Archive - Feb 9, 2009 - Article

Him again?

With Khatami officially in the race, the Iranian presidential campaigns will begin in earnest. Never before has an incumbent Iranian president faced such a serious challenge. But in spite of Ahmadinejad's abysmal handling of the economy, he is far from defeated. The Iranian presidential elections will not be democratic by Western standards, but they won't lack excitement or fierce competitiveness. Khatami had earlier declared that he would only run if he was given guarantees by Iran's Supreme Leader, Ali Khamenei, that his candidacy wouldn't be rejected by the Guardian Council, the body that vets candidates, and that he would be able to govern if elected>>>

No Holds Barred

It was decided. She felt no need to consult or ask permission from any other but her own conscience. Come to think of it she was not even nervous about making such a bold gesture to someone she barely knew yet felt she’d known all her life. What could be kinder than to invite him over to her home? Totally oblivious at the time to the connotations of that offer, she set out to make a romantic meal. She laid the table with great care, the first for two she had set in a decade. She concocted some sumptuous recipe from her old files; cooking lovingly and with abandon>>>

The House of Wisdom

ABU JAFAR AL-MANSUR was taking no chances with his new imperial capital, for this was to be a city like no other. The second Abbasid caliph of the Muslims turned for guidance to his trusted royal astrologers, the former Zoroastrian Nawbakht and Mashallah, a Jew turned Muslim from Basra and now ``the leading person for the science of judgments of the stars.'' The pair consulted the heavens and declared that July 30, 762, would certainly be the most auspicious day for work to begin. Still, al-Mansur hesitated. He ordered his architects to mark the layout of the walls of his proposed city – a perfect circle, in keeping with the geometric teachings of the caliph's beloved Euclid – on the ground, first in ashes and then again with cotton seeds soaked in naphtha>>>

He was Iran

It is dark and quiet in the plane. We are descending towards Philadelphia. Our sad journey began at nine this morning and probably will not end until eleven tonight. But, that is the easy part. The hard part is to enter the house on Rexford Rd. How can we step into your house Ezat Jon knowing that you will not be there to greet us with your cheerful, kind, and lively face, and your traditional three kisses on the cheek? How can we enter the house without your friendly smile and big welcome? My heart is aching for the good old days when the house was filled with life, warmth, laughter, and love>>>

ملانصرالدین و خبر رسانی!

می گویند روزی ملانصرالدین سوار بر الاغ از دهی عبور می کرد، مردم ساده ده که ناگهان ملایی دیدند بر وی آویختند که باید بالای منبر بروی و وعظ و خطابه بفرمایی. ملا که لابد شوخ طبعی ش گل کرده و از پذیرایی روستایان نیز بدش نمی آمد، سه روزی آنها را سر کار گذاشت؛ روز اول بر بالای منبر نزول اجلال فرمود و پرسید ای خلایق می دانید من می خواهم چه پند و اندرز و خطابه ای بکنم و شما را از عذاب الیم نجات دهم؟ مردم با تعجب و لابد کمی نگرانی یک صدا جواب دادند خیر ملا بفرما تا آگاه شویم، ملا گره در اخمهایش انداخت، از منبر پایین جست و گفت حال که نمی دانید و تا این حد جاهلید پس چه فایده که شما را اندرز دهم؟!>>>

ما و رسانه هایمان

شمار بالای رسانه های ایرانی قابل توجه است و گاه این تصور را ایجاد میكند كه در این فراوانی همه چیز میتوان یافت. این احساس نادرست نیست ولی چشم باختن به وسعت این مجموعه گاه باعث میشود تا تركیب اجزای آن از نظر ما پنهان بماند و سهم نسبی خانواده های مختلف سیاسی در آن به چشممان نخورد. آنچه در این میان جداً مایهٌ نگرانی است ضعف رسانه ای لیبرال هاست. چون این ضعف فقط در حكم بی بنیگی یك گروه معین سیاسی نیست بلكه بیانگر خطری است كه برقراری دمكراسی را در ایران آینده تهدید مینماید. هر بار روی سایتی میروید یا نشریه ای را ورق میزنید یا به رادیویی گوش میدهید یا به یكی از این تلویزیون های جدی و غیرجدی نگاه میكنید به همه جور گفتاری برمیخورید به غیر از گفتار لیبرال>>>

ماشین اعدام

گزارش اعدام‌ها در ایران خسته كننده شده است. كمتر روز و هفته‌ای است كه اسیری در این یا آن گوشه كشور دست بسته كشته نشود. اگر در گذشته نزدیك، این اسیركشی‌ها تك تك در این جا و آن‌جا صورت می‌گرفت، اكنون دسته دسته سر به نیست می‌شوند. بنا به گزارش‌ها(۱) در طول كمتر از دو هفته گذشته ۴۸ نفر در ۸ شهر ایران اعدام شده‌اند. در تابستان گذشته نیز تنها در یك روز ۲۹ نفر در زندان اوین گله‌وار به دار آویخته شدند. صحبت یكی دو نفر نیست. صحبت ده‌ها نفر است. صحبت افرادی غالبا بی نام و نشان است. صحبت كسانی است كه یا نام و نشانی از آنان داده نمی‌شود و یا فقط با حروف اختصاری یا اسم كوچك از آنان یاد می‌شود. گویی این قربانیان انسان نیستند>>>

Lullaby for everyone

Cute little boy don’t cry, please be strong
Your dad will not stay in prison for long
For now, you miss him, you have lost your guide
But he will be free in time, grow old with you beside
Beautiful bright young girl, some people insult
Closed minds call your faith, your ideas a cult >>>