Archive - Jul 11, 2009 - Article

On Lying

When you are accused of rigging an election and disenfranchising millions of people of their right to vote for whichever asshole that you and your asshole friends have personally vetted and approved as per your religious, political, and ideological criteria, what do you say? On the surface, it’s an outrageous claim that is, fortunately, easy to counter. If I were Khamenei or Ahmadinejad or Khatami, I would just say to the people that there is no way that I rigged the election results, for the simple fact that the process by which the very candidates up for election were selected was our way of cheating the general populace; what need is there to defraud above and beyond this?>>>

Ten tumultuous days

The ten days of turmoil in the aftermath of Iran’s presidential election sharply divided world public opinion into two opposite poles: those who believed in and supported Iran’s sovereignty and independence, mainly the working people of Iran and the peoples of the developing countries, on one hand, and those whose interests lie in believing in U.S. hegemony in the Middle East and the domination of monopoly capital over the world’s human and natural resources, on the other. The latter camp... hailed the defeated Iranian Presidential candidate, Mir Hossein Mousavi, as winner and heralded his raucous and revolting supporters as the champions of freedom, human rights and progress>>>

سرگردان

دهمين سالگرد حوادث هجدهم تير هم آمد و گذشت و، همچون نسيمی احياگر، بر آتش زير خاکستری که در جريان انتخابات اخير شعله کشيده و سرکوب شده بود وزيد و به دنيا نشان داد که جنبش مردم ايران همچنان زنده و بيدار و در کار است. اما، در غياب يک تشکيلات رهبری کارآمد، اين جنبش همچنان دوران آزمايش و خطای خود را می گذراند و شرکت کنندگان آن تازه به سرآغاز راه بازشناسی خود و خواسته هاشان و تعريف درست مشخصات جنبش شان رسيده اند. تاريخ نشان می دهد که اين «وضعيت»، برای همهء جنبش های خودجوش جوامع بشری، مرحلهء گذرای خطرناک و شکننده ای است؛ چرا که در هر خم راهش کسی، با سوء نيت يا حسن نيت آلوده به جهل، در کمين نشسته است و می خواهد جنبش را، برای خود شرکت کنندگان آن، تعريف کند و مشخصاتش را، آنگونه که خود دوست می دارد، به سامانه ای نظری بکشد>>>

دو گام به پیش

برخی حرکتهای آزادیخواهانه صد سال اخیر ایران را به دویدن در خواب تشبیه میکنند. میگویند چرا هنوز شعار های انقلاب مشروطه را تکرار میکنیم؟ چرا هنوز پس از قرنی اشعار نسیم شمال که میگفت: "ملت تو آباد نمیشی، از غصه آزاد نمیشی" سخن از زبان ما میگویند؟ اما این اشتباه باصره است. درست است که ما عقبگرد داشته ایم ولی این به مصداق دو گام به پیش و گامی به پس بوده است. در هر جهشی از انقلاب مشروطه تا کنون جنبه ای از تسلط استبداد داخلی و خارجی را در نوردیده و پشت سر گذاشته ایم. از انقلاب مشروطه که توسط استبداد پهلوی به حاشیه رفت لزوم سازماندهی و تمرکز در برابر غلبه احساسات و عواطف را یاد گرفتیم. از نهضت ملی کردن صنعت نفت که با کودتای آمریکائی و انگلیسی به محاق رفت لزوم بیداری و آگاهی و اهمیت جلوگیری از نفوذ بیگانگان را آموختیم. انقلاب اسلامی هم برای ما دانشگاهی بود البته دانشگاهی با شهریه بسیار بالا >>>

ایران یا گاو عصّاری

خوش حال بودیم که بعد از انقلاب ۱۹۷۹ به حکومت دلخواه خویش که حکومتی همراه با عدالت اسلامی است رسیده ایم. حکومتی که به ظاهر، سرانش در دراز نای تاریخ هوادار و هوا خواه مردم مسکین و بی پناه بوده اند. در حقیقت یکی از ادّعا های تشیّع مبارزه با جبّاری حکّام و خلفای بنی امیّه و بنی عبّاس، حفظ ودفاع از مستضعفین و مبارزه با طاغوت بوده است. سرانجام در ژوئیه ۲٠٠۹ آن سرکردگان با همۀ ادّعاهایشان خود طاغوت شدند و به سرکوب و مبارزه با مردم آزادی خواه و طرفدار حقوق حقّۀ انسانی پر داختند. متأسّفانه، این تبدیل و دگرگونی در دراز نای تاریخ پر اغتشاش ایران نمونه های فراوان دارد و ادب و شعر فارسی آیینۀ تمام نمائی از این تاریخ و از این دگرگونی ها است. لازم به یاد آوریست که یکی از موضوعات مهّم شعرفارسی در ادوارمختلف، چگونگی مقابله با حاکمان ستمگر و پادشاهان جبّاربوده است>>>

Homecoming

The first explosion takes me by surprise for its hasty arrival. He has lit a match under me, so it seems. A flash flame sweeps across my body, presently starting a fire. He’s taken me to the first vista on this delicious hike. I sense the ripples across my skin as my mind bobs along the calm waters of post-orgasm bliss. His hand continues to explore in between my legs, kissing every inch with the fingertips. I moan - a moan of gratitude, delight and wonderment, wrapped into one. I turn to him now, touching his face, running my fingers over his eyelids, along the bridge of his nose, caressing his right cheek ever so lightly before my hand traces his lips where a gentle and quiet smile is lingering>>>