Politics
An Addiction To Embassy Attacks
The Islamic Republic of Iran is addicted to attacking Embassies. It started in 1979 with the US embassy attack and hostage taking, and has since
January 18, 2016
No Comments
The Islamic Republic of Iran is addicted to attacking Embassies. It started in 1979 with the US embassy attack and hostage taking, and has since
Death-to-America has become the slogan of Iran, since the revolution of 1979. Most of the IRI foreign policy has revolved around that slogan, since the
What Donald Trump, Ann Coulter and the rest of nut-jobs in Republican Party are doing, is attracting the uneducated, uncultured and unskilful White Americans, by
The other day, I was inflicting some light-hearted satirical wounds upon our resident muslim-hating “Jude” (a German dictionary comes handy); which may have unintentionally offended
The 1979 revolution has been the pivotal moment of contemporary Iranian progress, and here I would like to thank everyone involved. 1. His Imperial Majesty,
Bacteria in a Petri dish with some food and water would create the above growth-decay (g-d) curve. This type of g-d cycle and its key
I wasn’t sure how to break the news, until here came the self-obituary of a fellow writer – so now you know. “We” died 34
حاج علی مصطفوی موفق‌ترین برده دار تونس بود. پدرش برای تجارت ازکربلا آمد و ۳۵ سال پیش از تولد علی، مقیم آن سواحل شد. اوایل
پرده تمدنش را کنار زدم تا آبشاری از مرمر سپید نمایان شد. دستهای زمخت و تیره رنگم با هیجان سرگرم ستایش آن اعجاز شدند. …
I like the Canadian side of Niagara Falls. The American side feels unsafe and unfriendly. One can walk the Canadian streets any time of the
یکی از دوستان قدیم در سبزوار به زندان افتاده بود و دنبال وثیقه می‌گشت. البته به زندان افتادن در پهنه اقتصاد شکوفای اسلامی تعجبی ندارد،
ایرج را تنها یک بار ملاقات کردم. آمده بود مطب خانم دکتر میم، برای بردنش زنش فاطمه. آخر وقت بود و دکتر میم خسته و
ماه رمضان در ایران اسلامی حامل گرسنگی، پر خوری و مهمتر از همه، خنده است. گرسنگی آن البته تنها نصیب ۱۰ یا ۲۰ درصدی میشود
آنوقتها که هنوز در هر خانه‌ای چهار تا فریزر نبود، مواد غذائ را باید تازه تازه میگرفتیم و روزانه مصرف می‌‌کردیم. بعنوان پسر دوم خانواده،
دوره دبیرستان، چند سالی که تهران نشین بودیم؛ نزدیک محل مان خیابان بن بستی بود، معروف به “سرازیری”. خیابان پهن و دو بانده بود، اما
John Lennon and Yoko Ono spent some time at the Queen Elizabeth, during a “bed in” to protest the Vietnam War carnage in 1969. We
در یکی از رستورانهای ایرانی “شمال شهر” تورنتو، مهمانی تولد مفصلی بود، که بنده هم به اقتضای کبر سن و قیافه غلط انداز، دعوت شدم.
سال آخر دبیرستان بود و درس عجیب و غریبی بنام “هندسه ترسیمی رقومی”. مثل بیشتر محصلین دیپلم طبیعی، به حساب و هندسه بی علاقه بودم، و
Museums are our most modern collective houses of worship. I am not sure what is worshiped there; but it may be color, form, humanity or
گفتم؛ “دو تا چشم سیاه داری، مثل …”. ولی زود بقیه جمله رو قورت دادم. در پاسخ، لبخند با محبتی زد. از آن خنده‌ها که
درست یادم نیست که چه جوری در سال ۶۶ سر از “کمیسیون پزشکی تعیین درصد جانبازی شهدای زنده” در آوردم؛ اما مطمئنم که داستان خنده
چند سالی پس از انقلاب، از طریق یکی از آشنایان معلم، سرگرم کمک به تاسیس آزمایشگاه و کتابخانه‌ای در یکی از محلات فقیر تهران شدم. روز
“مرگ بر آمریکا، مرگ می‌‌آورد!” – امام خمینی تنها باری که بعد از انقلاب در تظاهرات دولتی شرکت کردم، اصلا دست خودم نبود! مثل بچه
۲۹ بهمن ماه، اما کمر زمستون شکسته بود. تو اورکت سبز آلمانی که خودتو می‌‌پوشندی، با شلوار در جوراب تا خورده و کلاه پشمی؛ می‌‌شد
ترم اول سال اول دانشکده، حال و هوای جالبی داشت. سالها از جلوی دروازه پر ابهت، نرده‌های سبز و سکو‌های بتنی دانشگاه تهران رد شده
