Archive - Jul 2009 - Article

The Problem of Leadership

Given the current circumstances, it is meaningless to talk of “The problem of Leadership in the Movement and the Search for Ways to Elevate It”. This is more reminiscent of the days when political struggle was limited to the coming together of a handful of enchanted people to “form a study cell and write platforms about the world and internal conditions” and then be picked up by SAVAK, with their manuscript pamphlets onboard. The current Movement, embodied in the slow and deliberate Reformism, on a path albeit winding and laden with potholes, has been years in the offing; and in the form of elections it has drawn millions of people to the stage. Their belief in their righteousness and originality has empowered them to the point of confronting the Supreme Leader.>>>

The Butcher

The call to noon prayer beats down from the sun. A laborer mutters his devotion in the scant shade of a sapling. Enough playing and sightseeing at the marketplace. Time to go home for lunch. I had spent the day watching the grape flies at the fruit seller's shade. They float silently in the fragrant air, their wings blurred around them like halos. They read your mind. Try to grab one and it has already drifted serenely out of the way. No hurry, no panic. They know the future. On the short walk home, the sun is already bleaching memories of the fruit seller's paradise. Guide us along the straight path ...Why do we need guiding along the straight path? I wonder. >>>

Declaration of Independence

We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by creation with certain unalienable rights, that among these are life, liberty and the pursuit of happiness. That to secure these rights, governments are instituted among men, deriving their just powers from the consent of the governed, that whenever any form of government becomes destructive of these ends, it is the right of the people to alter or to abolish it, and to institute new government, laying its foundation on such principles and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their safety and happiness>>>

The Khordad Uprising

The post-election demonstrations in Iran took everyone by surprise. Their scope and intensity upset all geopolitical pre-conceptions and calculations. Prior to 22nd of Khordad, the world seemed content to view Iran within the Fundamentalist Iran versus anti-colonialist Iran matrix. Neither views took the living breathing people of Iran into account. So when the demonstrations erupted, both camps scrambled to put their own spin on the events. The so-called anti-colonialist Left in the West dismissed it as yet another “colour revolution” such as the ones in Ukraine and Lebanon, most likely inspired and perhaps even organized by the Western powers; the liberal Western media saw in the mass demonstrations a desire on the part of Iranian people to open up to the West and its values>>>

A very ugly picture

In the aftermath of the electoral coup in Iran, the push forward by the people to force the state authorities to submit to some accountability, openly questioning the legitimacy of the state in the process, has caused a great deal of fear in both ruling factions. But, more critically, in order to consolidate the coup, the Khamenei-Ahmadinejad faction has to move carefully, so as not to inflame more intense hatred and discord among the ruling factions themselves. Hence, the insistence of the coup leaders to put the biggest blames on 'foreign arrogant powers', especially the British. And ergo the editorial in Iran's daily Kayhan, by Hossein Shariatmadari, declaring Mousavi a foreign agent>>>

سر و دم روباه

من میخواهم در اینجا به دو استدلال ریاضی و آماری بپردازم. نه به دلیل مهر به یكی از نامزدها چون همه شان را سر و ته یك كرباس میدانم و اینكه یكی بیش از دیگری طرفدار داشته باشد در عقیده ام تغییری نمیدهد. قصدم حتماً نفی تقلب هم نیست چون بارها در باب تقلبهای چندگانه ای كه حكومت در انتخابات انجام میدهد نوشته ام. انگیزهٌ اصلی من اعتبار زیاد و بسا اوقات بیجایی است كه برخی برای استدلال هایی از این دست قائل میگردند، بی توجه به برد محدود و اساس گاه سست آنها. گویی اصل بر این است كه هر جا رقم در كار بود بحث «دو دو تا چهار تا» است و دیگر ایرادی نمیتوان به كار گرفت. در صورتیكه اینطور نیست، نباید به این راحتی با دیدن چهارتا رقم مجاب شد. استدلال چه با رقم بیان شود و چه با كلمه باید در برابر نقد تاب بیاورد.>>>

سینما آستارا

تیمسار بعد از سالها فیلش یاد هندوستان افتاد. با علاقه اخبار مربوط به ایران را دنبال میکرد. از وقتی 2 سال مانده به پیروزی انقلاب به آمریکا آمد، اصلاً به اخبار سیاسی ایران و جهان علاقه ای نداشت. رویدادهای ورزشی به خصوص گلف را از نزدیک دنبال میکرد. با وجود آنکه از نسل اول ایرانیهایی بود که به آمریکا آمده بودند با اینحال چنان با محیط به اصطلاح خود را اداپته کرده بود که کسی فکر نمیکرد، وی ژنرال بازنشسته ایرانی است. قیافه اش مثل مربیان قدیمی ورزشی فعال در غرب آمریکا بود. مردی که کمتر حرف زده و بیشتر عمل میکرد. آنهایی که سعی داشتند ادعا های خود را در پایان فصل ثابت کنند تا اینکه رجز های بی خودی بخوانند. هیچکس نفهیمد که دقیقاًٌ از چه تاریخی به تماشای اخبار ایران علاقمند شد ولی از وقتی مناظره بین نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری شروع شد، تیمسار به دنبال شناسنامه و پاسپورتش می گشت تا رای دهد>>>

فریاد سکوت

در میان این هیاهوی سکوت،
ندایی از من پرسید:
«ما کجای این شب سیاه را
بیهوده،
سحر پنداشتیم
که حتی صدای مستی و ترانه هم
در افق ذهن‌مان نمی‌تابد؟ >>>

My Beloved

My Beloved!
What are you exactly?
To me perhaps,
The distant memories
Of a rowdy child.
The goosebumps I had
In the cold dark cinema
With a frosty Pepsi in my hand >>>

Rewarded for obedience

The post election events in Iran and the ensuing “selection” of Mr. Ahmadinejad and the subsequent brutal suppression of the popular furor is puzzling for any Iran observer. The Ayatollahs in Iran have hitherto prided themselves for ruling by consensus and having the masses behind them. The recent events are a turning point as for the first time in the post revolution history of Iran the schism in the ruling clerical establishment was on display for the world to see, and for the savage suppression of the largely peaceful rallies by the “children of the revolution”. The true intentions behind stealing the people’s votes and anointing President Ahmadinejad for a second term may be opaque, but we get some hints from the Supreme Leader Ayatollah Khamenei’s Friday sermon>>>

Not too late

The recent presidential elections turmoil in Iran, regardless of the ‘truth’ behind the events, will undoubtedly have serious ramifications for the Islamic Republic on several fronts. Chief among these is an inevitable blow to the Islamic Regime’s legitimacy, and its regional and global standing in the eyes of Iranians, the region’s population, and that of the world at large. Within Iran, it is clear that a major rift among the population has manifested itself both on the streets and within the political and religious elite. On the one hand, millions of Iranian women and men have confirmed their frustration with the Regime and Mr. Ahmadinejad’s presidency through street demonstrations and direct action>>>

Middle ground

Dr. Aslan’s rigorous examination of the key factors that transform young men into zealous Muslims willing to sacrifice their lives, determined to challenge the existing world order, and serving as the conduit for horrific attacks against innocent human beings helps us to better understand Jihadism and why it should be considered a social movement. The author argues that it is the demonization of Muslims in many Western countries like the UK that changed otherwise peaceful Muslims like Hasib Mir Hussain - one of the four terrorists who carried out a suicide attack by detonating a bomb on a bus that exploded inTavistock Square in London killing 13 including himself - into violent Jihadists.>>>

چشم اسفندیار!

تا اینجا که من نشسته ام، هیچ اتفاق غیر قابل پیش بینی رخ نداده است. سوسمارها به اعتبار "رهبری"، همان کردند و همان را گفتند که انتظارش می رفت. با موضع گیری های آقای خامنه ای در همان ساعات اول، اگر آن تبریک و آن گفتار پس گرفته می شد، و یا شورای نگهبان با این همه تاخیر که برای مقدمه چینی و به قول حضرات، "مهندسی تقلب" بزرگ، به عنوان امتیاز به معترضین ارائه کرد، چیزی جز این می گفت، که گفت؛ باعث شگفتی بود، به ویژه با آن جملات مضحک حضرت رهبری که "جمهوری اسلامی در آراء مردم تقلب نمی کند"!(آخر سی سال است رژیم، صادقانه و "بی تقلب" آراء مردم را به نفع خود مصادره می کند!) یا "جمهوری اسلامی زیر بار زور نمی رود"! این دیگر عین حقیقت است! رژیمی که همه ی رفتار و گفتارش، در داخل و خارج بر مبنای گردن کلفتی و زور است، باید هم خواست طبیعی و مسالمت آمیز مردم را با چوب و چماق پاسخ بدهد و آن را "زور" بنامد و ادعا کند؛ زیر بار "زور" نمی رود!>>>

خسته بر سنگ سرخ

بیرون زدم. به اندوه این خرداد پشت کردم و جاده را در جستجوی ناکجایی در کویر، سلام گفتم. ناله ساز بلند بود؛ در تلاشی ناتوان که فریاد‌ها و تصاویر جهان جنون را بشویم. حالا، خسته و کمر شکسته، بر این سنگ سرخ زل زده ام؛ بر این محراب پرستشی نو که به مهر خورشید کویر، آتش گرفته است. گوشم از ناله‌های زیر و بم پر میشود، از صدای پر التهاب آوازی که بند بندم را به خویش میخواند و مو بر تنم راست می‌کند. حرارت خشم و حس گناه با ضعف تنهایی‌ همدست شده، بر قلبم میکوبند. چشمم میشکند؛ قطره قطره بارش غمناکش از چهره به دست، از دست به قلم. آغاز تابستان گرم، فصل شور، به کابوس مینشیند. من برین گوشه ساکن به پناه آمده ام. من فراری هستم؛ >>>

ترنه اى براى دخترم

واپسين درس موسيقى ات
                 دخترم
با درس انقلاب سبزمان
هم زمان شد
سينه ات گشودند
                 اى عروس ايران
تا که ضحاک
                 اين ديو خامنه
با خون تو مست شود >>>