Javad Yassari

ت

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من

پیاده میروم و همرهان سوارانند

بیا بمیکده و چهره ارغوانی کن

مرو بصومعه کانجا سیاه کارانند

خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد

که بستگان کمند تو رستگارانند

حافظ

نازی عزیزم مرسی ...

در راه طلب عاقل و دیوانه یکیست

در شیوه ئ عشق خویش و بیگانه یکیست

آنرا که شراب وصل جانان دادند

در مذهب او کعبه و بتخانه یکیست

شمس

این هم ت آقای لاکانی، حالا یک نفر دال بده!

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر بمهر بعالم سمر شود

سلام ، سلام!

سلام بر سوری جان، بر آقای لاکانی و بهار نارنج عزیزم!

این ز بهار نارنج

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام ز ما و نی نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

سلام

با تشکر از این بزم عالی

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست

همه جا خانه عشقست چه مسجد چه کنشت

سلام نازی خانم

تا سر نکنم در سرت ای مایه ناز

کوته نکنم ز دامنت دست نیاز

هر چند که راهم به تو دور است و دراز

در راه بمیرم و نگردم ز تو باز

سعدی

"T"az Moshiri, "He" bede...

تنها
غمگین
نشسته با ماه
در خلوت ساکت شبانگاه
اشکی به رخم دوید ناگاه
روی تو شکفت در سرشکم
دیدم که هنوز عاشقم آه

سلام بر همگی!

تا در چمن این سرو فرازنده چمانست
چیزی که به دل نگذرد اندوه خزانست
چشمش نشد از دولت دیدار تو محروم
پیداست که آیینه ز صاحب نظرانست

"حزین لاهیجی"

نفر بعدی لطفا ت!

Thanks, I like you very much too....

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه
سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق این پندارم
که چرا
خانه کوچک ما سیب نداشت

Hamid Mosadegh

Souri Jan

Lovely poem, I appreciate you.

-YT

T 4 T

تا عرش ز سودای رخش ولوله هاست
در سینه ز بازار رخش غلغله هاست

از بادۀ او بر کف جان بلبله هاست
در گردن دل ز زلف او سلسله هاست

مولانا

-YT

Ye for Captain aziz, sher siasi az Golsorkhi

یک با یک برابر هست
از میان جمع شاگردان یکی برخاست
همیشه یک نفر باید به پا خیزد
به آرامی سخن سر داد:

تساوی اشتباهی فاحش و محض است
معلم
مات بر جا ماند
و او پرسید
گر یک فرد انسان واحد یک بود ایا باز
یک با یک برابر بود؟

سکوت مدهشی بود و سئوالی سخت
معلم خشمگین فریاد زد
آری برابر بود

و او با پوزخندی گفت
اگر یک فرد انسان واحد یک بود
آن که زور و زر به دامن داشت بالا بود
وانکه قلبی پاک و دستی فاقد زر داشت
پایین بود

اگر یک فرد انسان واحد یک بود
آن که صورت نقره گون
چون قرص مه می داشت
بالا بود
وان سیه چرده که می نالید
پایین بود

اگریک فرد انسان واحد یک بود
این تساوی زیر و رو می شد
حال می پرسم یک اگر با یک برابر بود
نان و مال مفت خواران
از کجا آماده می گردید
یا چه کس دیوار چین ها را بنا می کرد ؟

یک اگر با یک برابر بود
پس که پشتش زیر بار فقر خم می شد ؟
یا که زیر صربت شلاق له می گشت ؟

یک اگر با یک برابر بود
پس چه کس آزادگان را در قفس می کرد ؟

معلم ناله آسا گفت
بچه ها در جزوه های خویش بنویسید
یک با یک برابر نیست

ی میدم و ی میگیرم

سلام خدمت همه

یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی
شاگرد که بودی که چنین استادی؟

خوبی وکرم را چه نکو بنیادی
ای دنیا را زتو هزار آزادی

مولانا

-YT

جناب یساری عزیز

شعر زیبایی‌ بود ممنون از شما
نفر بعدی لطفا ی

ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی
بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی
در مقامی که صدارت به فقیران بخشند
چشم دارم که به جاه از همه افزون باشی

IRANdokht

سلام مجدد خدمت دوستان و یاران عزیز

و با تشکر مجدد از اشعار بسیار زیبای یکایک شما:

معشوقه بسامان شد، تا باد چنین بادا

کفرش همه ایمان شد، تا باد چنین بادا

ملکی که پریشان شد، از شومی شیطان شد

باز آن سلیمان شد، تا باد چنین بادا

یاری که دلم خستی، در بر رخ ما بستی،

غمخوارهء یاران شد، تا باد چنین بادا

ID aziz, in ham the last poem for tonight from Mosadegh

ما دو تن مغرور
هر دو از هم دور
وای در من تاب دوری نیست
ای خیالت خاطر من را نوازشبار
بیش از این در من صبوری نیست
بی تو من تنهای تنهایم
من به دیدار تو می ایم

Noce poem Souri jan

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

IRANdokht

Excellent poem!

very beautiful poem by Hamid Mossadegh dear Souri,

I could not resist reading this and enjoying it... very beautiful...

bye now,

PS: heif bood ino nemikhoondam va miraftam...

A time out for now

زیر خاکستر ذهنم باقی ست
آتشی سرکش و سوزنده هنوز
یادگاری است ز عشقی سوزان
که بود گرم و فروزنده هنوز
عشقی آنگونه که بنیان مرا
سوخت از ریشه و خاکستر کرد
غرق درحیرتم از اینکه چرا
مانده ام زنده هنوز
گاهگاهی که دلم می گیرد
پیش خود می گویم
آن که جانم را سوخت
یاد می آرد از این بنده هنوز?
سخت جانی را ببین
که نمردم از هجر
مرگ صد بار به از
بی تو بودن باشد
گفتم از عشق تو من خواهم مرد
چون نمردم .هستم
پیش چشمان تو شرمنده هنوز
گرچه از فرط غرور
اشکم از دیده نریخت
بعد تو لیک پس از آنهمه سال
کس ندیده به لبم خنده هنوز
گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت
سالها هست که از دیده من رفتی لیک
دلم از مهر تو آکنده هنوز
دفتر عمر مرا
دست ایام ,ورقها زده است
زیر بار غم عشق
قامتم خم شد و پشتم بشکست
در خیالم اما
همچنان روز نخست
تویی آن قامت بالنده هنوز
در قمار غم عشق
دل من بردی و با دست تهی
منم آن عاشق بازنده هنوز
آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
گر که گورم بشکافند عیان می بینند
زیر خاکستر جسمم باقی است
آتشی سرکش و سوزنده هنوز

Hamid Mosadegh

lol,

 in Mehman ham ba in jok haash....

khoda hafez dear friend. A bien tot

مرهم= شفا

دل ندارم که بدون دل تو... دل زخمی است

مرهم زخم دلم جز به دلت مرهم نیست

خداحافظ!

"D" for Nazy jan

در پیش چشم دنیا
دوران عمر ما
یک قطره دربرابر اقیانوس
درچشمهای آن همه خورشید کهکشان
عمر جهانیان
کم سو تر از حقارت یک فانوس
افسوس

این هم میم سوری جان

من دیوانه چو زلف تو رها می کردم
هیچ لایقترم از حلقهء زنجیر نبود

لطفا دال بدهید!

ey baba Mehman? ghahr nakon digeh

man raftam vasat ye D avordam

دل به امید مرهمی کز تو به خسته ای رسد
ناله به کوه می برد شکوه به ماه می کند
باد خوشی که می وزد از سر موج باده ات
کوه گران غصه را چون پر کاه می کند 

ما رفتیم ... خداحافظ!

می روم با کوله باری از غم و درد نهان

تا ندانی کاین سفر کرده چه می دارد نهان

Mehman jan?

I asked for a Mim Please...I will wait for another one, if you want

این برای مهمان

دل چو پرگار بهر سو دورانی می کرد
واندران دایره سرگشته پابرجا بود
مطرب از درد محبت عملی می پرداخت
که حکیمان جهانرا مژه خون پالا بود
می شکفتم ز طرب زانکه چو گل بر لب جوی
بر سرم سایهء آن سرو سهی بالا بود

تای سوری!

تا گل سرخ فراری ز سفر باز آید

تا که یار شکرین لب به وصالی آید

Dal and I need a MIM

دلا حلاوت آن دلستان اگر دانیم
به جان او که دل از آن او نگردانیم
اگر به ماه بر اید و گر به چاه شود
چراغ راه همان شمع شعله ور دانیم

دال به دال...

در دل غمزده ام جز غم عشق تو نبود

در خیال شکرینت هوس وصل نبود