator >>>

تو که رفتی مه هم رفت

زیر لب به معشوقه ام می گفتم اجازه بده امروز تا آخر عمرمان در خاطر هر دویمان بماند. چون این تن اغوشی نبود یکی شدن در هم بود. حس اینکه با کسی یکی شده باشم امان تازه ای به من داده بود. سالها بود که هیچ کسی نتوانسته بود حس غریب عاشقی را به زبان و درون متلاشی شده ام بچشاند و معشوقه ی شرقی من فقط در چند ساعت به راحتی آب خوردن حسش را در من جاری کرده بود>>>

دولت اشک

دلم از حسرت و غم غرق بخون بود و کباب
چشم دل روشن از این گریه خونین و پر آب

دردی دل بود این خون و پس از صاف شدن
می طپد در قفس سینه مرا جام شراب >>>

دانه های امید

یادم هست
شادی را
در روزگاران غریب
به باد ها سپرده بودیم >>>

میعاد آشتی

روزی خواهد آمد
که فلق آفاق سحر را در پنبه زاران ِ ابر
با سرخابه ی گلبرگ سوری می خواهد آراست
و برمنقار نقره فام سپیده نُقـل یاس می شکفد
>>>

زن نمونه

یه زنی‌ می‌‌خوام که؛ زن باشه
زیر کمرش، باسن باشه
تو رختخواب همسر ناز
شیرین مثل عسل باشه
>>>

Cultural Lumpenism (Part 6 - End)

According to Balatarin website, “Abdolkarim Soroush, who had abandoned intellectual debates and entered the political arena, had been supporting Karroubi’s candidacy out of, in his own words, “reluctance and coercion”. As mentioned previously, Dowlat-Abadi supported Mir-Hossein Moussavi and, in his May 12, 2009 speech, spoke against the Cultural Revolution. In the same speech, he mentioned Abdolkarim Soroush as the instigator of the Cultural Revolution and the only instigator>>>

"رفیق بد" و بی تاثیر نبودن " ذغال خوب"

 زمانی که در منطقه "انسینو" ی لوس آنجلس زندگی می کردم, به ورزشگاه "هالیدی اسپا" می رفتم، گاهی سری هم به "حمام بخار" می زدم,  چهره ها محو در بخار بود ولی صحبت بفارسی را می شنیدم. که بدون اشاره به "رفیق بد"، اشاراتی به " ذغال خوب" داشتند. دوستانی که بتازگی از ایران بازدید کرده بودند و داستانهایی شنیدنی برای همپالکی هایشان تعریف می کردند و صحبتهایشان همچون همان ذغال مطروحه "گل" می انداخت>>>

دعای چهاردهم فروردین

خدایا
فقیرها را بکش
و یتیم ها را بکش و تبدیل به خاکستر کن که چیزی از آنها نماند
بیکارها را تبدیل به حشره های ریز زیر خاکی کن
>>>

اسب جنگ

به قول اینشتین، برای دانش بشری و حماقت انسانی حد و مرزی وجود دارد و جنگ ترکیبی است از هردو خصیصه ناب انسانی یعنی حماقت و دانش. با وجود آنکه اسپیلبرگ در مصاحبه ای گفته است که فیلم "اسب جنگ" اساساً در باره جنگ نیست و بیشتر در خصوص سرنوشت اسبی است که نا خواسته درگیر جنگ شده، با اینحال حاصل کار نتیجه ای جز ارائه سندی در باره حماقت بشر نیست>>>

تن دادن

در من صدای تبر می آید.
آه ، انارهای سیاه نخوردنی بر شاخه های کاج
وقتی که چارفصل به دورم می رقصیدند
رفتارتان چقدر شبیهم بود
>>>

پیغام عشق

پشت دستم داغ کردم تا نیارم نام عشق
زخم دستم میدهد اینک مرا پیغام عشق
توبه کردم تا نیفتم یاد ایامی که رفت
چون کنم با دل که دارد آتش ایام عشق >>>

Shash of Sunset

You've all had your chances... Now it's my turn. SOS is a good moniker for the new Shah's of Sunset. But maybe we should modify it to SOSAS Because clearly, desperately, someone certainly needs to Save our Ship, and Souls to boot. In spite of everything that is wrong about it, the Shah's of Sunset is likely to stay. [Daram Cheshmesh Mizanam, beh Amrikai-ha Nagin!] The more we scream about it, the more everyone watches, and the more the producers are inclined to keep it going>>>

Castle In The Sky

Last night I had a fabulous dream, though it couldn’t have had a more bizarre setting. While the location seemed suitable for a wedding, I knew it was the San Diego Museum of Art, a magnificent building in a floral garden. However, unlike other times, on this visit only one section of the museum was open for viewing as the rest prepared to receive hundreds of guests. The entire event seemed to be about my homeland Iran, its glorious history, and even NoRooz>>>