My land

My land
is that lady who searched
from the moment the sun woke up
until the moon took over
for twenty years or more
every prison in my nation
to find
her executed husband.

>>>

پاره ای از خطرات بکارگیری انرژی هسته ای

بررسی اخیر یک موسسه تحقیقاتی آلمان که از سال 1980 تا 2003 میلادی انجام گرفته نشان میدهد که احتمال ابتلا به بیماری سرطان خون در کودکانی که در شعاع پنج کیلومتری نیروگاه های هسته ای زندگی می کنند، بیشتر از حد متوسط است. 77 کودک که در شعاع پنج کیلومتری شانزده نیروگاه هسته ای آلمان زندگی میکنند به سرطان و 37 تن از آنان به سرطان خون مبتلا شده اند در حالیکه شمار متوسط مبتلا شوندگان کودک به سرطان و سرطان خون به ترتیب 48 و 17 نفر است. به گفته اداره "حفاظت در برابر اشعه" این کشور، نتیجه این بررسی با تحقیقاتی که در سراسر دنیا در این زمینه صورت گرفته، مطابقت دارد. >>>

Confessions of a Secret Agent

When I first began "blogging" here (or more accurately, "threading") about two months ago, I had to defend my right to speak, because I was not an Iranian. It was hard, and sometimes painful, to hold my ground. But I knew I had finally arrived when I began to be accused of being a secret agent of various governments and organizations. I was “in”, I was accepted, I was one of the family. I met this victory with an odd mixture of satisfaction, frustration, and occasional despair. Recently these accusations have been popping up left and right, and I mean literally left and right, because I am now apparently both a Hezbolaahi and a Zionist agent

>>>

جوانی از دست رفته یک استاد

جوان بدون جوانی داستان دومینیک متئی (تیم راس) استاد پیر رشته زبان شناسی است که بر اثر برخورد با صاعقه به طور عجیبی جوانی خود را باز می یابد. این حادثه عجیب او را مورد توجه دانشمندان نازی قرار می دهد و او را ناچار به تغییر هویت و تبعید می کند. در راه فرار با لورا (الکساندر ماریا لارا) عشق دوران جوانی خود روبرو می شود و در کنار او موفق می شود که روی تحقیق نیمه تمام خود درباره شروع زبان های بشری کار کند. اما وقتی تحقیق او زندگی لورا را به خطر می اندازد، ناچار می شود که میان تحقیقی که حاصل عمرش است و عشق بزرگ زندگیش یکی را انتخاب کند. >>>

Get it together

There is no serious opposition for the Iranian regime. But at the same time it is also practically difficult to organise open and transparent opposition for the regime, or the leadership or even the sort-of-elected government while Iranian semi-democracy does not tolerate opposition. Any person or group openly acknowledging to oppose the regime or the system would risk serious threats to their lives, liberties and reputations (through cooked-up allegations in the media), for themselves and even their families. However there is some sort of an empowerment of the people in Iran. Iranians can choose between one Islamist and another>>>

We die every day

...>>>

The Birthnight

Let's rejoice friends; it is Night of Birth

Rebirth of the Sun, to the face of Earth.

It is longest night, all around the year

That has good news, for you to hear:

"Herald to the world, the light is reborn,

Long domain of night, has again been torn.

>>>

Happiest thing

In a quiet middle-class suburb of Tehran in 1975, three friends attended a co-ed middle school. Amir, Maryam, and Morteza were 13. Inseparable at school and after school, the three friends were known as “The Three Musketeers,” creating havoc at school, playing games and sports together, and hanging out in nearby shops and eateries. Maryam was a beautiful tomboy, with long auburn hair and freckles, Amir a lanky, blue-eyed terror, and Morteza was the dark and mysterious bookworm whose attraction to the other two nobody understood. Seventh grade passed quickly with minor reprimands from school authorities and parents and more laughter than the group would experience in the years to come>>>

Finally, baby

My nails have gone into a shock. This is the unbelievable fact that the doctors have agreed upon. There are some weird looking lines and dents on my nails due to a trauma. And guess what. That trauma was my delivery. I have such a dramatic, unique delivery experience that I finally decided to write about it. It would be hard to do a full spiel version of it for every single one of my friends over the phone. Plus I figure the story can be entertaining and may be useful for the rest of the world who don't know me!>>>

شب سنگسار، شب يلدا

پس آنگاه، گريست
مرغی پريد.

گرمای پستان هايت، می شد تفسير نياز ساده ی كودكی شود به حيات.
و مردی به زنده ماندن.
وقتی كه زندگی را با آفتابه يی، در مستراح های عمومی می شويند.

پس آنگاه، در چال ِ گونه هايش گم شد. در بی انتها. تا بی انتها.
از بی انتها.
آه ! تو فراموش شده ای.
فراموش شده ای تو، آه ! >>>

چند فیلم، چند خط

- ترور جسی جیمز (●●●●): یک شاهکار، ولی کمی کشدار. یک نوآوری شجاعانه در چهارچوب ژانر وسترن، با بازسازی قواعد ژانر از نظر فرم (با نماهای دور و سرد ولی چشم‌گیرش، به اضافه‌ی تدوین پر از سکوت و آرام و سیر و سلوک عرفانی گونه‌اش) و روایت (وجود راوی دانای کل با آن صدا و سبک گفتار سرد و با فاصله‌اش). با اینکه اسطوره‌ی جسی جیمز را به زمین می‌آورد، از ستایش محناطانه‌اش باز نمی‌ماند. >>>

Your Sound, Your space

Eid nights I sat listening and watching, like so many
Iranians across the country
To our smooth shaved and small-nosed "brethren" in Los
Angeles and their last minute Pari rice plug on
television
Wheat grass planted in the late winter
My aunt, my second cousin, my parents
Look for every possible last-minute ingredient
the white fish and green rice could possibly need >>>