STORY
Alas – life is but a one way street
Ideals? We all have them. Choices? We are all given. Values? Cherished by each. Dreams? Ours, without question. Destinies? Predetermined. Are they? What is life but an unknown journey through time and space? Play by the rules - we are told; walk along the well-trodden path. Then why the rebellious heart - the wild within? How to tame the untamable? Why reach for the skies? Aspire for the unattainable? Why gamble at the cruel game of chance? Why tempt fate? And play with fire? Why risk? But then one may as well ask - why live?
>>>
FICTION
روایت زندگی زن روستایی ایرانی است، در گذرگاه عبور جامعه از سنت به مدرنیته
by Shahrnush Parsipur
آسیه، چهارده ساله، صدمترى دورتر از آخرین خانه ى روستا، نزدیك گورستان روى سنگى نشسته بود كه نامش را بالش رستم گذاشته بودند. داشت به نام خودش مى اندیشید. فكر كرد كاش اسمش صدیقه بود. نخستین بارى كه این نام را شنیده بود دچار این حس شده بود كه در اصل یك صدیقه نامى بوده است. و به خودش گفت دیگر باید فرار كنم. از سه روز پیش كه ماه جبین كتكش زده بود داشت به فرار فكر مى كرد، و مرد كه از دور پیدا شد آسیه فكر كرد به همین شوهر مى كنم.
>>>
LIFE
I am setting out to write a book that opens up like a flower
I am uninterested in writing a book that introduces Iranians to Western audiences, because I think the need is greater for Western audiences to be introduced to themselves. This is not as offensive a statement as it might seem. Any writer has to be interested in introducing his or her readers to themselves. It is supposed to be an intimate relationship, not one in which a shared intellectual interest is the thing keeping it going. I would rather that Western audiences and I have all kinds of trouble, the kind in which I am saying that I know what is really going on inside them
>>>
PROTEST
Photo essay: Snapshots form Quds Day in Tehran
by News Photographers
>>>
TRAVELER
Photo essay: What I saw in Iran, this vast and beautiful land
by
damonlynch >>>
VIEW
Dealing with Quds Day protests in Iran take precedence over nuclear negotiations
While the United States is concentrating on the G-20 summit and the October 1 meeting with the secretary of Iran's Supreme National Security Council, Iranian attention has been focused on the potentially destabilizing protests planned for September 18, Quds Day. This critical difference of agenda -- with Iran focused more on its domestic turmoil than on simmering international issues -- will be a major complicating factor in negotiations between the international community and Iran in the coming weeks
>>>
NO RETURN
تضاد بین حاکمیت و مخالفان آن در جنبش سبز و جامعه مدنی به نقطه بدون بازگشت و آشتیناپذیری نزدیک میشود
در کشمکش بین دو نیروی درگیر با یکدیگر مرحلهای ممکن است پیش بیاید که از آن به عنوان نقطه بدون بازگشت یاد میشود. در این نقطه راه مسالمتآمیزی برای برون رفت از بنبست باقی نمیماند. این نقطه ممکن است بر اثر تندرویهای یک طرف یا هر دو طرف پیش بیاید. تا پیش از رسیدن به این نقطه، راه فراری برای طرفین باز میماند. در آن شرایط، آنها میتوانند با نشان دادن انعطاف به دنبال سازش برآیند و به نحوی با هم کنار بیایند. ولی وقتی درگیری به نقطه بدون بازگشت رسید دیگر بسیار دیر شده است. برای دو طرف راهی جز «درگیری تا حد مرگ» باقی نمیماند. درگیری در این مرحله به نبرد مرگ و زندگی تبدیل میشود
>>>
MONTAZERI
با صدور فتوی از سربازان و نیروهای انتظامی بخواهید که ازین پس وظیفه شان دفاع از مردم است نه سرکوب آنان
در خاکی که امروز بیش از هرچیز دیگری به فرهنگ آزادمنشی ،تحمل دگر اندیشی و مردم سالاری نیاز دارد، کردار شما آقای منتظری، به مراتب سنگینتر و زیباتر از هر سخنرانی، به برپایی چینن فرهنگی یاری داده و میدهد. روز از نو روزی از نو. این بار کودتاگران ۲۲ خرداد روی ساواک را سفید کردند، و شما بار دیگر چراغ بدست به میدانی باز آمدید که هرگز ترکش نکرده بودید. شما حتی در حبس خانگی چند سالهتان بر علیه استبداد سخن میگفتید. خط مشترک و متحد کنندهی تمامی آزادی خواهان امروز بر کناری این رژیم استبدادی و قرون وسطایی و بر سر کارآوردن نظامیست که از سر تا پایش بر رأی آزادانهی مردم بر قرار باشد
>>>
NAMES
Iran is Persia, Iran is not Iraq, and Persia is not Bosnia
I've always considered Reza Shah Pahlavi's 1935 decree requesting that the country formerly known as Persia be referred to as "Iran" by foreign governments with which it had diplomatic relations to be a mistake. Naturally, once governments began to refer to the country as Iran, their citizens followed suit. This change at once led to a severing in the Western consciousness of Iran from the Persian culture of classical antiquity, and also created a situation in which the name of the country can easily become confounded with that of its neighbour and recurrent rival, Iraq, a name which entered the mainstream vocabulary of Western languages only in 1932 with the founding of the Kingdom of Iraq in that year
>>>
STORY
I know enough to say competing with Internet pussy is tough
As we followed Manijeh joon up the stairs, I could see she was not wearing underwear and if she was it must have been the transparent kind: a newly arrived model from Victoria’s Secret, her favorite place. Just the thought of her kos-excited outfit (or lack of it) scares me. I just find the whole thing frightening in a weird way. It’s like being in a war zone. At any moment something is going to go wrong. It made me feel edgy and tense and defensive
>>>
POETRY
She surrenders to the future
Won't fight her obstacles so grand
Washes off the past and moves on
Getting closer to nature’s chants
She knows her pains are senseless
In greater scheme of things
River beds will show, the years that go
Nothing’s permanent it seems
>>>
GRAPHIC
Protest posters: Digital art in support of Iranian uprising
by World Artists
>>>
IRAN
Photo essay: Iran and Iranians
by
Abbas Rahbar Horizon >>>
MONTAZERI
پيام به مراجع عظام تقليد، علماء و حوزه هاى علميه
by Hosseinali Montazeri
اين جانب كه همه مىدانند مدافع سرسخت حاكميت دينى و از پايه گذاران ولايت فقيه - البته نه به شكل مرسوم فعلى، بلكه به گونه اى كه مردم او را انتخاب نمايند و بر كارهاى او نظارت داشته باشند - بوده ام و در راه تحقق آن در بعد علمى و عملى تلاش زيادى نموده ام، اكنون در مقابل مردم آگاه ايران به خاطر ستم هايى كه تحت اين نام و عنوان بر آنان مىرود احساس شرمندگى كرده و خودم را در پيشگاه خداوند بزرگ مسئول و در مقابل خون هاى ريخته شده شهداى عزيز و تجاوزات به حقوق مردم بيگناه مورد عتاب مىبينم.
>>>
KARROUBI
من امروز شرح این ماجراها را می گویم تا مردم بدانند و چنین اتفاقاتی را با رفتار علوی قیاس نگیرند
by Mehdi Karroubi
خدایا مهدی کروبی چه می دید و چه می شنوید؟ یا للعجب؛ کاش او زنده نبود و نمی دید که روزی در جمهوری اسلامی شهروندی نزد او بیاید و شکوه کند که در ساختمانی بی نام و نشان، توسط افرادی بی نام و نشان تر،هر عمل قبیح و غیر معمولی بر او صورت گرفته است: از لخت و عریان کردن افراد و نشاندن آنها در مقابل یکدیگر تا فحاشی های وقیحانه و ادرار کردن در صورت آنها و رها کردن چشم و دست بسته دختران و پسران در بیابان. اینها کم نبود که خبر از تجاوز به دختران و پسران در بازداشتگاهها نیز رسید. با خود گفتم که سه دهه پس از انقلاب و دو دهه پس از فوت امام به راستی ما به کجا رسیده ایم؟
>>>