Arts and Literature

چند فیلم، چند خط

- ترور جسی جیمز (●●●●): یک شاهکار، ولی کمی کشدار. یک نوآوری شجاعانه در چهارچوب ژانر وسترن، با بازسازی قواعد ژانر از نظر فرم (با نماهای دور و سرد ولی چشم‌گیرش، به اضافه‌ی تدوین پر از سکوت و آرام و سیر و سلوک عرفانی گونه‌اش) و روایت (وجود راوی دانای کل با آن صدا و سبک گفتار سرد و با فاصله‌اش). با اینکه اسطوره‌ی جسی جیمز را به زمین می‌آورد، از ستایش محناطانه‌اش باز نمی‌ماند. >>>

Your Sound, Your space

Eid nights I sat listening and watching, like so many
Iranians across the country
To our smooth shaved and small-nosed "brethren" in Los
Angeles and their last minute Pari rice plug on
television
Wheat grass planted in the late winter
My aunt, my second cousin, my parents
Look for every possible last-minute ingredient
the white fish and green rice could possibly need >>>

Wanting more out of life

The novel takes place in revolutionary times, in fact about a couple of years after the Islamic Revolution of 1979. It was the time that major aspects of the society underwent pretty drastic transformations. Attacks on basic freedoms of the people had already started and the mere audacity of the regime to go places that no other dictatorship had gone before (to borrow from Star Trek) had created a funny and ironic situation. People couldn't believe that not only were they not getting the things for which they had fought so hard, but they were losing some of the things that they had pretty much taken for granted for such a long time. That gave people sort of that deer caught in the headlights look. It was the time of major interruptions in the people's lives>>>

Interruptions

Farzin Rouhani would remember the last day of spring 1981 as the first time reality warped. He would recall that Tehran’s air was so hot and immobile a dropped feather fell like a rock. By then he had developed the habit of going over to see Bijan in his apartment halfway across town. Farzin had the route memorized by then. Turn the corner from Vali-e Asr onto Shaheed Beheshti Avenue, and he would be but five blocks away from wicked bliss. Only on June 20, 1981, the baking street indulged more people than usual, and the sun staked sharp streaks of pain into his skull. The heat was treacherous, dry, and scorching. >>>

PandaHeat

Stepping out of the shower and drying, I stare at my nakedness in the steamy mirror and admit with a shy but satisfied smile: Pirooz, you were a dirty old man when you were born, and you will be a naughty boy when you die. I have always been a victim of my passions, not only the passion of my loins, mind you, but also the passion of my mind. From my untimely pre-pubescent erection in the women's bathhouse in my native Tehran, when I was just five years old -- I will tell you about that later --to my current basketful of predicaments here at Ohio Eastern, where I have landed as a Professor of Political Economy. >>>

گفتگوی حسین درخشان با کیهان خیالی

حسین، جواني است پرنشاط و کلّه شق، سخت كوش، غیر فداكار و غیر وفادار ولی کمی باهوش... از دوران بچّگی در مکتبخانهء نیکان در جوار فرزندان بزرگان نظام پرورش یافت و آیت الله ... در نخستین فراش، برایش صیغه عقد جاری کرد، امّا بدلیل همان نا پختگی های جوانی، غیر وفاداری و کلّه شقی مفرط، دل از دامان اسلام برید و به آغوش باز فرهنگ غرب رفت؛ حسین درخشان نویسنده جلد دوّم کتاب «ناتوی فرهنگی» قرار است به جمع ما در کیهان بپیوندد، از نبوغ و هوش او در این فضای مجازی کسی نیست که چیزی نداند>>>

I am going to break these walls

I am going to break these walls
I am going to be the fuel of fire
Watch me dancing seductively
I am the flame of a wild burning candle
These nights are begging…
Begging for my heat

These long kept emotions are begging
Begging for me to set them free >>>

Me and Persian businesses

Persian culture has never ceased to surprise me. Ever since I came to Los Angeles, the number of such cases has increased exponentially!!! And so has been the fun of ever increasing shock! When I first came to Los Angeles, I learned that Iranians are an integral part of the business in the society. Any normal person would think:” Oh wonderful! I'm sure people of my land are more sympathetic, as we experience the same feelings in exile.“ Alas I was so damned wrong! I don’t want to bore you by going through the details of my unfortunate events with Iranian-based businesses, so I confine myself to the world of beautification.>>>

بالاخره روسپیان مارکز قربانی شدند

اخرین کتاب مارکز در سال 2004 با سر و صدای فراوان در نماشگاه کتاب بوگوتا در کلمبیا رونمائی شد هرچند از یکی دو روز قبل از آن میشد نسخه قاچاق آنرا با دو سه هزار پزو ارزان تر در مرکز شهربوگوتا از دست فروش ها خرید. کتابی است حدود صدو چند صفحه که روایت عشق پیرانه سر مردی نود ساله است به جمال معشوقی نو جوان و باکره و اثرات این عشق در زندگی به بیراهه رفته او. نوعی عرفان یادآور شیخ صنعان عطار است البته به زبان مارکز و ذهنیت کارائیبی او و لزومی به تاکید نیست که مارکز\ پورنونویس نیست.>>>

ملاقات پس از کشتار ۶۷

آذرماه ۶۷. بالاخره بعد از گذشت هفت ماه، موفق به دیدار خانواده شدم. مادربزرگم، مادرم و پدرم به ملاقات آمده بودند. بیچاره مادرم فکرمی‌کرد که اعدام شده‌ام. بارها مراجعه کرده بود. به او گفته بودند که ملاقات ندارد یا این‌جا نیست تا این که نامه‌ام را دریافت کرده بود. مادرم اشک می‌ریخت. سراغ مرتضی مدنی را گرفت. با چشمانی اشک‌بار پرسید که آیا از او خبری دارم یا نه؟ هنوز پاسخ نداده بودم، گفت: ملاقات ندارد، دل‌مان شور می‌زند. دلم هری ریخت پایین. به خودم دلداری می‌دادم که شاید زنده مانده باشد. با هم بزرگ شده بودیم. بعد از انقلاب دیگر کم‌تر از هم جدا می‌شدیم. روز پنج مهر دستگیر شده بود درحالی که تا چند لحظه‌ قبل از دستگیری در کنارم بود.>>>

پرسپولیس

درهمهمه ی جمعیت
در پرسپولیس
تصویر شاه، سایه ی خدا،
خط خطی شد
در آن شلوغی
کلاغ بر تخت نشست
قارقار ِ کلاغلان
پُر کرد کوچه وُ خیابان را
>>>

To only dream

In my dream
The lover – no longer- plants his seed
In Earth’s womb bringing life to all
Who lie in peace

In my dream
A walk down childhood’s alley
A knock on the cracked wooden door laced with grace
Opens to tales as long as “a thousand and one nights”
Where Deeve rides the white horse and saves us all
From the Prince’s claws >>>

فردای يلدا

آتشکده ام برفراز بلندايي بود؛ همانجا که گلِشاه مهربان هر روز می نشست و ساعت ها با خاک و آب و هوا گِل درست می کرد و آدم می ساخت، نيلوفر آبی می ساخت، گاو بزرگ می ساخت و پرنده هايی با بال های زرد و سبز و سرخ. آدم ها دو تا که می شدند برمی خاستند و رقص کنان می دويدند، نيلوفرها به رنگ زر می شدند و بر آب های آسمان حرکت می کردند، و گاو بزرگ از عشق بارور می شد و به تنهايي همه ی گندم های جهان را می زاييد تا پرنده ها از ازل تا به ابد بر سر گندم ها پرواز کنند.>>>

نه مرسی

پس چکار باید کرد

بدنبال قدرتمندان رفتن , ارباب گرفتن

مثل یک پیچک گمنام دور کنده درخت گشتن

با نوازش این قیم بالا رفتن با تزویر و سرعت

بجای بلند شدن در آسمان با حمت و قدرت ؟

نه مرسی

>>>

What would you tell him?

"I am 35 years old, and live in Iran," he tells you. OK. 35? This is not IranianSingles.com. The guy looks at least 55 for God's sake. But fine, you let it go.
"Ehhhhhhh iroonee hasteed? Pas cheraa zoodtar nemeegeed? Cheh lahjatoon khoobeh. Taazeh oomadeed? Kojaa veezaaa gerefteed?"
Ignoring you, he continuous: "Life is not bad, although it could be better. There's a corrupt group of individuals that are powerful and run the show, and the central government has not been very stable, but, personally, I can't complain too much. I want to see my country prosperous, Iranians good to each other, and world peace." >>>