Reaction against "re-election"

>>>>>>

انتخاب در بیابان

در سال ۱۱۴۸ قمری نادرشاه کلیهٔ حکمرانان و کدخدایان ایران را در دشت مغان جمع کرد (بالغ بر ۲۰٬۰۰۰ نفر). او در شورای دشت مغان اعلام کرد که وظایف خود را انجام داده و تصمیم به‌استراحت و کناره‌گیری از کارها دارد. بزرگان کشور که می‌دانستند او باطناً مایل به سلطنت است، وی را به سلطنت پذیرفتند. بدین ترتیب شاه عباس سوم صفوی از شاهی برکنار شده و حکومت سلسلهٔ افشار با پادشاهی نادر آغاز شد. نادر اندکی بعد در ۱۱۴۸ ه.ق. تاجگذاری نمود. شاعری به نام قوام الدین، ماده تاریخ تاجگذاری وی را «الخیر فی ماوقع» سرود که بر روی سکه‌های دوره افشاریه نیز منقوش گردید. >>>

دل خوشی‌

این روزها وقتی به بیرون خانه می‌رویم، چه می‌بینیم؟ جوانان و نوجوانانی که شور و هیجان انتخابات به سرشان افتاده. شب‌ها بوق ماشین‌ها و موتورهای‌شان همراه صدای ضبط‌های‌شان که نوار شاد ایرانی و خارجی گذاشته‌اند، با فریادهای تبلیغاتی له و علیه احمدی‌نژاد و موسوی مخلوط است، در حالی‌که با سرعت زیاد می‌رانند، برای اینکه خودشان را نشان دهند؛ اینها به تصویری عادی تبدیل شده است، تصویری که در هیچیک از انتخابات‌های گذشته نظیرش را ندیده بودیم. چه شده است، چه اتفاقی در جریان است؟ دلیل این هیجان دوباره چیست؟ (هیجانی از جنس دوم خرداد 76) آیا این می‌تواند به این معنا باشد که هر چند دوره یکبار مردم به این انتخابات‌ها دل می‌بندند؟ می‌گویند، مردم ایران حافظه‌ی تاریخی قوی‌ای دارند، می‌گویند مردم ایران باهوش هستند. بارها این را شنیده‌اید که مردم ایران روحیه‌ی لطیف و باذوق و قریحه‌ای دارند و خیلی از چیزهای دیگری که از فرهنگ و تمدن ایرانیان گفته‌اند.>>>

A look at my two countries

Earlier that day the BBC reported that a “far right, anti-immigrant” party in the UK – a Nazi party in all but name – had won two seats in the European parliament – there were pictures of its fascist leader laughing in victory, not unlike King Cockroach in my apartment. Then there was news of elections in the Islamic Republic of Iran. Its president – as outspoken as he is reactionary – has been locking horns (or antennae) with an ever-so-slightly less reactionary leader whose wife, dubbed the Michelle Obama of Iran, a veiled version, of course, has been helping him along in his campaign>>>

Renewed revolutionary zeal

It is likely that Khamenei will wait to see how this first chapter in a more overt confrontation with his potential rivals will play out. If Ahamdinejad is defeated in the election, Khamenei will likely try to distance himself from the more radical elements of the new generation and seek reconciliation. But this opening gambit launched by Ahmadinejad is not without risk for Khamenei and the regime as a whole. By attacking some of the regime’s top personalities directly, Ahmadinejad may have just opened up a Pandora’s box. In the last few days the President’s rivals have already attacked him and his allies with numerous counter-allegations of corruption, incompetence and untruthfulness, the magnitude and tone of which are extraordinary for the Islamic Republic>>>

انتخابات 88

اکثر طرفداران میرحسین موسوی، عاری از احساس مسئولیت، ایران نو- استعمار و دیکتاتوری زده را با کشورهای پیشرفته اروپای غربی، ژاپن، استرالیا و آمریکای شمالی مقایسه میکنند که حداقل 300 سال تکامل شیوه تولید سرمایه داری و انکشاف نیروهای مولده و مناسبات اجتماعی مربوط به آن را پشت سر گذارده اند. این بخش از مردم ایران بسادگی انتظار دارند که در طول چهار سال مدیریت کشوری دولت احمدی نژاد، ایران همان فاصله ای را در مسیر پیشرفت فناوریها، انباشت سرمایه و آزادیهای اجتماعی و سیاسی بپیماید که برای ملل غرب صدها سال طول کشیده است. در مدت چهار سال میتوان ظواهر را تغییر داد، اما تغییر در اعماق بوروکراسی اداری، اقتصاد، ایدئولوژی، سیاستگذاری، قانونمندی، سرمایه گذاری در بخشهای راهبردی، آموزش و پرورش، بهداشت، تامین خدمات سلامتی، احترام به حقوق زنان، مردم سالاری وامانت داری به مدت بسیار طولانی تری نیازمند است>>>

Face of change

More than 25 years later in the 2005 presidential elections, Iranian reformers used SMS messages and blogs to encourage votes against the block of supporters that swept current President Mahmud Ahmadinejad to power. Although they had little success, the reformist bloggers who actively followed the elections found themselves in the ranks of Iran's opinion makers and intellectuals. Today, the lack of primaries in the presidential elections cuts the active election period to less than a month and the flurry of activity common during this one month has only been exacerbated by the exchange of information and mobilisation made possible by online technologies. Readers of Iran's early blogs have become bloggers in their own right and are using the popular online application Facebook to promote their preferred candidate>>>

Vote him out

Iranians from every political stripe have taken to FACEBOOK to discuss whether they should vote in this month’s presidential election. There are numerous daily online articles on the subject; it is now a hot dialogue among the Iranian diaspora. Many argue that their vote does not count, that at the end of the day, all four frontrunners--Ahmadi Nejad, Karrubi, Musavi and Rezai—are of the same mold, and that the outcome is clear anyway. Most Iranians also remember the Khatami era when more than 70 percent of the population voted for him and the result was that very little changed. Therefore, they have come to conclude that no matter what, in the Islamic Republic, their vote doesn’t really count because the structure of the regime stays intact. Is that true? Maybe, maybe not>>>

Prospects for the 2009 Election

Large voter turnout for Iran's June 12 presidential election would be a double-edged sword for the country's hardline leader, Ali Khamenei. Although Khamenei would like to maximize participation in Iran's elections, which he sees as an affirmation of the regime's legitimacy, higher turnout would likely lead to a smaller share of support for hardliners. Such was the case with Mohammad Khatami's 1997 landslide victory over Khamenei's favored candidate, a result due primarily to a larger than expected voter turnout that caught the regime off guard. This year's June 12 presidential election provides Iran's 46,199,997 eligible voters with a choice between only four out of the 476 presidential aspirants>>>

مادرم معذرتم را بپذیـــــــــــــر

ای مردِ پُر از باد وُ غرور
باید اینک بپذیری در ذهن
عصرِ روشندلی وُ جلوۀ فرهنگ به آغاز شدست
مردوُ زن زوجِ برابر هستند
وَ زنان خالقِ تو تویِ جهانی هستند
که تو در پهنــــۀ آن سینــۀ خود گستردی:
"منم این طاوُسِ عِلیّن منم"
>>>

Show and tell

In elaborate speeches, Mousavi has been mesmerizing university audiences thirsting for anything other than stale lectures filled with long quotations from Koran in Arabic verse, which most people don't understand, riddled with militant-sounding speechifying typical of the ideological conservatives. Mousavi has been spreading the news that, unlike others, he believes that 'principled orthodoxy' and 'reformism' are but two sides of the same coin, and both are needed for an Islamic society to thrive in the modern world. Mousavi, besides having the biggest following supposedly and the best chance of ousting the incumbent president Ahmadinejad, seems also to be the candidate Western 'moderates' like to see win>>>