Politics of Revenge

For many Muslim countries, successful revolutions lead to an endless quest for revenge on the ousted tyrant and his allies, which forestalls progress in the best case and begets new tyrants in the worst case. Iran's failed revolution for democracy in 1979 is instructive. The Shah fled the country relatively quickly, after less than a year of intensive street demonstrations and some casualties. At the time, the Shah was under the assumption that he could reside in the United States, where he had previously sought exile status >>>

روند خشونت و جنایت

دامنه خشونت در ایران به جایی رسیده که داد مجلسیان و دولتیان را نیز درآورده است. کمتر روزی است که اخبار و گزارش‌های قتل و جنایت آن هم در منظر عموم و یا تجاوز و خشونت جنسی به صورت‌های فردی و گروهی به زنان و کودکان در ایران منتشر نشود. آنچه بیشتر نگران کننده است سیر صعودی آمار این جنایت‌ها است. رژیم حاکم می‌اندیشد که با اعمال مجازات‌های خشن می‌تواند این سیر صعودی را متوقف یا معکوس کند>>>

حق حیات، حق آزادی و حق پیگیری خوشبختی

حقوقدانان، تاریخ نویسان و فعالین سیاسی دنیا ارزش تاریخی اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریکا را از ابعاد مختلفی تحلیل نموده و با بررسی های عمیق، بطور مفصل آن را کالبد شکافی کرده اند. ولیکن آنچه که تا به امروز ناگفته باقی مانده، آنچه است که شاید در این مقطع از زمان، برای آیندۀ ایران سرنوشت ساز باشد بطوریکه سنجیدن بهای این سند تاریخی معنای دیگری به تلاش ایرانیان برای رسیدن به آزادی دهد>>>

The white skin of the balls

He is an Iranian man
Olive-skinned, good-looking
He has a dream one night:
A classmate is praising him
For his high grades in math >>>

Ayatollah Machiavelli

Nobody has ever confused Niccolo Machiavelli with an Islamic revolutionary -- but he certainly knew a thing or two about revolutions. The Florentine political philosopher watched his native city overthrow, restore, and then overthrow again the powerful Medici family. And it was in this hotbed of backstabbing clans, religious favoritism, and political power plays that Machiavelli sharpened his teeth. Ah, how he would have enjoyed the Tehran of today>>>

Taking Drought by the Horn

I had heard bits about the worsening famine, but sweating from our high temperatures at home, this news struck me hard. I could escape the heat and humidity with air conditioning, high speed internet, and cool treats. But for families in the Horn of Africa, their suffering seemed to be heaped on more suffering -- violence, lawlessness, growing fundamentalism and terrorism on top of drought, all fueling the intense famine>>>

رضا شاه زدایی

فصل مشترک همه ی جریانهای خواستار سرنگونی نظام پادشاهی در ایران، نه استبداد ستیزی آنها [آنگونه که ادعا میکنند] که زن ستیزی افسارگسیخته ی ایشان بود [و هست] و عدم باورشان به حقوق برابر همه ی انسانها و تلقی عوضی شان از آزادی زنان. تفاوتی هم نمیکند که خود را پشت کدام حزب و دسته و گروه و ایدئولوژی ای پنهان کرده اند، یا نکرده اند. سکوت پرسش برانگیز جریانهای خواستار ماندگاری نظام کهریزکی اسلامی، در رابطه با تجاوزهای سیستماتیک به حقوق زنان و تن زنان، از همان آغاز به قدرت رسیدن سید روح الله خمینی، درستی این «تئوری» را نشان میدهد>>>

هنرمندان زن و خود سانسوری

یکی از بزرگترین معضلات اجتماعی ما فعالیت بانوان در عرصه ی هنری است. به خصوص در زمینه هایی که بعد اجتماعی فراگیرتری دارد از جمله بازیگری و خوانندگی. بر خلاف عده ای از دوستان که معتقدند انقلاب باعث محدودیت بیشتر خانم ها در چنین عرصه هایی شده است من معتقدم قبل از آن چارچوب سنتی و تفکرات قرون وسطایی بعضی از مردان جامعه و در پاره ای از موارد زنان جامعه باعث این محدودیت ها شده بود>>>

Out of Ideas

Most of Iranian society today is comprised of young people. They are highly educated, globalized, and most notably, unlike their parent's generation – they are non-ideological. What I mean by this is they are not interested in towing a party or propaganda line and, broadly speaking, they desire great personal and political freedom, support political pluralism, nonviolent social change and human rights. Most young people in Iran do not buy into the regime's propaganda. For how long can the Islamic Republic rule and seek to manipulate a recalcitrant population by telling lies, exaggerating threats and manufacturing crises?>>>

هویت ایرانی یا هویت اسلامی؟

در ماه های گذشته، هر آیت الله و امام جمعه و شیخ و ملایی، و هر به اصطلاح نماینده ی مجلسی، و هر سیاستمدار و متفکر مذهبی وابسته به حکومتی میان حرف هایش از چیزی به نام «هویت اسلامی» سخن می گوید و تاکید می کند که: «هویت ما اسلامی است و نه ایرانی». من در این جا سه نمونه از گفته های این افراد را که دو تای آن در نشریات رسمی دولتی منتشر شده و در واقع به نوعی تفکر کل حکومت اسلامی را مطر ح می کند برایتان می آورم:>>>

There are no others

Some speakers described how Iranian society has neither been able to take advantage of the contributions made by Bahais nor has it acknowledged the historical implications of their actions by othering Bahais. Drawing upon a chapter from her new book Words, Not Swords: Iranian Women Writers and the Freedom of Movement, Dr. Farzaneh Milani shared that history books in Iran do not discuss Tahirih as one of the first initiators of the women's rights movement in Iran. Similarly Behrouz Jabbari provided evidence for the unfortunate omission of poetry by Iranian Bahais from anthologies>>>