Simple red dots

Like the weight of frost
On a thin branch,
Or,
Simmering water in
A Kettle on hot fire  –
A breaking point shall
Break my torso in half,
Spilling blood splattering
All over on ground. >>>

Revolution within a revolution

The Iranians belong to the most busy users of the Internet worldwide. Seven million people surf regularly, there are about 80,000 private Internet sites. Only in Teheran there exist 5.000 Internet cafés. "Today the Iranian Internet diaries make Farsi to the fourth-most frequent language, in which the sites are written", writes Nasrin Alavi, author of "We are Iran". Her book shows a picture which isn't similar to the official Iran. In the net there are no taboos. One writes about everything what is hidden, otherwise, in the Iranian republic with pleasure. The Blogger discuss drugs and sex, about the Mullahs and their power avarice, about war, torture and prison, about religion and the custom guards>>>

A Bomb for Everybody

They’re in the news often enough, but Iran’s relationship with the world hasn’t actually changed for nearly a decade. The sticking point is the nuclear bomb and no progression or regression is possible in Iran’s relations with the world until a genuine conclusion is reached. It’s hard to read the scorecard, but if the Iranian government’s desire was to win time they have won admirably. A conclusion will arrive in one of three options: Iran will get the bomb, Iran will be bombed for trying to get the bomb or Iran will renounce the bomb. The best result for everyone, perhaps surprisingly, is for Iran to hurry up and get the bomb. The sooner they do, the sooner Iran can begin to believe what much of the world already knows: Iran has become a major power>>>

Think big

Only 15 minutes into his term as president, Barack Obama did what his predecessor had refused to do for eight years. He reached out to Iran. By calling for a new approach to the Muslim world based on "mutual respect," Obama signaled Tehran that a new dawn in U.S.-Iran relations may be in reach. His outreach was stronger and swifter than many had expected. It was a wise move, but there should be little surprise that Tehran has yet to fully respond. It won't. While small steps like these are necessary to set the stage for diplomacy with Iran, they will not break the gridlock between the two countries. To get the Iranians to respond, Obama must start with the end in mind>>>

بزرگترین توهین

بهره‌برداری رژیم جمهوری اسلامی از كشتگان‌ جنگ خانمانسوز ایران و عراق پس از گذشت دو دهه دراز از پایان این جنگ هم‌چنان ادامه دارد. در آخرین نمایش از این نوع، اجساد چند نفر از این كشتگان به دانشگاه امیركبیر تهران كشانده شدند تا در برابر اعتراض شدید و گسترده دانشجویان این دانشگاه در آن جا به خاك سپرده شود. عوامل رژیم كه در عزم خود بر تبدیل دانشگاه به گورستان مصمم بودند با وسایل ضربتی مختلف به جان دانشجویان معترض افتادند و عده زیادی از آنان را مضروب و مجروح كردند. ده‌ها نفر از دانشجویان نی‍ز دستگیر شدند و به زندان افتادند. شاید برای شكستن حرمت قربانیان جنگ اقدامی بهتر از این نمی‌شد انجام داد. >>>

به سوی راک فارسی

گروه راک «حک» یکی از گروه های فعال در شکل گیری موج موسیقی راک ایران در یک دهه اَخیر بوده است. این گروه مانند بیشتر گروه های راک در ایران یک پروژۀ موسیقی یک نفره می باشد که با همیاری و همکاری موسیقی پردازان متعددی از جمله؛ نوازندگان گروه راک «سرخس» و شهرام شعرباف رهبر گروه راک «اوهام» و نوازندگان و موسیقیدانان حرفه ای مانند؛ رضا اَبائی، کسرا ابراهیمی، اِحسان خواجه مولائی، مونا نامور، علی جبرئیلی به رهبری «مانی صفیخانی» تاکنون به پیش رفته است. پروژۀ حک در سال 2001 میلادی آغاز به فعالیت کرده و تا به امروز 4 آلبوم در سبک های آلترناتیو، فیوژن-راک و پروگرسیو-راک انتشار داده است.>>>

1959

was still years before
Kennedy's demise.
It was the year of Cuba,
of space and of Russia.
The Caspian Tiger
became extinct in Iran.
For the first time, in Congo,
AIDS killed a man. >>>

Forgetting they are human

It is now thirty years that the Islamic regime has been engaged in a brutal, systematic and organized persecution of the Baha’is in Iran. This religious sadism, however, has recently been much more intensified. The Islamic Republic forces elementary school teachers to publicly humiliate the Baha’i children, and with utter inhumanity to insult their religion. This is one of the manifestations of their brand of “Islamic Justice” whose like is rarely seen even among the most despotic and racist contemporary regimes of the world. The reactionaries, led in this “holy war” against these children by the leaders of the Hojjatiyeh Association [a secret anti-Baha'i society], have opened up new chapters in the annals of courage and humanity>>>

No War, No Surrender

Those who overlook the lessons of history are likely to repeat the mistakes of the past. President Barack Obama seems to be treading the same path on Iran that former President Jimmy Carter was on. That path led to the disastrous circumstances that are still being felt in today’s political sphere. Carter’s misstep was to turn on a key ally in the region the guise of promoting human rights, thereby assisting in the establishment of the current dictatorship. Carter urged that Shah’s regime take up the cause of human rights, in effect accusing the Shah of Iran, Mohammad Reza Pahlavi, of blatant human rights violations. This was in the midst of Pahlavi’s democratic and economic reforms>>>

Action and Reaction

Any play with Iranian-born Bella (Ramezan-nia) Warda in the cast necessarily draws special attention to the acting. A cautious playwright creates a solid enough work to make her play’s ideas as immune to the quality of acting as possible, and playwright Joyce Van Dyke has done that in A Girl’s War. But powerful actors like Warda dig their spurs deep into the work, making it bolt like a trained animal shocked back into its wild nature. It is noticeable how much the other actors enjoy sharing their scenes with Warda as Arashaluis, the fiercely patriotic Armenian mother. To survive the intensity that this actress brings to the stage, the other actors courageously counter with their own show of force >>>

خیانت کردم

من چون از سکس با شوهرم بدم میامد، برای مدت طولانی فکر می کردم که من اصولا سرد مزاجم، که من از سکس بدم میاد و مشکل خیلی بزرگی در این زمینه دارم. نمیدانستم باید به کی بگم و چه کار بکنم. می دانستم داشتن ارگاسم برای زنها در انتهای عشقبازی با یک مرد چیز مهمیه و خیلی دلم می خواست من هم بدانم که چه احساسیه، اما نمی دانستم باید چکار کنم. حداقل سه بار متوجه شدم که بهم خیانت کرده، اما چون فکر می کردم من سردمزاجم، بعد از قهر و آشتی های وحشتناک بعدش، بخشیدمش و باهاش زندگی می کردم. تا اینکه با مردی سر کارم آشنا شدم و نمیدانم چطور شد که عاشقش شدم. او هم زن داشت. شش ماهی کاری نمی کردیم بجز اینکه تمام روزمان را با هم سرکار بگذرانیم.>>>

جنگ پير با جوان

اين كه سهرابِ نوجوان، بي گفتگو با پدري جهان‌پهلوان، بي هيچ تماسي با او، براي او تصميم‌گيري كند و پندار خامش را بي فراهم كردن تمهيدات لازم، عملي كند؛ حداقل، دستِ كم گرفتنِ رستم است و تنها از بي تجربگي ناشي مي‌شود. فراموش نكنيم كه برخي از پهلوانان شاهنامه، همچون زال و رستم مي‌توانسته‌اند تاج بر سر نهند و شاه ايران شوند؛ اما ترجيح داده‌اند پهلوان باقي بمانند. پشت و پناه مردم، شاهان و سرزمين‌شان باشند و هر زمان فرۀ ايزدي از شاهي، با خارج شدن از مسير داد و دهش، گسست، شاهي دادگر بيابند. در سراسر شاهنامه مهم‌ترين وظيفة پهلوانان غير از دفاع از سرزمين‌شان، نظارت بر كار شاهان است؛ مهار خودكامگي؛ نصيحت شاهان و در صورت لزوم تنبيه آن‌ها و اين همه امكان را با اثبات غمخواري و از خودگذشتگي كسب كرده‌اند. هر زمان لازم بوده از هيچ كوششي براي ياري رساندن به مردم و سرزمينشان فروگذار نكرده‌اند.>>>