DIFFERENT
First child-friendly Quran?
Kader Abdolah, or Seyed Hossein Sadjadi Ghaemmaghami Farahani as his real name is, writes Dutch novels since 1993. He arrived in The Netherlands in 1988 as a political refugee and bravely started a career as a novelist. His column “Mirza” in the Dutch daily newspaper “De Volkskrant” shows the way he perceives social developments in The Netherlands through the eyes of an immigrant, an Iranian and sometimes a(n)(ex-)Muslim.... His “The Quran and the Messenger” is a simplified version of the Quran combined with the story of the prophet’s life, in a twin series. Mohammad becomes an actual person in this book, which makes it very different from all other writings by Muslims in which the prophet is portrayed as an infallible being.
>>>
SILENCE
مهمتر از همه محترم شمردن «حق خاموشي» براي متهم از لحظه ي دستگيري تا پايان محاكمه مي باشد
«حق خاموشي» بر اين اصل بنيادي عدالت استوار است كه شخص متهم تا هنگامي كه پس از محاكمه «به دور از هر گونه، شك منطقي» جرم او ثابت نشده، بايد بي گناه شمرده شود. وجود اين اصل باعث مي گردد كه دادستان در جستجوي شواهد عيني بر آيد تا اين كه بتواند ميان جرم و متهم رابطه اي پيدا كرده و موفق به ارائه يك ادعا نامه ي استوار گردد. بدين ترتيب حق خاموشي تضمين مي كند كه وظيفه اثبات جرم كاملا بر دوش دادستان افتاده و مانع آن مي شود كه او با مكر يا ارعاب و شكنجه متهم را به اعتراف وا دارد يا زمينه را به نحوي بچيند كه متهم گيج شده و با حرفهاي متناقض ناخواسته خود را در معرض اتهام قرار دهد. اين اصل همچنين موجب آن مي شود كه پليس به دنبال شواهد محكم و قرائن عيني براي اثبات جرم بگردد و در صدد تهديد متهم براي اعتراف و اتهام به خود برنيايد.
>>>
STORY
می گویم؛ کلارا! لهجه ی فارسی ت خیلی پیشرفت کرده. می گوید؛ بدبخت، من ایرانی ام،
دیروز، در میدان "درکه"، جلوی یک دکه ی شاه توت فروشی ایستاده بودم که کسی به اسم صدایم کرد. وقتی دنبال صاحب صدا می گشتم، مردی از پشت فرمان یک پژو پرسید؛ شما آقای احمدی نیستید؟ همان طور که خم شده بودم تا بگویم چرا، انگار عکسی از سال های دور، که چین و چروک زمان رویش نشسته باشد. در را خانمی شیک و تر و تمیز باز می کند و پیش از آن که سلام کنم، سایه ی محمود را پشت سر زن می بینم. بعداز ماچ و بغل، می نشسینیم به چای و صحبت. زن می گوید؛ بسیار از شما شنیده بودم. دیشب محمود گفت شما را بعد از سال ها، به یک نگاه شناخته! می گویم؛ این که چیزی نیست، خانم. این شازده مسائل پیچیده ی حساب و هندسه را هم با یک نگاه حل می کرد.
>>>
VIEW
So how should those clueless new graduates behave as they step out into the real world after George Bush's sermon?
I was shocked when I read that George Bush advised the graduates at a college the other day to "act responsibly" in their adult life. He told of his dream for a "culture of responsibility" to spread in America so people stay away from too much drinking, sex, and drugs. This immediately reminded me of that proverbial Iranian story about an elementary school teacher who had trouble pronouncing some sounds. When he tried to teach the first letter of the alphabet, his students heard "anef" instead of the correct version, "alef." Naturally, they mispronounced, too. So he got impatient and yelled "when I say anef, don't say anef, say anef" not realizing that the kids were copying him faithfully
>>>
FIVE STARS
بنده به عنوان یک انسان مثلأ آزاد چرا از ٍآلبوم جدید (خال پانک) گروه مستطاب ۱۲۷ خوشم میاد!
by Arash Sobhani
۱۲۷ گروهی است متشکل از یک سری هنرمند خوش سلیقه که چند وقتی است کارهایشان را این ور و آن ور می شنویم، ولی به اعتقاد من کارهای قبلی ایشان پرسه زدن در وادی های مختلف موسیقی بود در جهت اندوختن تجربه و پخته شدن و اشباع شدن از ایده های نو و «همه اش دود بود، خبری نبود از کباب» ! پس از مدتی تجربه کردن امکانات مختلف موسیقی، این دوستان به یک ساختار موفق و نوآورانه رسیدند و بالاخره جواب دادند که «من کی ام». آلبوم خال پانک به اعتقاد من تمام شاخصه های یک کار نوآورانه را دارد، کاری که در عین داشتن پیچیدگی های یک اثر هنری، آنقدر ساده و قابل هضم است که به محض شنیدن آن آدم احساس می کند که با این آهنگ خاطره دارد.
>>>
MUSIC
It was pretty natural for me to start drawing on my Persian heritage in the composition of my music. All artists establish a palette and a vocabulary for their work that is based on what they've heard and seen through their lives. I was born in NYC and grew up all around the East Coast with Iranian parents, so I heard Persian music, Persian poetry, alongside American music and poetry. It's been a pretty natural for me to draw on both cultures in my work. It feels more authentic to blend the two than to exclude one or the other in my work.
>>>
SAFARNAMEH
هرچند ما ایرانی ها امروز در همین لس آنجلس ترجیح میدهیم با بچه هایمان به زبان انگلیسی صحبت کنیم اما انگلیسی ها و فرانسوی ها و همین پرتغالی ها از صدها سال پیش تر به اهمیت حفظ زبان برای بقای فرهنگ پی برده اند. آنها طی قرون گذشته پیش از هر چیز دیگر ، زبان پرتغالی را در کشورهای تحت استعمار خود رواج داده اند. همین امروز بعد از سالهای طولانی که از استقلال "هند" می گذرد – زبان انگلیسی – هنوز هم زبان اول این کشور محسوب می شود. در الجزیره و بیروت و حتی ویتنام زبان فرانسه زبان رایج و معمول مردم است و در آنگولا از کشورهای قاره آفریقا – زبان اصلی مردم پرتغالی است!
>>>
POETRY
How far beyond the flesh can you go?
How are your taste buds trained? By Coca-Cola, chewing gum and cereal? Or by bourbon, tobacco and the taste of a woman?
How does your breath smell like? Fire or a none-smelling fart?
How soft are your lips? Soft as an angel’s feather or coarse as used sandpaper on wood?
Are you repulsed by sagging breasts and do not see the beauty of a bosom?
Are you turned off by wrinkles around her eyes and miss the sparkle in those eyes?
>>>
IDENTITY
“Hi, I’m 872390, pleased to meet you.”
One challenge I have faced, and I’m sure many others have as well, is my Name. After living for almost 22 years outside Iran, still saying my name and introducing myself to foreign audience is a challenge for me. Well, to be honest, it’s more than challenging, I’m actually fed up with my name. And to us, Iranians, I haven’t even got a very difficult name, but I’m still not comfortable with it. OK, by now you of course wonder what the hell is this guy’s name?? Well, my name is Homayun Mohasel Zadeh, as it is in my passport. So, let’s analyze this name first among Iranian names.
>>>
HUMOR
"So, harassing the ladies is what you do everyday?"
by Seyed-Mehdi Shojaie
"Excuse me," said the man, addressing the woman who obviously thought she was oh so beautiful, "you're not Sharon Stone, are you?"
"Well, no," said the woman flirtatiously, "but …"
"I thought so," the man interrupted her, "because …"
"But," said the woman, interrupting him, "everybody tells me I look like her a lot. Don't I?"
"Well, no," said the man firmly. "Everybody's wrong. Sharon Stone is a beautiful woman. You, I'm afraid, are not beautiful at all. That's why I thought you could not be Sharon Stone."
>>>
JEBHE MELLI
آيا می توان، در ميان شرح بيماری های اين مريض کهنسال، نسخه ای کارآمد برای نوتوانی آن نيز يافت؟
سمينار جبههء ملی شاخهء آمريکا، که بمنظور تسهيل همفکری های اهل انديشهء سياسی در مورد «همبستگی نيروهای ملی و دموکراسی خواه» برگزار شد، اگرچه در سطح خود سمينار بجائی نرسيد و داد و ستدی انديشه برانگيز را در بر نداشت اما می بينم که امواجی را در مرداب سياسی کنونی ما آفريده و مطالب مطرح شده در آن، يا پيرامون آن، فضای تازه ای از گفتگوهای گاه دوستانه و گاه پرخاشنده را فراهم ساخته است. بنظر من، هر دو نوع اين واکنش ها مفيدند چرا که واقعيت رنگارنگ را آنگونه که در ذهن آدميان انديشنده دربارهء اوضاع کشورمان وجود دارد رو آورده و مطرح می کنند.
>>>
MAN
الکساندر هیچ جنگجوی بزرگی نیست. او حتا جنگجوی کوچکی هم نیست، نه خونخوار است و نه کشورگشا
الکساندر نه ربطی به اسکندر مقدونیه دارد و نه شبیه ریچارد برتون است. او هیچ ارتباطی به "اسکندرنامه" هم ندارد. الکساندر خوشگل نیست ولی جوان است و برومند و خیلی خوش مشرب و خوش تعریف. الکساندر همیشه در حال گفتگو با کسی است و همیشه موضوعی مناسب برای گفتگو پیدا می کند. من و الکساندر با هم فقط سلام و علیک داریم و هیچ چیز از هم نمی دانیم. ما حتا اسم یکدیگر را هم نمی دانیم. اولین باری که با هم سر کار حرف می زنیم و اسمم را می پرسد به شکل حیرت آوری متوجه می شوم که بلد است نامم را تلفظ کند؛ و "ه" را از توی اسمم حذف نکند. تعجبم را بیان می کنم: "فرانسوی ها بلد نیستند اسمم را تلفظ کنند، تو چطوری توانستی؟"
>>>
LIFE
Holds her head high like a tree
When I was student some years ago, I was living in Des Moines city in Iowa State of America. During the noon hour I sometimes used to drive into the city and eat at McDonalds. The routine was usually the same, except for that day that I remembered was Tuesday. I ordered the same thing as always: a Big Mac, large fries, and a small coke. I proceeded to find a seat. The moment I sat down, I realized that I had to fight through the large crowd of hungry people; I hurried up to get my ketchup. After about four minutes, I returned to my seat. When I returned to my seat I was stunned. In the seat that I had previously been sitting in, there was an elderly lady eating my lunch
>>>
LIFE
I am one thousand six hundred fifty millimeters
Once I told my female students wittingly if you want to get married, make sure to find a short man. A short man makes an ideal husband. He is not only more economical to maintain, but also you have the upper hand in case you get involved in physical altercations with him. You can hit him on the head with your shoes very easily! Furthermore, you don’t suffer much emotionally if he leaves you! You see, the best way to avoid costly lawsuit is to let others laugh at your expense! For years, we thought that socioeconomic status and opportunities are awarded by the society based on established criteria such as, education, skills, productivity, experience, lineage, wealth, name recognition, etc.
>>>
SHAHNAMEH
Shahnameh Millennium Concert at the Iranian Studies Biennial in Toronto
Ferdowsi packs so much literature in his verses that storytellers, singers, percussionists, and painters have traditionally helped unpack his work for us. For a thousand years, this collaboration of the letters and the arts in ghahveh khaneh (coffee house) settings has upgraded and refreshed the Iranian national identity. To commemorate the Shahnameh millennium, the Seventh Biennial Conference of the International Society for Iranian Studies will include a multi-media concert combining Shahnameh storytelling (naghali), Shahnameh-inspired orchestral music, and visual presentations of scenes from the epic
>>>