History

خیزشِ وقار

شورشِ مردم ایران از روزهای خرداد تا امروز، خیزشِ مردمی است که از رفتار خودسرانه و بالادستانه‌ی دولتمردانِ خود زخمی و خسته هستند و اکنون سال‌هاست که کاسه‌ی صبرشان لبریز است. این مردم برخاسته‌اند تا آوای خویش را به گوش خودشیفتگانِ قدرت‌پرست برسانند که: «دیگر بس است!» شورش مردم ایران که جوانان جلودار آنند، همانا خیزشِ وقار است، خیزشِ کرامت انسانی است بر علیه آنان که احترام به انسان و تکریمِ فرد را نیاموخته‌اند، چون خود هماره از آن بی‌بهره بوده‌اند. خیزشِ احترام به خویشتنِ خویشِ یک ملت است در برابر آنان که از مردمی فروتن و سختکوش و صلح‌دوست و آزادیخواه در دنیا تصویری هیولائی و ترسناک ساخته‌اند >>>

نامه به آقای منتظری

در خاکی که امروز بیش از هرچیز دیگری به فرهنگ آزادمنشی ،تحمل دگر اندیشی و مردم سالاری نیاز دارد، کردار شما آقای منتظری، به مراتب سنگین­تر و زیباتر از هر سخنرانی، به برپایی چینن فرهنگی یاری داده و می‌دهد. روز از نو روزی از نو. این بار کودتاگران ۲۲ خرداد روی ساواک را سفید کردند، و شما بار دیگر چراغ بدست به میدانی باز آمدید که هرگز ترکش نکرده بودید. شما حتی در حبس خانگی چند ساله­تان بر علیه استبداد سخن می‌گفتید. خط مشترک و متحد کننده‌ی تمامی آزادی خواهان امروز بر کناری این رژیم استبدادی و قرون وسطایی و بر سر کارآوردن نظامی­ست که از سر تا پایش بر رأی آزادانه‌ی مردم بر قرار باشد>>>

Persia is Iran

I've always considered Reza Shah Pahlavi's 1935 decree requesting that the country formerly known as Persia be referred to as "Iran" by foreign governments with which it had diplomatic relations to be a mistake. Naturally, once governments began to refer to the country as Iran, their citizens followed suit. This change at once led to a severing in the Western consciousness of Iran from the Persian culture of classical antiquity, and also created a situation in which the name of the country can easily become confounded with that of its neighbour and recurrent rival, Iraq, a name which entered the mainstream vocabulary of Western languages only in 1932 with the founding of the Kingdom of Iraq in that year>>>

«همه» و «با هم»

غیبت رهبری چیزی جز از نقطه ضعف استراتژیک این جنبش است. ناتوانی موسوی و دیگر سران اپوزیسیون رسمی در ارائه رهنمود به جنبش، به جای آنکه آن را بخشکاند، به تبیین هویت استثنایی آن کمک کرده است. تصمیمات این جنبش نه در مغز یک فرد که در باغ بارور خرد جمعی شکوفا می شود. این خیالپردازی کهنه آنارشیستهای پیشا مارکسیست این روزها در تهران زندگی می کند. این جنبش همگانی آن قدر به خود اعتماد دارد که حتی از ورود رفسنجانی به درون خودش هراسی ندارد. چه بهتر که خطی که دوستان و دشمنان جنبش را از هم سوا می کند تا عمق نظام نفوذ کند. « همه باهم» شعار نبوغ آمیز خمینی در سال 57 امروز دوباره زنده شده است . تفاوت تعیین کننده با آن زمان در چند و چون تعبیر واژه های بظاهر بیگناهی چون «همه» و «با هم» خواهد بود . >>>

Fereydoon and Zahak

Skeptipedia Iranica describes Fereydoonism as the expatriate urge to commandeer an uprising once it has already been started in his country of birth. Characteristic of this condition is the false sense in the expatriate that he/she represents the authentic native, having escaped the cumulative cultural and political mutations affecting those who stayed behind. The nomenclature has its origin in the story of Fereydoon and Zahak. Still unborn, Fereydoon was being hunted by Zahak, the Arab usurper of the Iranian throne. Zahak started the chase after he had a dream that someone named Fereydoon was going to bash his head in with a cow-headed mace, then flay him head to foot and chain him to Mount Damavand.>>>

قافیه‌ی باخته

پرسش بسیار ساده این است که وقتی در جامعه‌ای گروهی بیکار و تن‌پرور وجود دارد که به هیچ کس و نهادی نباید حساب پس دهد و تا آنجا که بخواهد کاردش می‌برد، و از آن چنان تشکیلات مستحکمی برخوردار است که بود و نبود حکومت‌های وقت را هم رقم می‌زند، چگونه همچنین گروهی می‌‌تواند پشتیبان مردمی باشد که خود در تحمیق همین مردم بیش از هر گروهی دیگر ذینفع است؛ حتا اگر سنجش زندگی فلاکت‌بار مردم را به عنوان سندی واقعی از نقش ویرانگر نیروهای سیاسی بانفوذ در آن برهه را نادیده بگیریم. تاریخ فعالیت‌ها و کارکردهای این قشر به ما می‌آموزد که هیچگاه روحانیت شیعه بدون محاسبه و یا از سر بخشندگی در جهت ارتقاء جامعه‌ی ایران به سوی دموکراسی و تمدن گامی برنداشته‌است>>>

دو گام به پیش

برخی حرکتهای آزادیخواهانه صد سال اخیر ایران را به دویدن در خواب تشبیه میکنند. میگویند چرا هنوز شعار های انقلاب مشروطه را تکرار میکنیم؟ چرا هنوز پس از قرنی اشعار نسیم شمال که میگفت: "ملت تو آباد نمیشی، از غصه آزاد نمیشی" سخن از زبان ما میگویند؟ اما این اشتباه باصره است. درست است که ما عقبگرد داشته ایم ولی این به مصداق دو گام به پیش و گامی به پس بوده است. در هر جهشی از انقلاب مشروطه تا کنون جنبه ای از تسلط استبداد داخلی و خارجی را در نوردیده و پشت سر گذاشته ایم. از انقلاب مشروطه که توسط استبداد پهلوی به حاشیه رفت لزوم سازماندهی و تمرکز در برابر غلبه احساسات و عواطف را یاد گرفتیم. از نهضت ملی کردن صنعت نفت که با کودتای آمریکائی و انگلیسی به محاق رفت لزوم بیداری و آگاهی و اهمیت جلوگیری از نفوذ بیگانگان را آموختیم. انقلاب اسلامی هم برای ما دانشگاهی بود البته دانشگاهی با شهریه بسیار بالا >>>

ایران یا گاو عصّاری

خوش حال بودیم که بعد از انقلاب ۱۹۷۹ به حکومت دلخواه خویش که حکومتی همراه با عدالت اسلامی است رسیده ایم. حکومتی که به ظاهر، سرانش در دراز نای تاریخ هوادار و هوا خواه مردم مسکین و بی پناه بوده اند. در حقیقت یکی از ادّعا های تشیّع مبارزه با جبّاری حکّام و خلفای بنی امیّه و بنی عبّاس، حفظ ودفاع از مستضعفین و مبارزه با طاغوت بوده است. سرانجام در ژوئیه ۲٠٠۹ آن سرکردگان با همۀ ادّعاهایشان خود طاغوت شدند و به سرکوب و مبارزه با مردم آزادی خواه و طرفدار حقوق حقّۀ انسانی پر داختند. متأسّفانه، این تبدیل و دگرگونی در دراز نای تاریخ پر اغتشاش ایران نمونه های فراوان دارد و ادب و شعر فارسی آیینۀ تمام نمائی از این تاریخ و از این دگرگونی ها است. لازم به یاد آوریست که یکی از موضوعات مهّم شعرفارسی در ادوارمختلف، چگونگی مقابله با حاکمان ستمگر و پادشاهان جبّاربوده است>>>

Dark Mythic Flames Of History

Dark Mythic Flames of history
Sweep far across an eastern sea
Seething through society
Destroying all tranquility
Chronicles from ancient lands
Gripped tautly by medieval hands
Black the red hearts which they fan
Turn the world back into sand >>>

Seyyed Ali Shah

In your carefully chosen words, there is no sign of weakness. You were present in 1978, when the Shah gave that awkward speech and you know how it works. Give "them" a finger and "they" will ask for your whole arm. After all, then, you were one of "them". Now you are at his place. You are the shakhs e avval e mamlekat. And you are not going to repeat his mistake. No revolution is going on here. Just a number of loyal people having some difficulty with arithmetic and with admitting their defeat! You refused to give a fingernail! Nothing! Hichee! Rien! Nada de nada! Any sacrifice would only sharpen the appetite of the beast. There is no way for those future schoolchildren to mix you up with Mohammad Reza Shah, that wimp. You got guts>>>

خاطرات اکبر شاه

در ایران جنجالی برپاست. مکتوب ها و مرقومه های متعددی رد و بدل شده و نقل است که در بلاد دیگر شب نامه هایی در این خصوص بر منازل مردم افکنده می شود. من که الان نزدیک به هفتاد سال است در کالبد اکبر حلول کرده ام، ایشان را تا این حد مضطرب و پریشان ندیده بودم. سایت ها و روزنامه ها و شبکه های تلویزیونی اجانب موضوع را بیش از حد بزرگ کرده و روغن داغش را زیاد می کنند. من که در این مدت اکبر را به خوبی شناخته ام ، گمانم ایشان در فکر لوس کردن خویش و تعزیز مجددش در پیش مقامات رده بالای کشور است. البته در غیر اهل بودن اولادش هم که هیچ جای تردید نیست. چرا راه دور برویم طبق اسنادی که شما همین الان به راحتی می توانید در اینترنت پیدا کنید، فرزند ناخلف من یعنی جهانگیر شاه، با انگلیسی ها در آمیخت و نرد غلامی باخت>>>