فارسی

فرهنگ شخصی : ت

توت : میوه سفید خوشمزه و شیرین وضریف که تحمل مسافرت به خارج از ایران را ندارد

تفاهم : همدیگر را فهمیدن در اروپا و امریکا معمول است ولی تحمل مسافرت به ایران را ندارد

تفنگ : نوعی سلاح آتشی که امریکای ها آزادند با آن جان همدیگر را بگیرن >>>

چه چيزی ديکتاتورهای عرب را واقعاً می ترساند

اوايل انقلاب اسلامی که حرف از آزادی و صدور انقلاب بود همه سران عرب به وحشت افتاده بودند. بيش از هرچيز ديگر از اين واهمه داشتند که با صدور انقلاب، مردم کشورشان شروع به مطرح کردن خواسته هايی بکنند. بخواهند که از زير يوغ سران فاسد و دست نشانده شان بيرون آيند. اين موضوع به چند دليل تحقق پيدا نکرد. اولاً اين حکومت ها آنقدر جانی و قصی القلب هستند که از کشتار، شکنجه و حبس هزاران هزار شهروند مملکت خودشان ابايی ندارند. خودشان را مالکين اصلی سرزمين می دانند و مردم را به صورت گروهی برده می بينند که بايستی هميشه در حالت فقر کامل نگه داشته شوند تا به فکر موضوعاتی نيافتند که برای رژيم خطرناک است. چون تا زمانيکه گرسنه و محروم باشند، صدايشان در نمی آيد. ملت عرب هم به اين سيرت بردگی عادت کرده اند و به زندگی تحقيرآميزشان ادامه می دهند.>>>

با عشق بودن، يا از عشق مردن

تا آنجا که مدارک موجود نشان می دهد، عشق در فرهنگ کهن ايرانی مورد توجه و احترام بسيار بوده است. «مهر» نام خدای بزرگ آريايی ها بوده و «مهر» و «خورشيد» نيز هموزن و گرامی و مقدس بوده اند. خود کلمه ی «عشق» هم، برخلاف تصور برخی، معرب شده ی کلمه ای کاملاً ايرانی است که در اصل به صورت «اشک» بکار می رفته است که البته ربطی به «گريه» ندارد به همين معنای عشق است. نام سلسله ی ايرانی اشکانيان نيز از همين عشق آمده است. يعنی، «عشقانيان» بوده اند در واقع! مهم تر اينکه عشق در سرزمين باستانی ما، در فرهنگ ايرانی ما، نه تنها زشت نبوده بلکه آن را همراه و همنشين «خرد» می دانسته اند. يعنی در انسان خردمند قدرت و ظرفيت عشق بيشتر است و انسان بی خرد از عشق دور تر و تهی تر به شمار می آيد.>>>

یادداشتی برای خواهر سنگها

آهای
خواهر سنگها
من بوسه هویت را
از لبان تبعید می چینم
و چون آدمهای قرن تصفیه حساب
با جیب سوراخ و کیف سنگین
با لبان سرخ و دکمه های تصمیم
به سرگذشت عشق فکر می کنم.
>>>

نیمه راه

همان موقع که میخواست از داروخانه بیرون بیاید، متوجه شد که دارد نگاهش میکند. از داروخانه که بیرون آمد و به طرف اتوموبیلش رفت، دختر در چند قدمیاش به انتظار ایستاده بود. هفده - هیجده سال بیشتر نداشت. روسری پلنگی، چند طره موی مشکرده که افتاده بود روی پیشانیاش. مانتو کوتاه و تنگ که به سختی تا روی رانهایش میرسید. لبخند عصبی. گفته بود اگه زحمت نیس، منو برسونین. یه خرده بالاتر، تا سر آفریقا. دیرم شده. ایستاده بود کنار اتوموبیل، کیفش را روی شانه انداخته بود، دست چپیش را گرفته بود به بند کیف و دست راستش را کرده بود توی جیب مانتو. سعی میکرد مؤدب، محجوب و خانم جلوه کند. اما صدایش میلرزید.>>>

شرقی دوست داشتنی

او که یک شارلاتانِ متقلبِ کلاهبردارِ دروغگویِ ریاکارِنامردِ نارفیق بیش نیست؟ او که میدانیم تا رویمان را برگردانیم کلاهمان را خواهد برداشت؟ او که میدانیم بازبان چرب ونرمش درپی خالی کردن جیب مان است؟ او که می دانیم به زن وبچه خودش هم رحم نمی کند، تا چه رسد به من وشما؟ راستی چرا؟ قاطبه یک ایرانی تمام عیاراست! >>>

در پس واژه ها...

انسانی با چنین شیفتگی، هر لحظه در آستانه خلق اثری است، تا که گلی صحرایی می شکفد، تا که پرنده ای بال می گشاید، بوی مدهوش کننده یاسی در حیاطی می پیچد-- هر لحظه که چیزی از طبیعت تا او کوچ می کند. و به گمان نگارنده این سرگشتگی، گونه ای از شکیبایی و عشق را می طلبد-- از برای تامل-- که تنها در ضمیربرخی بیداراست. آنچه توجه این افراد را بر می انگیزد و براحساس شاعرانه شان می افزاید، برای دیگران نادیدنی است.>>>

بازی 10

در پایان هر سفر دریایی
(اگر بندری باشد!)
بازنده‌ها به میخانه می‌روند
برنده‌ها به کاباره.
اهل بازی
فقط قایق عوض می‌کنند!
>>>

تجربه‌اندوزی از تاریخ

نگاهی گذرا به تاریخ ربع قرن اخیر کشورمان، نشان‌می‌دهد که نطفه‌ی‌ قتل‌عا م زندانیان سیاسی، در فردای انقلاب بهمن و در اولین ساعت‌های بامداد بیست و ششم بهمن‌ماه در پشت‌بام مدرسه‌ی علوی، با اعدام نعمت‌الله نصیر ی، منوچهر خسروداد ، رضا ناجی و مهدی رحیمی چهارتن از امرای ارتش شاهنشاهی که نقش مهمی در سرکوب و کشتار مردم ایران و نقض گسترده‌ی حقوق بشر به عهده داشتند، بسته شد و پیوسته رو به رشد گذاشت! شاید هم ریشه آن را بتوان به یک هفته قبل از پیروزی انقلاب برگرداند؛>>>

«مدرن شدن» بدون «سکولار بودن»

چگونگی «مدرن شدن» بدون «سکولار بودن» جراحی سکولاريسم و خارج کردن آن از بدن مدرنيته به منکران ضرورت جدائی مذهب از حکومت کمک می کند تا بتوانند توضيح دهند که نه تنها جوامع دارای حکومت های مذهبی دارای قابليت مدرن شدن هستند بلکه اساساً، با توجه به «رستاخيز مذهبی» کنونی و رفتن جوامع بشری به سوی دوران جديدی از گرايشات مذهبی، خود مذهب می تواند در مدرن سازی جوامع نقش بازی کند و بخصوص جوامع کهن و سنت زده را کمک نمايد تا عقب ماندگی های خود را مرتفع ساخته و راحت تر مدرن شوند.>>>

سوتین مشکی آنت

گفتم بگو چرا مرا دوست داری ؟ گفت چون سکس ات خوب است و خوب عشق بازی می کنی . گفتم دیگه ... گفت چون وقتی سکس می کنی با بدنم مهربان هستی همیشه بوی سیب قرمز می دی . کتری را روی اجاق گذاشتم در آشپزخانه را که به بیرون بود را باز کردم . گفت دوستت دارم چون همیشه از طرز لباس پوشیدنم تعریف می کنی . گفتم خوب چون لباس هاست همیشه با روژت ست است . گفت دوستت دارم چون همیشه از عطر تنم تعریف می کنی. گفتم چون هیچ وقت نشده بوی عرق بدی . >>>

جمهوری اسلامی یک حکومت مدرن و غیرارتجاعی است

مقاله دکتر اسماعیل نوریعلا "آتش ارتجاع" را خواندم که غیر مستقیم ( یا شاید هم مستقیم، خدا می داند) در جواب صحبت های جنجالی اکبر گنجی در دانشگاه تورنتو نوشته شده بود. بعد از خواندن مقاله احساس کردم که اکبر گنجی در این نوشته مظلوم واقع شده است. گر چه مطمئنم آقای گنجی نیازی به امثال من برای دفاع از خود ندارند، اما پررویی را به حد تمام رساندم و تصمیم گرفتم روبروی این دو استاد بزرگ بایستم و حرف بزنم. پس اساسا نوشته من جواب به صحبت های نوریعلا نیست که من در حد جواب دادن به او نیستم، بلکه دفاع از گنجی یا "پوپر ایران" است. >>>

عمو سیروس

عمو سیروس همکلاسی دایی ها بود ولی درسش که تموم شده بود با یکی از همکلاسی هاش عروسی کرده بود و رفته بود شمال یک باغچه خریده بود تو یک مدرسه درس می داد سبزی می کاشت و مرغ و خروس و بوقلمون نگه می داشت
بابا می گفت چه آدم لطیفی
دایی جون بزرگه می گفت عجب خری
دایی جون کوچیکه هیچی نمی گفت
>>>

به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید

احمد بورقانی که خود با موج اصلاحات ،به معاونت مطبوعاتی ارشاد رسیده بود، تعریف دیگری ازنقش قدرت در جامعه از یکسو و کارکرد مطبوعات از سوی دیگر داشت . پافشاری بورقانی بر درستی دیدگاهش در باره ی مطبوعات هرچند "بهار" دیگری برای اهل قلم به ارمغان آورد اما "تنهایی" ، او را در برابر موجهای پی در پی ای که از سوی کانونهای قدرت ایجاد می شد، شکننده کرد و نهایتا با سخنانی فراموش نشدنی از این سمت استعفا داد و رفت. البته رفتن بورقانی ، "خزان" دیگری را برای مطبوعات ایران به دنبال آورد که هنوز هم ادامه دارد. >>>

وطن، دوچرخه ای روی جک

دلم بیسکوییت مادری می خواهد
با چای شیرین
هوای وطن دارد دلم
سرد است و هوای دربند به سرم زده
و به سرم زده که با خیال تخت
بنشینم با تو
که بی خیال آسمانی که بالاست
و زمینی که زیر تخت است
به کودکیم برگردم
>>>