Archive - Oct 30, 2007 - Article

America's enemy-du-jour

As much as I've always enjoyed Ogden Nash, the poet, I must confess that many of his writings have impacted me as if coming from the wisdom of a philosopher rather than the wit of an accomplished light verse mechanic. And, among his many vignettes, there is one that seems to have stayed inscribed on my head, as if sentry in eternal vigilance. "There is only one way to achieve happiness on this terrestrial ball," says Nash, "and that is to have either a clear conscience or none at all." >>>

زن چینی

خیابان خلوت و تاریک بود و من آهسته قدم بر میداشتم. در چند قدمی مکدونالد زنی جلوی راهم ایستاد و چیزی گفت. اول فکر کردم گدایی میکند ولی سر ووضعش به گداها نمی خورد. سر تکان دادم که زبانت را نمیدانم ولی میدانست که نمیدانم. قبافه ام داد میزد که غریبم. او کماکان چیزهایی میگفت و بطرفی اشاره میکرد. کنجکاو او شده بودم که کیست و چه میخواهد. >>>

با کوچ کوليان

انسانِ بی رؤيا، حتّی الاغ هم نيست. من فکر می کنم که الاغ ها هم رؤيا دارند. آن الاغ گازر کليله و دمنه هم برای خودش رؤيايی داشت. اين که سرانجام، فريب آن روباه، راه رؤيای او را زد و طعمه ی شيرش ساخت، احتمالاً به دليل خريّت خود او بود. می دانيد؟ خر چيزی است و الاغ چيزی است ديگر: «خر»، يک تجريد است. يک تجريدِ عامّ. و الاغ، يک عينيّت است.يک عينيّتِ خاصّ، با دو گوش دراز. منتها الاغ ها، چون تعداد قابل توجّيهشان خر هستند، از فرط خريّتِ آن تعدادِ قابل توجّه، متأسّفانه، عموماً «خر» ناميده می شوند.>>>

La mia passione Italiana

I don’t really know where it came from exactly. I always was intrigued by the Italian Mafia system, you know, the loyalty, the cleverness of doing things without getting caught and of course the beautiful way of handling things with the enemy. Italy always symbolized this ancient beauty for me. The people look like Persians, the same color of hair, skin and eyes. Their attitudes are like Iranians also, they have to accentuate what they mean by moving their hands in the air when they talk>>>