RESTRAINT
It takes greater courage to stand for restraint than to opt for war
by Reza Marashi & Trita Parsi
Simply put, U.S.-Iran tensions have long been a powder keg, overflowing with nuclear programs, human rights abuses, Stuxnet and secret assassinations. And the alleged terror plot against the Saudi Ambassador shows how easily a single incident can spark a wider conflict. Without serious efforts to defuse a crisis that is steadily spiraling out of control, we are on the precipice of a major war in the region. This is why a containment policy can turn into a self-fulfilling prophecy
>>>
PLOT
No legal ground to attack Iran
Despite what many pundits assert, even if it were established through irrefutable evidence that Iran was indeed behind the foiled plot to assassinate the Saudi’s ambassador to Washington, International law would still not grant the U.S or Saudi Arabia a right to armed reprisal. In fact, even if the assassination attempt had been carried out successfully, it would still have been quite difficult for the State Department’s Legal Adviser to assert ground for a lawful use of force against Iran
>>>
REACTION
Clearly, Iranians aren't suffering enough!
For at least a solid year now, I have been reading the ridiculous claims (usually quoting academia) about the pointlessness of sanctions. I question this especially today with the more than obvious and ever so clear revelation that Iran has been busted now dead to rights, having plotted, bought and paid for an assassination of the Saudi Arabian ambassador to the US
>>>
MOVEMENT
The struggle for democracy persists
How has the Islamic Republic of Iran persisted when all indications point to its imminent collapse? Indeed, one of the most stylized facts to emerge from the study of democracy and dictatorship in the last quarter-century involves the robust relationship between a nation’s political elites and its prospects for democracy. As elites become divided in authoritarian regimes, the state becomes increasingly vulnerable to these fissures and inevitably collapses
>>>
PRESSURE
فشار حقوق بشری جامعه جهانی علیه ایران
تنها اقدام جامعه جهانی از طریق نهادهای حکومتی و سازمان ملل ممکن است بتواند تأثیر عملی بر رفتار رژیم ایران بگذارد. از این رو باید از اقدام اخیر اتحادیه اروپا در تحریم کسانی که در نقض حقوق بشر در ایران دست داشتهاند استقبال کرد، و از جامعه جهانی خواست که این گونه تحریمها را توسعه دهد. همچنین باید برای کشاندن پرونده حقوق بشر رژیم ایران به مراجع بینالمللی و از جمله شورای امنیت سازمان ملل تلاش کرد
>>>
PAIN
صحنه هایی در فیلم هست که واقعا تکان دهنده است
بالاخره امروز این فرصت دست داد تا فیلم تحسین شده ی "جدایی نادر از سیمین" را ببینم. می دانم دیگر تب این فیلم خوابیده و نوشتن نقدی بر آن کاری است کلیشه ای آن هم از دید یک تماشاگر سینما دوست نه منتقد سینمایی! امروز می خواهم بنویسم چون درد تمام وجودم را فراگرفته و حس می کنم هجوم بغض گیر کرده در گلویم و باقیمانده ی اشک هایی که نریختم طوری در وجودم تلنبار شده که هر لحظه احساس خفگی می کنم!
>>>
TEHRAN
The gulf between people and regime is evident
by R. Tousi
“They’ve hacked into our accounts. Why don't they just take the trouble of responding to all my unopened emails too?” Samira’s reaction to news of a major cyberattack operation on Iranian netizens is typical of the psychic tension, even paranoia - but also acid scorn - provoked in them by living under the shadow of permanent surveillance. The number of internet-users whose emails were intercepted in this incident may have been around 300,000 (most of them Iranian), but the insinuating power of its invasiveness was to make everyone feel watched
>>>
VIEW
This year’s crop is not impressive for several reasons
For the most part, the Oslo judges get it right when awarding the Nobel Peace Prize. From Albert Schweitzer to Aung San Suu Kyi, there has been a score of extraordinary awardees. Other choices have been more dubious, even absurd (Henry Kissinger) or perplexing (Obama). Also, a number of lackluster recipients receive a nod from the Oslo committee for not always valid political reasons
>>>
BURNT
سال های سیاه و تاریک که هر چه زور می زنیم هیچ رنگ روشن و شادی در آن ها نمی بینیم
بارها شنیده ایم که به نسل ما لقب نسل سوخته داده اند ولی من گاهی فکر می کنم ما چیزی فراتر از سوخته هستیم و تقریبا باید گفت جزغاله شده ایم! مهر ماه که از راه می رسد ناگهان هجوم خاطرات سال های مدرسه خواب را از چشمان ما می رباید. بعد انگار مغز آدم فلاش بک می کند به چند سال قبل تر... سال های جنگ... آژیر قرمز... بی پولی... بحران نفت... صف های طویل... خرید کوپنی... لباس های رنگ و رو رفته... مرگ موسیقی و ترانه و تولد آنچه آن ها سرود می نامیدند
>>>
CLERGY
روحانیت شیعه در پی اهداف سودجویانه به نقشه های استعماری انگلیس کمک نموده است
یکی از تهمتهایی که روحانیت شیعه همیشه به دیگر باوران وارد ساخته است رابطه با دول دیگر و خیانت به ملت در راستای خدمت به این قدرتهای خارجی است. از جمله بهائیان، یهودیان، اعضای برخی احزاب سیاسی و متجددین غیر مذهبی از این افترا بر کنار نبوده اند، حال آن که مروری بر تاریخ معاصر نشان می دهد که این در واقع روحانیت شیعه بودده است که در پی اهداف سودجویانه به نقشه های استعماری انگلیس در منطقه خاور میانه و جنوب آسیا کمک نموده است
>>>
TRANSTRöMER
توماس ترانسترومر، برنده ی جایزه ی نوبل ادبی 2011
حقیقت روی زمین است
اما هیچکس جرات برداشتنش را ندارد
حقیقت در خیابان افتاده است
هیچکس آن را از آن خود نمیکند
>>>
ANTI-REVOLUTION
انقلاب عملاً تلاش بی فایده ای برای تغییر به اصطلاح جوهره آدم هاست
کارل مارکس، فردریک انگلز، ویلادیمیر ایلیچ لنین، جرج واشنگتن، توماس جفرسون، ماکسیمیلیان روبسپیر، فیدل کاسترو (متولد 1926 میلادی) و همه انقلابیونی که در فاصله ششصد سال بعد از تولد عبید زاکانی به دنیا آمده اند اگر نسخه ای از کتاب موش و گربه را میخواندند، شاید در احساسات انقلابی خود تجدید نظر میکردند. آنهایی هم که این کتاب را نخوانده و مرده اند، حتماً از تصور نتیجه گیری وحشتناک آن روحشان در قبر خواهد لرزید
>>>
MASHAYEKHI
گفتگویی صمیمی با دکتر مهرداد مشایخی
این روزها هربار به واشنگتن میرفتم به او سری میزدم. برای من که سالیان متمادی در بسیاری از فعالیتهای سیاسی و اجتماعی خارج از کشور او را از نزدیک میشناختم و با او همکاری داشتم این گفتگو این بار معنی دیگر داشت. مهرداد مشایخی ، جامعه شناس و استاد دانشگاه جورج تاون بیشتر روی تخت خوابیده بود اما از هیچ لحظه زندگی فروگذار نکرد که آن را سرشار و مفید زندگی کرد
>>>
FRIEND
Mehrdad Mashayekhi was a humanist, pure and simple
Here is my recollection of the first meeting with Mehrdad: At Iranshahr office, a dinky, dusty outfit at Wilson Boulevard, Arlington, Virginia. Mehrdad and a colleague visited us to show their concern about the "right wing leaning" of our newspaper . He was a young sociology student with a pleasant face, great hair, and resolute and self righteous as most of us were in those days. He was a revolutionary. He knew what was right for Iran
>>>
STORY
از وقتی خانجان، جای شکنجه ی سربازهای آلمانی را که بهش تجاوز کرده اند، نشانم داده، دلم برایش میسوزد
همیشه ی خدا این مامان و خانجان دعوا دارند. مامان یک «یا امیرالمومنین هیتلر»ی میگوید که بیا و تماشا کن؛ صد تا از دهانش میریزد؛ ولی مامان بزرگ کلی «بد و بیراه» بار «بوش»ها میکند. خانجان حمله ی آلمانها به فرانسه را یادش هست؛ برای همین هم گول مدیای مامان را نمیخورد. اما مامان یک تنه یک مدیای حسابی است؛ کلی هم تبلیغات بلد است. تا کم میآورد، به «ولای امیرالمومنین هیتلر» قسم میخورد، تا طرف را آچمز کند!
>>>