Archive - Nov 2010 - Article

جوراب و دستکش بهاره

این کار هر روز من است. بی آن که بدانم چه کسی آن را مقرر کرده و بی آن که بدانم چرا، تمام عمرم که نمی دانم چه قدر است، هر روز با یک دستمال سفید همه جا را تمیز می کنم. همه جا را پله‌ها، سالن، تمام نیمکت‌ها، گلدان‌ها، شمعدان‌ها و شمعدانی‌های باغچه، محراب اصلی، کف سنگی راهرو و آن در سبز باریک را. فقط دستم به گنبد و پرنده‌هایش نمی‌رسد. آنها ‌هم بعضی اوقات می آیند پایین و من با دستمال سفیدم گردگیری‌اشان می‌کنم، البته گنبد که نه فقط پرنده‌ها>>>

دوستی

‫به تو نگاه میکنم
‫از پس پنجره های مه آلود دوری
‫و می دانم
‫تو
‫از تنهایی خود
‫به جز من
‫با کسی سخن نخواهی گفت >>>

Back in the Bush

With Republicans now sharing the burden of governing in the next Congress, President Barack Obama has an opportunity to define the terms of the Iran debate instead of spending two more years capitulating to a Democratic Congress worried about appearing weak or out of sync with hardliners on the Iran issue. For a president who ran on the promise of fighting the "smallness" of Washington's political discourse that is unequipped for the immensity of the challenges America faces, few issues suffer more from that "smallness" than the Iran debate>>>

Special Case

Anyone who has ever lived in a dictatorship knows what happens if you question the leader. If you question the leader of a dictatorship, whether it is by taking some action or simply having a thought that contradicts the leader’s doctrine, and if they capture you, you will face treatment that is unimaginable. If you question the leader of a dictatorship, you will be imprisoned. If you question the leader of a dictatorship, you will become a political prisoner. As a political prisoner, you will likely face day after day of interrogation and torture>>>

Saving Sakineh

Throughout the ordeal of human rights activists to clarify Ashtiani’s sentence and attempt to save her life, the Iranian regime authorities have retaliated with denying the facts (E.g. the denial of the stoning sentence for Ashtiani by Mahmoud Ahmadinejad and other regime authorities). Additionally, the illegal statements made against Ashtiani, the mishandling of her file [E.g. extracting false confessions from Ashtiani and denying lawyers from viewing her file and visiting her], and the arrest of two German journalists, her son and lawyer are urgent reasons why her case requires the full attention of human rights lawyers and activists>>>

«هیچ چیز شبیه خودش نیست»

شعر لیلا تصویر انسانی است که در باد زاده میشود و پیش میراند- خاموش، سرگردان، در آتش؛ ولی نمیخواهد از باد برهد، میخواهد بر پراکندگی آن چیره شود و آن نیروی عظیم را در واژه بریزد و واژه را آغاز دیگربارۀ زندگانی کند، مسیری که میداند هر بار به گونه ای تکرارخواهد شد - نوشیدن آب گرم از رودخانه هایی که در آتش میسوزند>>>

حماسه حلاج

آتش سوزان و بهشت برین
هردو یکی بود بر این نازنین

در نظرش ذره چو خورشید بود
مرده او زنده جاوید بود >>>

Where's the UN High Commissioner?

The United Nations High Commissioner for Human Rights, Navi Pillay, should immediately intervene with Iranian authorities to ensure the physical well being of detained human rights lawyer Nasrin Sotoudeh, the International Campaign for Human Rights in Iran said today. On Sunday, 31 October, Sotoudeh, one of Iran’s most prominent human rights lawyers went on a dry hunger strike protesting her detention and ill treatment inside Tehran’s Evin prison. Her family reported that her health is quickly deteriorating>>>

Fool America Twice? Shame on America!

Suffice it to say Tuesday's elections had me steaming. Never before had we seen such audacious "sore losers getting even" politics as this before. There was more outright Glee on Fox, than Glee on Fox. So sexed was "America of the 50's", I fully expected Boehner the next speaker of the House, to announce that he was officially canceling his Cialis prescription and changing the pronunciation of his name to Boner. He is certainly sporting more wood than the San Francisco Giants!>>>

نسیم

ژرفای قلبم
رمزِ تبسّمِ نسیم
پیامی پنهان
میان پیچ پیچِ گیسوانِ موج >>>

پریاپوس (2)

عین مرده ها خوابیده بودم. نور تند آفتاب داشت چشمانم را اذیت میکرد. یک آن بیدار شدم. تا دقایقی اصلاً نفهمیدم کجا هستم. اندکی گذاشت تا توانستم موقعیت جغرافیاییم را مجدداً کشف کنم. زود سراغ ساعت رفتم. وای خدای من! ساعت نزدیک 11 صبح بود. از این پریاپوس لعنتی چه خبر؟ خیلی گرسنه ام بود. با عجله رفتم پائین. صبحانه مدتها پیش تمام شده و هنوز به وقت نهار مانده بود. در بوفه هتل هول هولکی نفهمیدم چی خوردم. مجدداً بالا رفته و دوش گرفته و هن هن کنان پائین آمدم>>>

اهمیت "ارنست" بودن و اتهام همجنس بازی

ملکه مادر که خوب میدانست بخاطر قجر نبودن، تنها فرزندان او می‌‌توانستند شاه شوند، بیدی نبود که از آن باد‌ها بلرزد. "خوبه، خوبه، خوبه ... مرتیکه پر رو ... بچه‌ام رو بدم به اون قزاق‌های فاسدت!؟ اصلا تقصیر خودته که پسر نازنینمو هنوز دهسالش که نشده بود، فرستادی دیار غربت و دادیدش دست یه مشت سویسی اون کاره! می‌‌خواستی همین جا نگرش داری و مواظبش باشی‌. ولی‌ نه، حضرت عالی خیال داشتید که دستتون باز باز باشه و بتونید طاق و جفت زن جدید بگیرید." >>>

Bhutan

Puff the magic dragon! Even the country’s official name is magically evocative: The Kingdom of the Peaceful Thunder Dragon. Barely a half-million “people from the highland,” which Bhutan means in Sanskrit, have created a distinct culture in the isolation of their abode which is the narrow valleys of the Inner Himalaya Mountains. In that Shangri-la over centuries they mixed Tibetan Mahayana Buddhism with esoteric Tantrism and local Bon myths and legends of demons and animistic deities. Their only standing monuments of the past are the fortresses of their feudal elite>>>

Iran War Preparations?

The monumental expansion of arms sales and the buildup of naval and air power in the Arabian Sea region are unprecedented. They are also alarming to the highest degree. A quarter of the world's nuclear aircraft carriers will soon be in the Arabian Sea. The Nimitz class nuclear-powered supercarrier USS Abraham Lincoln arrived in the region on October 17 to join the USS Harry S. Truman Carrier Strike Group, which in turn had arrived there on June 18 as part of a regular rotation>>>

کشتار در سکوت

جمهوری اسلامی باز به یکی از عادت‌های دیرین خود بازگشته است: کشت، کشتار، کشتار مکرر و آن هم در سکوت. بنا به گزارش‌های موثق، در یک سال و نیم گذشته، صدها نفر در زندان وکیل‌آباد مشهد حلق‌آویز شده‌اند. مقامات رژیم وقوع این کشتارها را تلویحا یا تصریحا تأیید کرده‌اند، ولی از ارائه هرگونه رقم و عددی سر باز می‌زنند. این اعدامیان ظاهرا تماما به اتهامات مربوط به مواد مخدر به مرگ محکوم شده بودند. در بسیاری از موارد، بستگان و خانواده‌های آنان از سرنوشت آنان و روز و زمان اعدامشان آگاهی نداشته‌اند>>>