WISH LIST
So what is to be done? How do we move forward to help bring about democracy, which everyone seems to want, in Iran. We have to come up with a set of demands that are broad enough to include all the disgruntled factions who want to help the popular yet still largely middle class struggle in Iran. We have to unite or we will not be strong enough against a regime which all agree will not hesitate to have a blood bath to save itself. The ten demands of the five intellectuals should be embraced because they provide the democratic framework within which we can debate the future of our beloved Iran
>>>
FORWARD
Keeping the Green Movement alive
The Islamic Republic is in dire straits, and deservedly so. Years of economic mismanagement (exacerbated by three rounds of UN-imposed sanctions), political repression, rampant corruption, and international adventurism seem to have taken their toll on the regime. A good indication of the regime’s increasing vulnerability to external pressure was the inability of the hardliners to prevent, just a few days ago, massive opposition protests from taking place on the streets of Tehran and other major Iranian cities during the Ashura ceremonies
>>>
CLASH
زیاده روها در هردوسو باید به بن بستهائی که به آن رسیده اند واقف باشند
یکی از معما های تاریخ بشر فتوحات برق آسای اعراب مسلمان شده در قرن هفتم میلادی است. علل بسیاری برای این پدیده تاریخی نقل شده که مهمترین بقرار زیر اند. نخست اینکه روابط سیاسی و فرهنگی قبایل عرب جاهلی از جنس جنگ بود. عضویت در هر قبیله ای بمعنی شمشیر بستن و شمشیر کشیدن و مبارزه به سنان و بنان برای فخر و پیروزی قبیله خودی بود. وقتی اسلام جنگ میان مسلمانان را منع کرد قبایل عرب به نوعی بحران فرهنگی برخوردند. طی قرون متمادی اعراب در جنگ و تفاخر و رجز خوانی خود را تعریف کرده بودند
>>>
VIEW
Iranians want regime change
Six months ago, Iranians went to the streets, chanting "Where is my vote?" This is how the Green Revolution started. The protesters now no longer merely seek democratic elections but want regime change. Their new slogans are: "Khamenei is a murderer and his rule is unjust," "Neither Gaza nor Lebanon, I only give my life for Iran," and "Independence, Freedom and an Iranian Republic." In other words, they demand a stop to Iran's support for terrorists in Palestine, Lebanon and Iraq; the separation of state and religion; and consider Ayatollah Ali Khamenei as public enemy No. 1
>>>
VIEW
The 21st Century's first authentic revolution
by Mahmood Delkhasteh
In 1979 Iranians introduced a new form of social revolution. In place of the guerrilla-style armed struggle that had characterized the twentieth-century revolutions in non-western countries, the Iranians modeled a spontaneous nonviolent mass movement. And much to the experts' surprise, in less than 2 years this movement overthrew a dictatorial monarchy that had the backing of both Western powers and the strongest army in the Middle East
>>>
ISLAM
Unsettled question: what is true Islam?
We Muslims have a love affair with the word Islamic. We are obsessed with putting it at the front of almost all other words. We have an Islamic version of everything: Islamic government, Islamic countries, Islamic tax system, Islamic economics, Islamic banking system, Islamic humor, Islamic punishments, Islamic foods, Islamic beer, Islamic dress, Islamic swim suit, Islamic fashion show, and moronically, Islamic toilet. You name it and we concoct an Islamic version of it
>>>
REGIME
For the Iranian people victory is near
The military regime in Tehran is in its final days. The signs of an imminent collapse, perfectly traceable on the Iranian streets, are evading the most prominent Washington experts. The slogans on the walls, the nighttime chorus of Allah-o-akbar on the rooftops, the crowds chanting "death to the dictator," all signaling a collective defiance despite the brutal backlash, and all reflecting a mass mobilization unseen since the 1979 revolution. The recurring cycles of peaceful protests and state violence is part of a larger transformation sweeping through Iran. But in Washington, this magnificent collective action spurs only arrogant dismissal on the part of the Iran policy industry
>>>
MONTAZERI
يکی از القاب کاملاً بی معنی که به آيت الله منتظری داده شده
تا کنون لقب «پدر حقوق بشر ايران» متعلق به کورش بزرگ بود و او را ـ به خاطر تاکيد بر چند اصل مهم مثل آزادی مذهب، لغو برده داری، و آزادی انتخاب مکان زيست و مجری آن شدن ـ با اين عنوان بزرگ می خوانند. اما آيا به راستی چگونه می شود هم به اعلاميه ی تبعيض برانداز حقوق بشر معتقد بود و هم هر کسی را (هر چقدر خوب و مومن) که تا دم رفتن به نهاد ولايت فقيه و قانون اساسی تبعيض آفرين جمهوری اسلامی باور داشت و او را «پدر حقوق بشر» خواند؟
>>>
NEXT
Filling Montazeri's shoes
The death of Grand Ayatollah Hosein Ali Montazeri was good news for Iran's supreme leader, Seyyed Ali Khamenei. With his passing, one of his biggest religious opponents is now out of the way. Khamenei's animosity towards Montazeri ran deep – in fact it was personal. Montazeri had dared question his religious credentials. What really angered Iran's supreme leader is the fact that Montazeri had a valid point. Khamenei is not a real ayatollah
>>>
IMAM
نه خامنه ای خمینی ست و نه این دوران آن دوران
روز پس از تشیع جنازه آیت الله منتظری، برخی از روزنامه های دولتی به اشاره معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد از لقب «امام خامنه ای» برای رهبر جمهوری اسلامی استفاده کردند. لقب امام دادن به رهبری که در اوج بدنامی و نفرت در نزد افکار عمومی قرار دارد بار دیگر نشانه ای است از نعل وارونه ای که دستگاه تبلیغاتی و اتاق های فکر دولت احمدی نژاد بر سم یابوی خود زده اند... اگر عنوان امام برای خمینی سبب شد تا با قداست روحانی ش دستور هر جنایت، توطئه و دسیسه ای را بدهد، این عنوان کمکی به خامنه ای نخواهد کرد
>>>
LEADER
باید خوب حواس را جمع كرد چون در انقلاب قبلی درست از بابت انتخاب رهبر بود كه كلاه به سر مردم رفت
جنبش مردمی ایران كه دارد روز به روز به انقلاب شبیه تر میشود و بر امید همهٌ آزادیخواهان میافزاید تداومی پیدا كرده كه نشان میدهد با تشر حكومت اسلامی متوقف نخواهد شد و اگر بتواند تحولی را كه لازم است پیدا كند، در تغییر نظام سیاسی مملكت توفیق حاصل خواهد نمود. در این میان چنان كه منطقی است، صحبت از رهبری هم به میان آمده است. میبینیم بسیاری هم میگویند و بحق هم میگویند كه به وجود رهبر نیاز هست و البته نامهایی هم مطرح شده كه میشناسیم و متأسفانه به هیچكدامشان هم اطمینان نداریم
>>>
OUTLOOK
فراز هائی در جامعه شناسی انقلاب های اجتماعی و آیندۀ بحران ایران
در این مجال به شرایط تکوین دو عامل مهم دگرگونی اجتماعی یعنی انقلاب و اصلاح خواهم پرداخت و به ترجیح دانشی و ارزشی اصلاح بر انقلاب انگشت خواهم نهاد. اصولاً در تاریخ بشر اصلاح قاعده و انقلاب استثناست. بعلاوه، موفقیت انقلاب ها در نیل به آرمانهایشان نیز در مجموع کمتر از اصلاحات بوده است. البته چنانکه خواهیم دید هنگامی که اصلاح با بن بست مواجه شود شرایط برای انقلاب فراهم می گردد و آن علامت "کاما" در تیتر این مقاله یک کلمه به جلو خواهد جهید. به قول تروتسکی، انقلاب وقتی صورت می گیرد که هیچ راه دیگری برای مردم باقی نمانده باشد
>>>
KHOMEINI
او بانی ولایت فقیه بود. نظریه ای که مردم را از نظر عقلی ناقص و محتاج به داشتن ولی فقیه برای هدایت آنان چون هدایت گوسفندان بوسیله چوپان میبیند. او تا انجا مردم رو قبول داشت که بدون تفکر مستقل دنبالش برند و از او اطاعت کنند جمله معرف خمینی: اگر 35 میلیون بگن آره، من میگم نه شاهدی بر این ادعاست. خامنهای وارث خلف خمینی هست. در واقع آنچه را که امروز بعنوان رژیم “جمهوری” اسلامی میشناسیم. این دیکتاتوری نظامی مذهبی چیزی جز تداوم طبیعی افکار ضد دمکراتیک؛ تمامیت خواهانه و قرون وسطایی “امام” راحل نیست
>>>
POLITICS
Iranian and Iranian-American attitudes towards Iranian politics
While I would agree that the regime has successfully transitioned from a hybrid authoritarian state to one that more closely resembles unmitigated totalitarianism, the regime remains inherently at odds with itself. The paradox of the state, its religious and republican elements, has ultimately hastened increased state fragmentation and lead to a crisis of identity. While the security apparatus of the state has undoubtedly expanded its grip on society, we are increasingly witness to fissures among elite politicians who disagree as to the best course forward
>>>
OBAMA
U.S. needs to swiftly reinvigorate its human rights approach to Iran
by Dokhi Fassihian & Trita Parsi
Frustration is growing among the Iranian people over the Obama administration's silence on human rights abuses in Iran. Condemnations of Tehran's abhorrent treatment of its people have been few and far between. But before nuclear diplomacy moves towards a premature ending, the Obama administration must act quickly to reinvigorate its human rights agenda. Failure to do so may cause any future focus on Iran's human rights violations to be viewed solely as a means to punish Tehran, rather than a strategic imperative worthy of pursuit in its own right
>>>