Current Events

Khamenei's Coup

Large-scale manipulation of Friday's presidential election in Iran was to be expected, but few could have predicted that Iran's supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei, had a military coup in mind. By declaring incumbent Mahmoud Ahmadinejad the winner, Khamenei conveyed a clear message to the West: Iran is digging in on its nuclear program, its support to Lebanese Hezbollah and Palestinian Hamas, and its defiant regional policies. In the streets of Tehran and other major cities, riot police, members of the Islamic Revolutionary Guard Corps and Basij militias are battling reformist demonstrators who are protesting the results. The government has cut Internet connections and cellphone service and jammed foreign satellite TV and radio broadcasts>>>

Crushed Hopes

The actual results of the 2009 presidential elections in Iran may never be known factually. But the actual tallies of the votes cast may have never had anything to do with anything in the first place. This does not mean that, in the aftermath of the announcement of the election results, the outrage displayed on the streets by the supporters of the reformist candidate Mir-Hossein Mousavi, America's favorite horse in the race, does not indicate real hurt. Those Americans who, to this day, are still bitter about the non-election of Al Gore in the 2000 debacle, can get an idea of the Iranians' sense of betrayal if they take their outrage at the clearly stolen outcome in 2000 and intensify it by a factor of ... oh, about a million>>>

خاطرات اکبر شاه

در ایران جنجالی برپاست. مکتوب ها و مرقومه های متعددی رد و بدل شده و نقل است که در بلاد دیگر شب نامه هایی در این خصوص بر منازل مردم افکنده می شود. من که الان نزدیک به هفتاد سال است در کالبد اکبر حلول کرده ام، ایشان را تا این حد مضطرب و پریشان ندیده بودم. سایت ها و روزنامه ها و شبکه های تلویزیونی اجانب موضوع را بیش از حد بزرگ کرده و روغن داغش را زیاد می کنند. من که در این مدت اکبر را به خوبی شناخته ام ، گمانم ایشان در فکر لوس کردن خویش و تعزیز مجددش در پیش مقامات رده بالای کشور است. البته در غیر اهل بودن اولادش هم که هیچ جای تردید نیست. چرا راه دور برویم طبق اسنادی که شما همین الان به راحتی می توانید در اینترنت پیدا کنید، فرزند ناخلف من یعنی جهانگیر شاه، با انگلیسی ها در آمیخت و نرد غلامی باخت>>>

شکست توهم

اصلاحات به معنای نوعی کمک رسانی به حکومت اسلامی پدیده ی تازه ای نیست. از فردای بنیانگذاری این حکومت عده ای از درون و بیرون حکومت به این نوع از کمک رسانی رو آوردند. در این میانه عده ای ضمن حفظ بیضه اسلام و حکومت اسلامی به دنبال ایجاد تغییر اتی سطحی و "سوپاپ اطمینانی" در حکومت بودند , که نمونه اند مهندس بازرگان و نهضت آزادی در یک سو و حزب توده در سوی دیگر. اگر بازرگان و نهضت آزادی و امثالهم با اعتفاد به اسلام جرات نزدیک شدن به بنیاد های فساد را نداشتند و می خواستند کار تغییر را از اضافه کردن کلمه "دموکراتیک" به جمهوری اسلامی آغاز کنند , توده ای ها با هالو پنداشتن آیت الله خمینی تلاش داشتند خط امام را به راه رشد غیر سرمایه داری بکشانند ودر نقش "کارمندان" حکومت اسلامی اصلاحات مورد نظر را بوجود آورند. اما دیدیم آیت الله خمینی چگونه بتدریج و حسابگرانه – و جنایتکارانه – به سراغ این دست از اصلاح طلبان کمک رسان رفت>>>

Let there be Education!

The canvas upon which history is painted; the mirror in which one reflects upon the past; the stones on which marks of civilisation are engraved; and the books in which truths are told; all speak of the glory of ancient Persia. The splendour of her past reflects the beauty and elegance with which she has adorned herself in rearing such seers, poets and literary giants as Sa’di, Hafez, Khayyam, Mawlana and more. Surely a civilisation that prided itself with raising such poets and philosophers who touched the entire world with their insight, thoughts and literary prowess, would not have flourished without education. Education is the force behind advancement and the fuel to intellectual empowerment>>>

Reaction against "re-election"

>>>>>>

انتخاب در بیابان

در سال ۱۱۴۸ قمری نادرشاه کلیهٔ حکمرانان و کدخدایان ایران را در دشت مغان جمع کرد (بالغ بر ۲۰٬۰۰۰ نفر). او در شورای دشت مغان اعلام کرد که وظایف خود را انجام داده و تصمیم به‌استراحت و کناره‌گیری از کارها دارد. بزرگان کشور که می‌دانستند او باطناً مایل به سلطنت است، وی را به سلطنت پذیرفتند. بدین ترتیب شاه عباس سوم صفوی از شاهی برکنار شده و حکومت سلسلهٔ افشار با پادشاهی نادر آغاز شد. نادر اندکی بعد در ۱۱۴۸ ه.ق. تاجگذاری نمود. شاعری به نام قوام الدین، ماده تاریخ تاجگذاری وی را «الخیر فی ماوقع» سرود که بر روی سکه‌های دوره افشاریه نیز منقوش گردید. >>>

دل خوشی‌

این روزها وقتی به بیرون خانه می‌رویم، چه می‌بینیم؟ جوانان و نوجوانانی که شور و هیجان انتخابات به سرشان افتاده. شب‌ها بوق ماشین‌ها و موتورهای‌شان همراه صدای ضبط‌های‌شان که نوار شاد ایرانی و خارجی گذاشته‌اند، با فریادهای تبلیغاتی له و علیه احمدی‌نژاد و موسوی مخلوط است، در حالی‌که با سرعت زیاد می‌رانند، برای اینکه خودشان را نشان دهند؛ اینها به تصویری عادی تبدیل شده است، تصویری که در هیچیک از انتخابات‌های گذشته نظیرش را ندیده بودیم. چه شده است، چه اتفاقی در جریان است؟ دلیل این هیجان دوباره چیست؟ (هیجانی از جنس دوم خرداد 76) آیا این می‌تواند به این معنا باشد که هر چند دوره یکبار مردم به این انتخابات‌ها دل می‌بندند؟ می‌گویند، مردم ایران حافظه‌ی تاریخی قوی‌ای دارند، می‌گویند مردم ایران باهوش هستند. بارها این را شنیده‌اید که مردم ایران روحیه‌ی لطیف و باذوق و قریحه‌ای دارند و خیلی از چیزهای دیگری که از فرهنگ و تمدن ایرانیان گفته‌اند.>>>

A look at my two countries

Earlier that day the BBC reported that a “far right, anti-immigrant” party in the UK – a Nazi party in all but name – had won two seats in the European parliament – there were pictures of its fascist leader laughing in victory, not unlike King Cockroach in my apartment. Then there was news of elections in the Islamic Republic of Iran. Its president – as outspoken as he is reactionary – has been locking horns (or antennae) with an ever-so-slightly less reactionary leader whose wife, dubbed the Michelle Obama of Iran, a veiled version, of course, has been helping him along in his campaign>>>

انتخابات 88

اکثر طرفداران میرحسین موسوی، عاری از احساس مسئولیت، ایران نو- استعمار و دیکتاتوری زده را با کشورهای پیشرفته اروپای غربی، ژاپن، استرالیا و آمریکای شمالی مقایسه میکنند که حداقل 300 سال تکامل شیوه تولید سرمایه داری و انکشاف نیروهای مولده و مناسبات اجتماعی مربوط به آن را پشت سر گذارده اند. این بخش از مردم ایران بسادگی انتظار دارند که در طول چهار سال مدیریت کشوری دولت احمدی نژاد، ایران همان فاصله ای را در مسیر پیشرفت فناوریها، انباشت سرمایه و آزادیهای اجتماعی و سیاسی بپیماید که برای ملل غرب صدها سال طول کشیده است. در مدت چهار سال میتوان ظواهر را تغییر داد، اما تغییر در اعماق بوروکراسی اداری، اقتصاد، ایدئولوژی، سیاستگذاری، قانونمندی، سرمایه گذاری در بخشهای راهبردی، آموزش و پرورش، بهداشت، تامین خدمات سلامتی، احترام به حقوق زنان، مردم سالاری وامانت داری به مدت بسیار طولانی تری نیازمند است>>>

Vote him out

Iranians from every political stripe have taken to FACEBOOK to discuss whether they should vote in this month’s presidential election. There are numerous daily online articles on the subject; it is now a hot dialogue among the Iranian diaspora. Many argue that their vote does not count, that at the end of the day, all four frontrunners--Ahmadi Nejad, Karrubi, Musavi and Rezai—are of the same mold, and that the outcome is clear anyway. Most Iranians also remember the Khatami era when more than 70 percent of the population voted for him and the result was that very little changed. Therefore, they have come to conclude that no matter what, in the Islamic Republic, their vote doesn’t really count because the structure of the regime stays intact. Is that true? Maybe, maybe not>>>