Being Iranian.com

When a site grows as large as Iranian.com, it is only a matter of time before some archive rat comes along to dig out long-forgotten pieces to see the light of day again. And what the rat drags out we will call “Best of Iranian.com.” This archive rat started digging in 2006. My idea was to put together a “Best of…” covering the site to the end of that year – which I did. By 2007 the new site was going to be up and running “any day” and it made sense to wait and inaugurate “Best of…” in the new site. Well… that took a while. >>>

ملاقات پس از کشتار ۶۷

آذرماه ۶۷. بالاخره بعد از گذشت هفت ماه، موفق به دیدار خانواده شدم. مادربزرگم، مادرم و پدرم به ملاقات آمده بودند. بیچاره مادرم فکرمی‌کرد که اعدام شده‌ام. بارها مراجعه کرده بود. به او گفته بودند که ملاقات ندارد یا این‌جا نیست تا این که نامه‌ام را دریافت کرده بود. مادرم اشک می‌ریخت. سراغ مرتضی مدنی را گرفت. با چشمانی اشک‌بار پرسید که آیا از او خبری دارم یا نه؟ هنوز پاسخ نداده بودم، گفت: ملاقات ندارد، دل‌مان شور می‌زند. دلم هری ریخت پایین. به خودم دلداری می‌دادم که شاید زنده مانده باشد. با هم بزرگ شده بودیم. بعد از انقلاب دیگر کم‌تر از هم جدا می‌شدیم. روز پنج مهر دستگیر شده بود درحالی که تا چند لحظه‌ قبل از دستگیری در کنارم بود.>>>

Jazireye Gilligan

Like every Iranian kid of my generation whose family could afford a TV, I grew up watching Gilligan's Island in Farsi on Iranian TV. Not only that, we grew up to know every Disney character of the era, enjoyed watching Bewitched, Payton Place, Lost in Space, Wild Wild West, Flintstones, even Get Smart, all in Farsi. We grew up seeing every worthy Hollywood production and any worthy European movie in Farsi – and sometimes getting somewhat creative in translations, even in musicals such as the Sound of Music. As a result, when about one hundred of us ended up at a university town in the northeast United States in the early 70’s, we did not feel socially foreign at all.>>>

Break from tradition

The wreaths are up, the tree is decorated to perfection and the big day is a week away! Whether your main family meal is dinner on Christmas Eve or lunch on Christmas Day, it’s going to be a long one. But I’m not going to re-invent the wheel for you and tell you how to cook a turkey. If you want to know about cooking times for turkey, read my Thanksgiving article. But stay with me if you want to do something DIFFERENT and a little more original this year. I used to make turkey, every single year, in fact. Until one year I confronted the family because I grew sick and tired of slaving for 7 hours preparing a big turkey feast and begged them to perhaps consider beef instead.>>>

Ancestral soil

Ancestral soil – I don’t mean “the fatherland”, the nation-state, the racial or linguistic group to which a person belongs. I mean the dirt and soil upon which you walk, composed of the blood and pulverized bones of your ancestors. Our forebears (those who supported themselves by agriculture) had an intimate and spiritual relationship with the land about them. Living in mainly settled communities, they rarely strayed far from their villages. Houses and farmsteads were passed down from father to son; generations of the same family came to be buried in the same earth, eventually dissolving and becoming a part of it. >>>

Soft war

Hands Off the People of Iran (HOPI) held a successful launch conference on earlier this month. Nearly 90 members and observers packed the Somerstown Community Centre in central London. Comrades from many different political organisations and persuasions ensured that the conference was lively, with a wide range of views expressed and amendments and motions voted on. Iranian comrades played an active role in the discussions, helping provide the basic understanding of the situation to enable informed debates. >>>

«گرد» و «گردو»

خوانندگان ثابت مقالات من می دانند که من تا چه حد نسبت به واژه های مربوط به مفاهيمی که بکار می برم و نحوهء تحول تاريخی ـ معناشناسی آنها حساسيت دارم. من، در کنار اين حساسيت بر اين اعتقاد هم هستم که اغلب ما ايرانی ها کمتر به اين جوانب الفاظ و مفاهيمی که بکار می بريم توجه داريم و ذر بسياری اوقات آنها را بصورت هردمبيل و گتره ای بکار می گيريم و، مثلاً، به صرف نزديکی الفبائی دو واژه می کوشيم با فهم خود از يکی، آن ديگری را نيز تعريف و تبيين کنيم. فکر می کنم بی اساس هم نيست که برخی از ما ايرانی ها مخترع اين ضرب المثل مشهور بوده ايم که « هر "گرد" ی "گردو" نيست»، لابد، به قصد هشدار و تنزيه!>>>

پرسپولیس

درهمهمه ی جمعیت
در پرسپولیس
تصویر شاه، سایه ی خدا،
خط خطی شد
در آن شلوغی
کلاغ بر تخت نشست
قارقار ِ کلاغلان
پُر کرد کوچه وُ خیابان را
>>>

It was a pomegranate

Pomegranate fruit has a fascinating history of traditional use as a food, as a medicine, and as a cultural icon, which dates back thousands of years. The pomegranate originated from Persia and has been cultivated in Georgia, Armenia and the Mediterranean region for several millennia. Pomegranates were one of the earliest fruits to be domesticated and their range now includes the Far East, India, the Mediterranean, and the Americas. The wild pomegranate did not grow natively it originated in eastern Iran and came to the Aegean world along the same cultural pathways that brought the goddess whom the Anatolians worshipped as Cybele and the Mesopotamians as Ishtar>>>

To only dream

In my dream
The lover – no longer- plants his seed
In Earth’s womb bringing life to all
Who lie in peace

In my dream
A walk down childhood’s alley
A knock on the cracked wooden door laced with grace
Opens to tales as long as “a thousand and one nights”
Where Deeve rides the white horse and saves us all
From the Prince’s claws >>>

فردای يلدا

آتشکده ام برفراز بلندايي بود؛ همانجا که گلِشاه مهربان هر روز می نشست و ساعت ها با خاک و آب و هوا گِل درست می کرد و آدم می ساخت، نيلوفر آبی می ساخت، گاو بزرگ می ساخت و پرنده هايی با بال های زرد و سبز و سرخ. آدم ها دو تا که می شدند برمی خاستند و رقص کنان می دويدند، نيلوفرها به رنگ زر می شدند و بر آب های آسمان حرکت می کردند، و گاو بزرگ از عشق بارور می شد و به تنهايي همه ی گندم های جهان را می زاييد تا پرنده ها از ازل تا به ابد بر سر گندم ها پرواز کنند.>>>

فیوز انفجار کشیده شده

به نظرم همه ما می باید آسوده خاطر تر باشیم. مداخله نظامی امریکا هیچ نتیجه ای جز فاجعه برای کشور ما نمی آورد، که در این بحران نشان داده شد چه جائی در گفتمان ملی ما دارد ــ بالا تر از همه چیز، از جمله خودمان. به نظرم اینکه فرصتی پیش آمد که بتوان نظرگاه (پرسپکتیو) نیرو های مخالف را عوض کرد فرا آمد مثبتی بود. ما برای ایران مبارزه می کنیم نه با جمهوری اسلامی. اگر در میدان هستیم از دوستی با ایران است که موجودیت هر روزی اش با این رژیم تهدید می شود، نه دشمنی با این و آن، حتا با جمهوری اسلامی. از سوی دیگر چشم انداز زشت و نگران کننده مردمانی که پویش قدرت و رسیدن به بیشترینه خواست های خود دیدگانشان را تیره کرده است، در سرو صدای دو سه ساله گذشته پدیدار گردید.>>>

Justice under god

Justice must correspond to the necessities of our time. The penal system of the Islamic Republic of Iran is not in compliance with our society’s expectations. Our Iranian norms of morality and Islamic jurisdiction cannot complement each other. To describe how this system was mechanically imposed on our society, we must go back to the first years after the revolution of 1979 in Iran to see how the IRI steadily developed an ever greater repression with a growth in the number of executions and increasing violence throughout the country>>>