Arts and Literature

The little red book of dreams

Still dark. A rope and torn nails. Emptiness beneath steps. I’m innocent. Stares. Faceless women in black. The early morning of a summer of burning suns. My father pushes the crowd. The crowd is pushing me. I slip through the legs, hips and shoulders to find a gap. I rise and don’t reach. I walk and don’t move. I sit on the dusty road. Nothing happens. I am bored. I look for the green pebbles or blue. I want to make a wall around me. Half sky, half forest. But the world has only grey pebbles.>>>

چرخ بر پیچش های خیال

شاهرخ مشکین قلم دیگر به یک صاحب سبک در رقص تبدیل شده است. او با پیچ و تاب های تنیده شده در ضرب های موسیقی، حرکات نرم و چرخش های سماع گونه این قطعات را جان بخشید. کارین گونزالس بیشتر از حرکات فلامینگو و تپ دنس در رقص خود استفاده می کرد. این حرکات به زیبایی با ضرب های موسیقی ایرانی ترکیب شده بودند. او در نقش شیرین در قطعه "شیرین در خیال" حرکات ضربه ای فلامینگو را با چرخش و عشوه های صورت و حرکات چشم و ابرو در رقص ایرانی ترکیب کرد و نشان داد که رقصنده ای با تجربه و توانا است.>>>

Fine flicks

No ‘best’ lists can ever satisfy everyone. But Bernardo Bertolucci (The Last Emperor, Last Tango in Paris) forewords this best selection - where he muses about his discovery of ‘Kamerasutra’: the magic and sensuality of the moving camera! Moreover, it is 150 films, not the traditional 100. Perhaps that additional 50 allowed the inclusion of some Asian gems like Ozu’s ‘I Was Born, But…’; Guney’s ‘Yol’; Kiarostami’s ‘Close-Up’ (though many would have preferred Kiarostami’s sublime ‘Through The Olive Trees’); and Tian Z’s ‘Horse Thief’ >>>

Vacancy

Cheecks were red apples,
Smiles were on lips,
Big and rich, indeed
Eyes were by thousands
Upon a thousand;
Sheen of reverence
Pouring our of them.

>>>

گلابی های رسیده

بهش گفتم وقتی من هیجده سالم بود، عاشق زن چهل ساله شدی. وقتی چهل سالم بود عاشق زن شانزده ساله شدی. و تمام مدت مثل گربه پشت در اتاق می نشستم گوش می کردم. گوش می کردم به صدای خنده اش، گوش می کردم به گفتگوی تلفنی اش، گوش می کردم به راز و نیازهای عاشقانه اش که هر روز به یکی دل می بست. اگر یک نفر بود آدم می توانست عادت کند. ولی یک نفر که نبود. از همان روز اول زن دوست بود. یکی را دوست داشت چون پوستش سفید بود – مثل هلو بود. یکی دیگر سیاه و با نمک بود. یکی دیگر موهای گندمی داشت. اون یکی لوند و تو دل برو بود، و من حسودیم می شد. >>>

The real story

Journalist Reese Erlich grew up in Los Angeles just south of UCLA. As a child he used to walk up Westwood Boulevard toward Westwood village, past a stockbroker's office and the Crest movie theater. At the time there was no Tehrangeles. The Westwood legal offices I visited last year to fix my Iranian passport mess used to house the ultra-right-wing John Birch Society. As an aborigine of sorts, Erlich has no grievances against the Iranians who have colonized the Westwood of his childhood. On the contrary, he seems to delight in the cultural upgrade. >>>

Wind Brings, Wind Takes

Do not torment me, oh wind
With your restless remembrance
Of menacing soft whispers

It is not fair to make be wander
Dancing in fantasies and illusions
On the faint melody of mercy

>>>

Autumn Sonata

I greet the autumn
of blue I greet
the mantle of mist
that meanders through
dusky days
of waning lights >>>

چه کردم

چه کردم

از خستگی بی حوصلگی را گول زدم

از عاشقی بی تفاوتی را حاشا کردم

از غرور افسردگی را تحریم کردم

>>>

چشم طوفان

زنی تا نیمه در خاک
می بارد بر سرش
باران سنگ ریزه نادانی
دست کودکی،
به زیر چرخ های کامیون شریعت می رود
تا ندزدد گرده نانی >>>

اندر آداب حكمراني

بود يكی روزی و يكّی نبود
غیرِ خداوند نبودی وجود
حاَكمِ یك كشورِ بی بام و بَر
قدرت بی حد و نصابیش بود
در عوضِ عدل و بجای سخا،
بر همگان ظلم بكرد و حدود
آن ستم و شتم نه تنها به عام
بلكه به خاصان و مهان می‌نمود
>>>

مرد / زن / تنهایی

هیچ وقت شکایت نمی کرد که آخر چقدر مهمان داری – خسته شدم – این چه زندگی یست. هیچوقت صداش درنیآمد. هیچ وقت نق نزد تا روزی که مریض شد. دیوانه شد. از آن به بعد، کارهای عجیب و غریب می کرد. یا ساکت می نشست و ساعت ها به دیوار نگاه می کرد یا جیغ می کشید و همه چیز را پرت می کرد، می زد می شکست. یا لباس هاش رو می کند و برهنه وسط اتاق می نشست. یا می خندید، می چرخید و می چرخید تا خسته بشود و خودش را رو زمین پرتاب می کرد. ولی هنوز نماز می خواند.>>>

Barking at the moon

On the ruins of Babylon

They howl an old vengeance

As pride and valor;

After having marched

Over a Euphrates of blood

To reside in a den in the Hanging Gardens

Than a nest in a heart.

>>>

Same old story

Comic Book of the 1950’s T-Man #3 "Death Trap in Iran!" highlights Cold War Paranoia I finally managed to find the comic book on ebay and decided to share it with you readers so that you can make up your own opinion. It should be added that this comic book hero which preceded Ian Fleming’s James Bond Franchise or the TV hit Mission Impossible ( which was partly directed by our Talented Iranian compatriot Reza Badiyi did not just operate in Iran, but a little everywhere in the so-called “Communist Infested World” or “Third World Dictatorships” in the views of the Free World public opinion of the Time.>>>