Other

Hero for humanity

Today, I am grieving at the loss of 83 year old legendary actor and social activist Paul Newman, who was also a great humanist and dedicated his life to helping the world's needy, especially the sick children. Although I had met him only once at a fund raiser for his ‘Hole in the Wall’ charity, I felt I knew him rather well, not simply because I am like countless millions of others a devout fan of his movies and always admired his tireless charitable activities, but also because Paul was a dear friend of my brother, Mohsen>>>

سه کلوز آپ از "شکیبا چون خسرو!"

خسروی خسروان، من و تو، با کمی پس و پیش، جز این که از یک دانشکده عبور کرده باشیم هیچ پیوندی نداریم. پس دانشکده بود و تئاتر بود و دانشکده هنرهای زیبا بود و صادق هدایت روزی در آنجا کار کرده بود و شما بعدها به دانشکده پای گذاشته بودید و دپارتمان تئاتر بود و رئیس دپارتمان در آن سالها بهرام بیضایی بود... خاطره اولم برمی گردد به دیداری در پیش و یا در آنتراکت و یا در پایان اجرایی از برشت در یک حیاط یک مدرسه. تابستان پنجاه و هفت بود. من تازه از اولین سفرم به اروپا برگشته بودم و موهایم را کوتاه کرده بودم و پیراهن مردانه و آبی بلند پدرم را با شلوار جین پوشیده بودم. آن شب در حیاط آن مدرسه، چندتایی از بچه های دانشکده هم بودند و تانیا (همسر سابق ات) هم بود و تو هم بودی. با هم سلام و علیک کردیم و تو از من تشکر کردی و من هاج و واج ماندم که چرا؟ >>>

بابا

راجع به مرده‌شور و مرده‌شورخانه از بچگی زیاد شنیده بودم. انواع و اقسام نفرین‌ها در ارتباط با این محل مثل: مرده شورتو ببرن! الهی رو سنگ مرده‌شورخونه ببینتم! الهی خودم مرده‌تو بشورم! مرده شوووور!... ولی هیچ وقت وصال دیدن این محل خوشبختانه نصیبم نشده بود و حالا میدیدم. همون سنگ معروف را که مرده را روش میزارن و میشورن را حالا میدیدم . خلاصه بابا را گذاشتن روی اون سکوی سنگی. ظاهرا همراهان میّت اجازه دارند در محل حظور داشته و ناظر مراسم باشند (البته غیرازخانم‌ها در بخش مردان و بالعکس). هیچوقت در عمرم مرده ندیده بودم. اصلاً دل دیدن یک چنین صحنه‌هایی را ندارم و هیچوقت فکر نمی‌کردم بتونم چنین صحنه‌ای را ببینم و بایستم به تماشا.>>>

What is the truth?

The “Cultural and Arts” division of the IRIB channel 3 has released a two episode documentary program directed at explaining the problem facing the Iranian Youth. It is centered around the popularity of Iranian Rap music and titled “Shock”. The program is quit dreadful in the level of untruthfulness and absurdity is uses to explain the issues and problems facing the young people of our nation. Some of the readers here might ask, “well, what did hell did you expect”? My answer is, more than what I saw!! A little about the Iranian youth, this crucial demographic group between the ages of 15 and 29 comprises more than one-third of the nation’s population>>>

آن سه شنبه ی شوم

آن روز، از زماني که با صداي زنگ ساعت چشم از خواب گشودم لرزه اي به جانم افتاد. بايد سريع حاضر ميشدم و چشم به راه تعميرکارِ شوفاژ ميماندم، گفته بودند براي تعميرِ دستگاه در طول روزِ ۱۱ سپتامبر سر ميزنند ولی ساعتش را مشخص نکرده بودند. سرتاسر روز در خانه ماندن و انتظار! دلهره اي غريب داشتم. دلهره ميراثي! دلشوره مزمن! يا به قولِ خاله ام: «دِلَه هولَه» دو سه روز بود که زير پلکم ميپريد و دستانم بي جان بود. گمان بردم که از سر خستگي است و بهتر است حداقل امروز را خانه بمانم و استراحت کنم. در خانه ماندن و انتظار صداي زنگِ در؟ هميشه حسِ وقوعِ حادثه اي شوم مضطربم ميکرد. پيش ترها به يادم مي آمد که هر بار پيش از هر حادثه شومي در خانواده، گرفتارِ اين دلشوره بي مورد ميشدم و از پيش آمدي ناشناس ميترسيدم و بي دليل کلافه بودم. حس ششم نبود؟ >>>

Taking the lead

Parwin is in a middle of a conversation with one of the IFF volunteers in café de Balie in Amsterdam, when I arrive too late and all whet due to another Dutch September rain storm. Like a committed and skilled manager who is in the business for years, she delegates tasks and preparations for the Iranian Film Festival. It is a lot of work to organize a three day long festival while having a fulltime job. As a program manager at an idealistic organization she unites people of different cultural backgrounds by introducing art and film-related projects. Parwin speaks enthusiastically about the variety she is going to offer in the program of the IFF 2008. She was only 5 months old when her parents brought her to The Netherlands>>>

The Iceman Cometh

For the past 6 months the improbable rumor that we might be able to see the infamous Mohsen Namjoo perform here in the US, (See Concert Tour Schedule) had me all but shuddering with delight. Little does anyone know how excited I became when rumor became fact, as it was finally announced and his Namjoo-ness appeared from the door of the airplane, fresh from Austria, at SFO a few weeks ago. He is here! Not many know Namjoo, and the impact he is sure to have on those souls lucky enough to be baptized and forgiven by his lyrics, while simultaneously being gloriously whipped into sublime ecstasy by his biting sound. Or vice versa depending on how your particular wind blows.>>>

Driving American

I first saw America from a silver Buick that called to my mother from a dealership along the New Jersey turnpike. We'd been in this country less than a week and were no more committed to America than to the rental car we'd picked up at the airport. Then she spied the Buick. I imagine something about its width and breadth and the regal redness of its plush interior put her in mind of "Charlie's Angels," a big hit back then and also the inspiration for the fringe she was sporting that year. It was ours that very day.In all the years since, I've wondered about that car and its role in all that happened afterward.>>>