VIEW
More peaceful future for people of Iran might secure more peaceful world
by Craig and Marc Kielburger
There's no doubt that Ahmadinejad's nuclear ambitions are a concern across political spectrum. But, while treaties, sanctions (even military action) have been put forth as possible solutions, it's what we're overlooking that could be the greatest threat to Ahmadinejad's regime - the years of human rights violations committed against his own people. "Every time that [the Mourning Mothers] gather they are beaten up and attacked by the police," said Shirin Ebadi, the 2003 Nobel Peace Prize winner and human rights activist in a speech at the Asia Society in New York
>>>
RIGHTS
Amnesty International should not barter away the human rights of minorities and of women for “peace”
by Global Petition
In this context, it is crucial for human-rights defenders and organisations to clearly define principles and core values that are non-negotiable. Our commitment to countering, among others, Islamophobia, racism, misogyny and xenophobia should at no time blur our recognition of the authoritarian, often fascist, social and political agendas of some of the groups that suffer human-rights abuse at the hands of the big powers. The broader issue of principle which we raise here, is one which concerns all of us as human-rights defenders from different parts of the world
>>>
EYD
مردم در اوج فقر و اندوه و ممنوعيت های ترساننده، همچنان عيدشان را می گيرند
بيهوده نبوده که ما، قبل از حمله ی اعراب، در هر ماهی عيدی داشتيم (آن چنان که معادل واژه های «جشنواره» و «فستيوال» در زبان عربی «مهرجان» است که برگرفته ای از «مهرگان» ما است). شايد ما ايرانی ها راهی پيدا کرده بوديم تا در جهان سراسر تبعيضی که دور و برمان بود، جهان بی دموکراسی و حقوق بشر و آزادی، جهان جنگ های طولانی مدت و رنج های هنوز التيام نيافته ی بشری، برای حداقل چند روز شادمانی در ماه بهانه ای داشته باشيم
>>>
TANZ
وای خدا مرگم بده این مردهای غریبه لخت و پتی اینجا چکار می کنند؟
دروازه بان در بزرگ بهشت را گشود و گفت: بفرمایید تو. نجیب السادات کمی هاج و واج به بهشت خیره شد و قدم به بهشت گذاشت. درست همان جوری که قول داده شده بود با جوی های شیر و عسل و آب، درختهای طوبی که شبیه انجیر بودند و پرنده های بهشتی که روی آنها می خواندند. با دیدن هدهدها و قناری ها که از درختی به درخت دیگر می پریدند لبخندی تمام صورتش را پر کرد
>>>
POETRY
بر پیشانی دوستان نشان نمازست
پرسم و نگویندم این چه رازست
هر چند بر لبت نام خدا آوازست
کارت با دلت ناهمسازست
>>>