In Their Own Words

After nearly a month of international focus on the civil unrest in Iran following the June 12 presidential elections, the G8 summit in Italy brought renewed global attention to Iran's nuclear program; the summit's leaders promised to reassess international outreach to Iran at the September G20 meeting in Pittsburgh. The following statements from U.S., European, and Israeli government officials on the status of Iran's nuclear program highlight the differing interpretations of Iran's nuclear deadline>>>

Revolution in my living room

The burst of publicity on the Iranian people’s peaceful freedom fighting has proven to be not always so peaceful through our television and laptop screens. In my house, such broadcasts are particularly poignant. YouTube videos are playing throughout the house, surrounding my parents and me with the sounds and struggles of the Iranian people’s bittersweet cries. We’re also surrounding ourselves with the sounds of loving and creative solidarity events like poetry readings and musical collaborations from all across the globe. Sometimes it feels like it’s all right here in my living room, right here in America>>>

سراشیبی بدون بازگشت

آقای هاشمی که عمری است با توسل به حیله گری و قساوت، نظام و مرکزیت خود را در آن حفظ کرده است، با سرمستی ناشی از سی سال بر اریکه قدرت نشینی، قادر نیست که به این مسئله ی اساسی معترف شود که این مرتبه، این مردمند که تصمیم خواهند گرفت و به هیچ چیزی کمتر از برقراری عدالت و استقرار دموکراسی در ایران رضایت نخواهند داد. ولو او و دیگر سران نظام هم نخواهند که مانند شاه اعتراف کنند که ((صدای انقلاب ملت را شنیده اند))، این انقلاب آغاز شده است. خیزش جاری مردم فقط یک ((بحران)) گذرا نیست که با به مشهد رفتن آقای هاشمی و تجدید ((بیعت)) با علمای طرفدارش برطرف شود. آنچه در ایران در جریان است، یک انقلاب قوی مسالمت آمیز برای احیای غرور ملی پایمال شده ایرانیان است>>>

شایسته تر نبود؟

تا آنجا که من خبر دارم و خوانده ام، آقای محسن مخملباف در این چند هفته، دوبار به پارلمان اروپا دعوت شده، بار اول به همراهی خانم ساتراپی و بار دوم به احتمالی تنها. در این هر دوبار، آقای محسن مخملباف نه از ایده ها و آرمان های من در مورد ایران حرفی زد، که چنین قراری هم نبوده است، و نه به اعتقاد من از این فرصت بسیار مناسبی که به دست آورد، استفاده ی کافی کرد تا در مورد اوضاع اخیر در ایران، به وسعت تظاهرات بی باکانه و تحسین برانگیز مردم در خیابان های تهران و شهرهای دیگر ایران، و به وسعت هزینه ای که مردم برای این شهامت خود پرداخته اند، روشنگری کرده باشد. از جمله ی این کمبودها، یکی هم استفاده ی خانم ساتراپی از یک سند جعلی علیه حکومت اسلامی در پارلمان اروپا بود>>>

خاكِ پدران است كه دستِ دگران است

اى خشمِ به جان تاخته، توفانِ شرر شو
اى بغضِ گل انداخته، فريادِ خطر شو
اى روىِ برافروخته, خود پرچمِ ره باش
اى مشتِ برافراخته, افراخته ترشو
اى حافظِ جانِ وطن، از خانه برون آى
از خانه برون چيست كه از خويش به در شو >>>

Fighting for democracy

If the system continues on its current path of humiliating the free minded and modern citizens, then the possibilities of a more open, less intrusive and democratic Iran will instead give room to a more invasive, dictatorial and heavily censored media. This would be a natural path since the government would not be able to answer a large portion of its society’s demands. Naturally, the underground press, anti system organizations and oppositions would blossom. One would expect the end of the system in the long run. The mistake that the Islamic Republic’s Sepah has done is the miscalculation that did not consider the people factor>>>

Veil as Mandated

It seems some Muslims in the U.S. have only two things to worry about, Halal meat and veiling (hijab). While Halal meat can be found only in the freezer of ethnic food stores, the veil is visible everywhere, even around public swimming pools. It is considered the most distinctive, controversial, and often resisted sign of Islamic identity especially in Western countries. In some Middle Eastern countries like Iran and Saudi Arabia where hijab is mandatory, the so-called Islamic dress codes are stringently enforced by police. Occasionally, we see a video clip on YouTube of a screaming young lady resisting arrest or begging for mercy while she is being dragged by the so-called Iranian morality-enforcer police toward a waiting police car>>>

Ulterior motives?

Bahman Maghsoudlou's "Grass: Untold Stories" not only tells the story of the film Grass, the pioneer 1924 still-documentary on the migration of the Bakhtiari tribe from their summer to winter quarters in Southwest Iran, but also the lives of three American adventurers who made the film. The book describes, in detail, and on the basis of a variety of sources, including the memoirs and books written by the three Americans adventurers, their life experiences, most importantly, their unusual adventure in making the film Grass. The first half of the book deals with their lives before leaving for Iran and the second their extraordinary adventure with the Bakhtiari migration>>>

بیشه سبز

هوای بیشه بدجوری خفه بود. هیچکس حال وحوصله نداشت. میمون که همیشه از بالای درخت عناب برای اهل بیشه داستان بیشه های آن دوردست را تعریف می کرد و درباره خاطرات سفرش روده درازی می کرد، بی حوصله تر ازهروقتی خودش را با دانه های خشک عناب مشغول کرده بود. از وسطشان نخ رد می کرد. طاووس هم حال بهتری نداشت. او که بعضی عصرها با بازکردن چتررنگارنگ پرهایش برای بقیه هنرنمایی می کرد و همه را سرحال می آورد آنقدر بی حوصله بود که حال تمیز کردن پرهایش را هم نداشت... با اینحال بیشه کم وبیش سبز بود. برکه کم آب شده بود اما خشک نشده بود. خوردنی برای همه پیدا می شد. اما هیچ کی دل ودماغ هیچ کاری را نداشت. انگار دیگه همه داشتند به این وضع عادت می کردن>>>

خاطرات دیکتاتور

من کیم جونگ ایل Kim Jong Il هستم. رهبر کره شمالی. در حقیقت دیکتاتور و همه کاره این کشور. لابد می دانید که تازگی ها هم دوباره با شلیک موشک و آزمایش های هسته ای متعدد نظر همه را به کره شمالی و از همه بیشتر به خودم جلب کرده ام. همین چند دقیقه پیش بود که گزارشی از آخرین آزمایشان پزشکی را درباره پیشرفت سرطان لوزالمعده ام دریافت کردم. گواینکه همه پزشکان اطرافم سعی دارند با گفتن کلمات شیرین مرا دلداری دهند ولی می دانم که حد اکثر تا 3 سال دیگر، تازه اگر خوش شانس باشم بتوانم به این زندگی نکبت بار ادامه دهم. خیلی مسخره است ولی آینده جهان به تصمیمات من بستگی دارد.یعنی اگر روزی از زور عصبانیت به دلیل ورم معده و باد فتق و یبوست مزمن و هزار کوفت و زهر مار دیگر، همین جور شانسکی دستور حمله به کره جنوبی را صادر کنم، جان هزاران نفر در اثر این سوء تصمیم من گرفته خواهد شد>>>