فیزیکدان

جای انشتین خالی
عمری در وادی یك تئوری
جهان‌شمول، الهی، جاودانه
ناكام رفت عاقبت طفلی
>>>

Close the Strait of Hormuz

While it will never happen, nevertheless if not here, and if not now, then where the hell else is this going to be said? Yes, I said it. The US should block the Straits. Not for all oil, just Iran's oil. Not to put pressure on the top elite, that would never happen. That theory is about the same as the effect the Occupy 99% have had on the conscience of the 1%. Or 0%. No, I mean to exactly put pressure on the middle and lower class of Iran with a sanction so deep, it effectively angers the average Iranian into action>>>

انتخابات «پرشور»ی که در راه است

اختلاف بین احمدی‌نژاد و خامنه‌ای آن قدر جدی است که وابستگان به خامنه‌ای از طرف‌داران احمدی‌نژاد تحت عنوان «جریان انحرافی» یاد می‌کنند و آن را در ردیف «فتنه 88» قرار داده‌اند. آنان به خصوص یادآور شده‌اند که وابستگان به این جریان نیز در روند نظارت استصوابی تصفیه خواهند شد و به آنان اجازه شرکت در نمایش انتخاباتی اسفند داده نمی‌شود>>>

Time to Meet

Iranians abroad must band together to shape a new narrative distinct from the one blaring from Tehran or emanating from foreign chancelleries in London, Ottawa, Paris, Tel Aviv or Washington. Prominent Iranians should shed their ambiguity and weigh in on such contentious issues as the pros and cons of Iran acquiring nuclear weapons, on the efficacy of the current sanctions placed on the Islamic Republic, of proposing smart sanctions>>>

A Revolution On The Page

An immigrant's arrival in America has a distinct physical beginning marked by the landing of one's plane. But there's another arrival, the cultural one, that's incremental, perpetual. Of these latter sort of arrivals, the most memorable for me occurred nearly 20 years ago. I was still a new refugee, my heart's gaze fixed upon all that I'd left behind — upon Iran and the beloved language which, to the fledgling poet in me, meant everything at the time>>>

از پشت ها

از پشت پنجره ها
پنجره ها ی گریزان
پنجره های باز نشدنی
پنجره های بسوی آفتاب فریب
پنجره های واقعیت خاک امروز>>>

Are you serious?

Israel is not contemplating war against Iran, any more than the United States. Its noisy threats are, paradoxically, a signal that it is not planning to attack. When it bombed Iraq’s Osirak reactor in 1981, and Syria’s alleged nuclear facility in 2007, it did so in total secrecy and with no advance warning. Prime Minister Netanyahu’s fevered references to the ‘existential’ menace of an Iranian bomb should, I believe, be read, not as a prelude to war, but as an alternative to war>>>

Don't even think about it

Iran's bellicose rhetoric and recent Gulf wargames have given rise to the question of whether Tehran could close the Strait of Hormuz. As many analysts have observed, the answer is no -- not for a meaningful period of time. Less frequently addressed, however, is whether Iran would even try. The answer to that question is also "no" -- even the attempt would have devastating strategic consequences for Iran>>>

زنِ مرموز

در آن سال که این حادثه رخ داد، کشورِ ژاپن در دورانِ با شکوهِ اِدو به سر می‌برد. بعد از جنگ‌هایِ بسیار خونینِ ۷۰ ساله بینِ دو خاندانِ قدیمی‌ منطقه کانتو، واقع در جزیره‌ هُونشُو، صلح بینِ این ۲ خانواده -- یک طرف میتسُویی و طرفِ دیگر هارادا -- برقرار شده بود. این پیمانِ دوستی‌ در معبدِ هاجیمِه بسته شد، این معبد در زمینی‌ ساخته شد بود که فرزندانِ خورشید، نزدیک به هزار سالِ قبل آن را از چنگِ نیاکانِ اصلی‌ِ آن مناطق، خارج کرده بودند>>>

گراند پیانو و درویش تریاکی

یکی از "لوازم" اجتناب ناپذیر خانه های لوس آنجلسی وجود یکعدد "پیانو" است که برای .بعضی خانواده ها از نان شب واجب تر است در حکمت وجود این "پیانو" هم حرف و حدیث بسیار است. در خانواده هایی که علاقه به موسیقی وجود داشته و همچنان هم وجود دارد، کاملا پذیرفتنی است. فرزندان آنها چون در چنین فضایی رشد کرده اند، می توانند خو گرفته به موسیقی وعلاقه مند به آن بار آمده باشند>>>

نقاش نورها

فیلم «ایران درودی نقاش لحظه های اثیری» یکی ازمعدود مستند های بیوگرافیک است که در آن سرگذشت و ذهنیت یک زن هنرمند ایرانی درابعادی گسترده از زبان خود او به نمایش گذاشته می شود و ازفضایی آزاد و بی تعارف و شیوه روایتگری صادق و بی تکلف برخوردار است. فیلم، تماشاگر را از درون نقاشی های کم نظیر «ایران درودی» به زوایای روح پیچیده وناشناخته زنی هنرمند، مستقل و تنها می برد>>>

بازگشت به باغ گوته

اگر پسرت از تو بپرسد
که بهترین روزِ انقلاب کدام بود
به او چه خواهی گفت؟
آیا بی درنگ می گویی: 22 بهمن 57؟
>>>