Arts and Literature

The Dance Class

One year my mother and father took ballroom dancing classes. There was no one to watch me at home since my brother was away at college, so they would take me along. They never felt comfortable in America in a way like it was theirs. But they didn't have to call it theirs to be happy. Whatever happened, they knew there was one other person who knew exactly how they felt being away from Iran>>>

حج

آن چراغی كه به مسجد بردی
حق اين خانه ويران خوردی
حاجيا ديگر از اين ساز مزن
پرده افتاده ازين راز، مزن >>>

Human drama buried in politics

The imagery in this Rumi quatrain is actually enacted in a scene in Luna Shad’s documentary, Keys To My Home. The exiled journalist, Neema, shops for a gift for his friend and colleague, Delbar, whose red tape ordeal in Turkey is over and has now started a new phase of the refugee’s bureaucratic nightmare in Paris. “No, not that color, Delbar would never wear it,” says another refugee helping him shop as they sort through various colors on the rack. Colorless, the robe of fortune is my prison>>>

بنگاههای شادمانی در شهر پر کرشمه فرشتگان

ناصر رحمانی نژاد کارگردان تاتر و ساکن آنزمان لوس آنجلس در سالنی که جمعی از دست اندرکاران هنری حضور داشتند، پس ازنمایش ویدوئی از اجرای خوب "اتلو در سرزمین عجائب" نوشته "غلامحسین ساعدی" که در لندن و در حضور "ساعدی" اجرا کرده بود متنی را در باب هنر نمایش در لوس آنجلس قرآئت کرد که به ذائقه تاتریون لوس آنجلسی خوش نیآمد وکار بالا گرفت.>>>

سرود های ماندگار عشق- ۲

سوختم از آتش این اشتیاق
سوختم از لذت این احتراق

باز بسوزان همه سر تا سرم
باد بده مانده خاکسترم
>>>

Patriot of Persia

Mohammad Mossadegh — Iran’s charismatic Prime Minister—and the coup that brought him down in 1953 stand at the center of modern Iranian history. British journalist and writer, Christopher de Bellaigue, has written a new book on this remarkable figure titled "Patriot of Persia", which counts as the first real biography of Mossadegh in English. De Bellaigue, who is married to an Iranian artist and who has lived in Iran, has written about the country and the wider Middle East >>>

The World is Watching

Movies by Iranian directors who have the chance to work abroad (like Marjan Satrapi or Ali Samadi Ahadi) are extraordinary masterpieces, carrying a very unique handwriting of their directors. And they breath the spirit of freedom and of unlimited creativity. But because they are produced in the west, they attract much less media attention. The media and critics in the west too often judge a movie more by the cirumstances under which it has been produced, and therefore grant a movie that has been produced inside the country an extra bonus for “braveness”>>>

دو دختر بی ادب در سعادت آباد

یک هفته­ ای از نوروز گذشته بود که آقای فروزان تصمیم گرفت خانه­ ای بخرد. به محله­ های مختلف سرکشی کرد و در نهایت آپارتمان سه خوابه­ای را در سعادت آباد پسندید. روزی که می­ خواست برای قولنامه کردن خانه به بنگاه برود، از من خواست همراهش باشم و من هم پذیرفتم. در یک بعد از ظهر نیمه بهاری خودرویش را روبروی بنگاه معاملات ملکی پارک کرد و پیاده شدیم>>>

توفان

كدامین توفان
جگرِ آن دارد
كه زیر‌و رو كند این آب و خاك را؟
>>>

Rolling in the Deep

...>>>

Narcissus

My love has a narcissus
In her mouth
Carried with her
From a prison in Iran.
>>>

از شنیدن جوابِ “نه” می ترسم

بارها این جمله و یا مشابه آن را از دوستان مجردم شنیده‌ام که می‌گویند: “سن ازدواج را پشت سر گذاشته‌ام، ولی هنوز که هنوز است دست و دلم می‌لرزد اگر با فردی که برایم جذاب و دوست‌داشتنی است احساس قلبی‌ام را در میان بگذارم. همیشه بیم آن را دارم که به یک نفر ابراز عشق کنم و او به من نه بگوید. اصلا و ابداً ظرفیت و تحمل شنیدن جواب منفی را ندارم. به نظر من تحقیرآمیز‌ترین اتفاق زندگی همین است».>>>

مسیح هرگز به تهران نیآمد

می خواهم از "شیددل" بگویم: خورشید دلی که انسانی والا و هنرمندی کم نظیر بود و هست؛ از معلم بی ریای دانشکده هنرهای تزیینی، نقاش بسیار قابلی که چون اهل جارو جنجال نبود قدرش شناخته نشد و مهجور ماند. هنرمندی که اگر دیگران ذره ای ازعزت و احترامی را که درآمریکای شمالی و اروپا و به خصوص در ایتالیا و مکزیک نثار او شده بود بدست آورده بودند دیگر خدا را بنده نبودند. نقاشی که "فرسک" هایش زینت بخش کلیسا های ایتالیا و مکزیک بود و هست.>>>

خانم سروان حمیدی... در جستجوی دنبلان

بابا از حمیدی خوشش نمی‌آمد. چند بار شنیدم که مسخره‌اش می‌کرد. من هنوز مدرسه می‌رفتم. حمیدی بیست و پنج سالی داشت. خوش‌قیافه بود و بلندبالا، مخصوصا با آن فرنج/شلوار آبی نفتی نیروی هوایی کلی تو دل برو بود. تازه مهری و فریده قرار گذاشته بودند تورش بزنند، ولی تیر هر دوشان به سنگ خورده بود. حمیدی نه مهری تپل خوش‌خنده را تحویل گرفته بود و نه فریده‌ی دراز لاغر مردنی را که بیشتر به درد دزدی می‌خورد، تا صفا کردن؛ از بس که دراز بود>>>

سرود های ماندگار عشق

جسم تو در جامه مجنون نشست
لیلی اگر کاسه مجنون شکست
جوشش عشق است که جان میدهد
هستی و مستی به جهان میدهد
>>>

The Night and Man

He was seven years old. He was worried about his father but he was not surprised. He had always thought that this was what the night had in it. It had always had the urgency with which his mother and father spoke now. He had always thought that this was what a night had in it and he had always thought that this was what a man had in him, and that this was what they had together. They were the only two things he dreamed of: Night and man>>>

رنگهای ملی

بد نیست به قول قدیمی ها اندکی در این خصوص تدقیق و رنگ های ملی خود را ریاضی تر بررسی کنیم. در قانون اساسی مشروطیت نمایندگان به قدری عجله داشتند که حتی ترتیب قرار گرفتن رنگها بر روی پرچم را یادشان رفته بود بنویسند! و فقط به ذکر سه رنگ اصلی در پرچم ملی اکتفاء کردند>>>