Arts and Literature

Safa of the Spring

They walk along a dirt path to visit Auntie Sareh. It is one cool, sunny day and Safa remembers the old woman’s gentle face that was like cracked marble. She remembers her blue eyes and the tiny lines radiating from the corners of her smiling mouth. Last time she visited her with Father every thing about her was in white. Her long magical white hair, combed straight down her white silk dressing-gown. She was lying in her white bed, head resting on a pile of white pillows, on the far side of a white room, ready to die. Father whispered to Safa that they had come to say their last goodbye>>>

وضعیت سیاه

وضعیت غریبی ست
از چهار به پنج
از پنج به نا امنی کامل پناه می بریم
دارد دوباره جهان از دستم می رود
بر دهان روزنامه ها ماسک چسبانیده اند
و مردم از ترس خوک ها لبخندشان را قورت داده اند
تنها من از دست دستهای خالی >>>

امروز بهانه ای است

امروز بهانه ای است:
تا جاسوسی
امروز بهانه ای است:
تا مزدوری
امروز بهانه ای است:
تا رقص تازیانه
امروز بهانه ای است:
تا آویختن طناب دار >>>

معاشرت کردم

خواهرم می گفت: "پریناز، دلت نمیخواد سرو سامون بگیری؟ با یکی باشی که دوستت داشته باشه و دوستش داشته باشی؟ شاید هم باهاش ازدواج کردی و تشکیل خانواده دادی!" همیشه می خندیدم و میگفتم: "میخوام چکار؟ هرچی میخوام دارم بعلاوهء آزادی. حوصله داری؟ یکی رو بیارم تو زندگیم بهم بگه بکن، نکن!" دوستم گلاره می گفت: "آدم باید تا هنوز جوونه بگرده و جفتشو پیدا کنه. در میانسالی و پیری خیلی مشکل میشه." یک چیز مبهمی توی قلبم می سوخت وقتی می گفتم: "وقتی پیداش کردی مثلن چی میشه؟ چه تضمینی وجود داره که حتما عشق یا ارتباط مهمی بر قرار بشه؟ اگه پیداش کردی و عاشقش شدی و گذاشت رفت میخوای چیکار کنی؟ من حوصلهء پیچیدگی های عاشق شدن را ندارم." وقتی از طریق دوستهام با بابک آشنا شدم با خودم فکر کردم این بار دیگه واقعا وقت میذارم و میشناسمش و دنبال ساختن یک رابطهء واقعی میرم. پیش خودم میگفتم این بار با این یکی به آسونی نمیخوابم >>>

The Secret Agent

“But why would the British want so badly to put a spy in the Khan’s household?” I asked incredulously. “Going so far as to marry one of their agents into the family seems like overkill for a mere opium lord. Now if it was the royal family, I could see.” The ghost sat back down into his sofa, leaned comfortably and lit another cigarette. “Three puffs on this cigarette is all the time you have to figure that out. Let’s see if you can do it, my wannabe spy master.” I didn’t need three puffs, just the assurance that there really was a solution. “Mossadegh’s secret service almost recruited a British spy,” I said. >>>

احتمالات آینده

استمرار جمهوری اسلامی یکی از احتمالات آینده است. مذهب تشیع (پس از زبان فارسی) بارزترین وجه مشترک مردم ایران است. شکل حکومتی جمهوری نیز از لحاظ تاریخی بسیار پایدار می باشد. پس چه دلیلی برای عدم انطباق جمهوری اسلامی با شرایط ایران وجود دارد؟ اول آنکه، از جمهوریت تنها اسم و ظاهر آن موجود است و در حقیقت، رژیم کنونی یک استبداد بسته عقیدتی است. شکل استبدادی حکومت هم به عامه مردم خدمت نمیکند، بلکه آنان را خادم سیادت و سلطه خود می سازد. لاجرم با گذشت زمان، حاکمان مستبد بیشتر و پیشتر از نیازهای جامعه و واقعیات زندگی اجتماعی دور می شوند و در برابر مخدومین نافرمان، دست به سرکوب و آزار می زنند. دوم اینکه، اسلام و خرافات هزار ساله تشیع، اگر چه عاملی مهییج برای انقلاب و شورش بوده است، اما توانایی هدایت و راه گشایی در شرایط جهان مدرن را ندارد!>>>

Birthday

Today, I had my birthday
Though he did not recall
The one to whom I gave love  
To whom I gave it all
Today, I had my birthday
I spent the day in sun
I vowed to find stillness
As sun and sea were one >>>

My House

Fragile is the four walls
Surrounding me
Away from the cold
That awaits me in anger
I walk to the moon
A pale face fallen
In the midnight river >>>

Restoring the Balance?

A familiar specter is haunting foreign policy circles, hovering in particular over liberal experts and intellectuals, compelling them to re-examine their views on two former ideological adversaries, namely Richard Nixon and Ronald Reagan. In an exceptional turn of events, the two ex-presidents are being unanimously hailed as a pair of foreign policy visionaries--Nixon for going to China, and Reagan for embracing Mikhail Gorbachev. The specter, of course, is Henry Kissinger. Nowhere is this transformation better evident than in the debate about Iran. These days, the new conventional wisdom in Washington advocates the pursuit of a diplomatic solution with Tehran. The only existing disagreement is not over whether to negotiate but when to negotiate>>>

Reagan-Khomeini deal

Two gentlemen, both tall and stooped, both with hairlines thoroughly receded, both wearing the golf wear of the elderly – khaki pants with drawstring waists, untucked golf shirts made of cheap polyester, white tennis shoes, socks once white but darker now due to stains and overuse, socks noticeable due to khakis slightly on the short side – these two men stood on a green in the middle of a warm Ft. Lauderdale winter, determining line and speed. Both men wore oversized eyeglasses. Neither man could read green speed; neither man could putt. Golf wasn’t exactly their chosen career path. Both men were lawyers. Both men catered to the super wealthy. On the side, both men dabbled in Republican politics>>>

چشمها را باید شست

توی دبستان های سوئد به بچه ها یاد می دهند که پدر و مادر صاحب شما نیستند، شما تنها این سالها را با آنها زند گی می کنید. یعنی که ای گوز! پشم کلاه من و ترا مدتهاس باد برده است. وقتی هم رفت رفته دیگه. بی خودی نشین برای خودت بهار بکار. « درسش که تموم شد برمیگرده میاد همین جا زن میگیره، عید نوروز میاد سر میزنه. میادش بالاخره. خاک وطن آدمو هر کجا که باشه….» همه این حرفها را بدهی یک آدامس خروس نشان هم بهت نمی دهند. بقول آن مرد خدا توی آبادان «… دیگه گوگوش نمی یاد.» حالا برو شکر کن که پیمان خیال استرالیا نداره. ارمنستان که همسایه تان است مومن. توی تبریز بروی پشت بام، نوک کلیساهایشان پیداست! خلاصه خودتو بی خودی سبک نکن. از من گفتن!>>>

Ego Identity

Words of love
Perhaps a mystery
Even if open book
Only Nobles understand
When heart is misty with its sorrow
And its light dimmed with fog
In dreams will come clarity
As Gods descend in your heart
This life seems often unfair >>>

HOPE

I chased life with fast pace
Tried to catch up with the race
Through the darkness of distant space
I saw a flicker – a radiant trace
On a summit, the highest place
So I climbed the mountain of grace
I finally reached its high peak
What was I really trying to seek? >>>

Free to express

Today a good portion of first-generation Iranian Immigrants to the US have reached old age. Comparing the conditions of these elderly Iranian immigrants to their counterparts in Iran leads us to two contradictory conclusions: Loneliness and estrangement have hardened their adjustment to the requirements of old age, and compared to patriarchal Iran, the individualistic society of America has lowered their social prestige as carriers of old traditions. In contrast, because they enjoy the same legal rights and social and medical benefits that the American senior citizens are entitled to, the elderly Iranian immigrants can potentially be more creative and active than their counterparts in Iran>>>

The Secret Agent

She had an attractive figure, large hazel eyes, dark hair and soft looking skin . But it was the riding outfit that promoted her from pretty girl to beautiful woman. She stood, whip in hand, one boot on a rock, planting a kiss on the muzzle of a magnificent white stallion. In that outfit and pose, she looked like she could be the leading lady in a movie starring Golbaz as the male hero. “Did you ever get to meet her?” I asked. “It would have been better for both of us if we had never met,” he said cynically. “You fell in love with Nojoom’s fiancée?” >>>

هیزم شکن های نروژی

از کنار رودخانه که رد می شدم خورشید را دیدم که داشت خودش را در میانه ی آب می شست. سر جای همیشگی خورشید ، کس دیگری نشسته بود. خانم ماه در کنار رودخانه با حوله ی سفید، نگران شنا کردن آفتاب بود. می ترسید خدای نکرده اتفاق ناگواری بیافتد. از روی پل معلق رد شدم. رودخانه مشغول کار همیشگی اش بود. آب می چرخید و سنگ ریزه های کوچک تکان می خوردند و سنگ های بزرگ نشسته بر کف رودخانه، خود را صیقل می دادند با سمباده ی آب! آقای خدا، کنار بیشه به روی صندلی چوبی دراز کشیده بود. همان طور که خورشید آب بازی می کرد، باران شروع به باریدن کرد. رنگین کمان، موقعی شکل گرفت که آفتاب به روی باران رقص گرفتنش گرفت. آقای خدا لبخند قشنگی زدو دست هایش را صلیب وار باز کرد و با صدای بلند نفسش را بیرون داد>>>

In the name of love

In "Hayedeh, Legendary Persian Diva," Akbarzadeh familiarizes us with the life and artistic achievements of one of the most popular Persian singers of the 20th century. In the words of conductor, Farnoosh Behzad, she was a singer "whose voice was unequalled in texture." And, in an interview, Frank Sinatra praised her voice. Hayedeh (1942-1990), whose real name was Massoumeh Dadehbala, was born in Tehran, and died in exile at age 47. In his film, Pejman Akbarzadeh shows the various periods of Hayedeh's artistic activities: Starting in 1960s, when she sang her first song in public, but remained unknown, until her discovery by Ali Tajvidi for the "Gol-ha-ye Rangarang" program on Iranian National Radio, followed by her turn to popular music>>>