Important dates

The Iranian Women Equality Calendar is an expanded English version of a Persian women calendar collected and organized by the efforts of Noushin Ahmadi Khorasani and published by Nashre Toseeh first in 1998. The publication of the “Women Calender” was banned and she was prosecuted in 2003. In a recent article written by Noushin Ahmadi Khorasani, she states that the calendar “provides a glimpse into the hidden history of Iranian women, a history that has not only remained unfamiliar throughout the world, but one that has yet to receive its due attention in Iran.” >>>

آقای پرزيدنت، خانم فرست ليدی...

در روزهای گذشته، من هم از ديدار شادمانی مردمانی که همه جا با غرور حضور داشتند و از برگزيده ی خود که در مراسم مختلف شرکت می کرد تا تاريخی ديگر را شروع کند، از ديدن همسر او که همه جا شانه به شانه و دست در دست او بود، و از ديدن زنان ديگری که هر کدام نقشی در گذشته و آينده اين سرزمين داشتند شادمان بودم. اما غمی بزرگ هم بهمراه اين شادی دلم را می فشرد؛ همان غمی که هر آمده از جامعه ای ديکتاتور زده در اين لحظات حس می کند. در آن لحظات نمی توانستم غمگين نباشم وقتی می ديدم که مردم سرزمين من و به خصوص زن ها از ساده ترين و طبيعی ترين حقوق خويش بی نصيب هستند>>>

رویای خیس

بار اولی که رویای خیس داشتم، از ترس گیج شده بودم. شنیده بودم مردها رویای خیس دارند، جوانها بیشتر و پیرتر ها کمتر، اما هرگز نشنیده بودم زنها هم همینطور. البته اطلاعات من راجع به این موضوع یا هر موضوع مربوط به مسایل جنسی چیزی حول و حوش لطیفه و مزاح بود، چرا که من اصلا چیز زیادی راجع به این جور چیزها نشنیده بودم و نمی دانستم. فردای روزی که اینطور گنگ و وحشت زده از رویای خیسم برخاسته بودم، تمام روز در حال بدی بودم. مثل این بود که تمام روز تحریک بودم و نمی دانستم چه باید بکنم. لای پاهایم و در مرکز وجودم یک زلزله، یک آتش سوزی مهیب، یک خواهش غیر ممکن، تمام روز میسوزاندم و تکانم میداد و قدرت تفکر و زندگی روزمره را از من سلب کرده بود. >>>

چهل و چند

حالا که چهل و چند ساله شدم
نه سبیل دارم
نه صندلیهای خالی به من رشک می ورزند
بند سیاه کفشم
چون گره مار سمی
روی سطحی واکس خورده
اعتماد به نفس پا روی میزانداختنم شده >>>

Barrack Ghalibaf

The period leading to the Iranian presidential elections is always exciting, and this time it will be no different. According to a recent article in the Tehran based Baztab online, members of a parallel intelligence agency inside Iran have been arrested after being caught spying on Tehran Mayor and presidential candidate Mohammad Bagher Ghalibaf. The arrested group was collecting information about Ghalibaf's meetings and electioneering gatherings. Ghalibaf is seen as more moderating force in terms of economic and foreign policy. He has openly spoken out against excessive spending and populist policies of the current government, while calling for a more moderate foreign policy and investment from abroad>>>

Palestinians vs Israel

Israel has created 2 ghettos. One in the West Bank that it and the US likes, run by a former terrorist, heading a terrorist group that has merely said that it now renounces terrorism, and has merely said that it accepts Israel. The another ghetto, in Gaza, that Israel and the US really really doesn't like, run by Hamas, an active terrorist organization that refuses to merely say "it". Now if you suddenly see that none of this makes any sense, and that this is all one big humanitarian disaster, that too is your own doing. I will admit that I most definitely see it as a humanitarian disaster. I will further admit that in the 21st century, it is an utterly unacceptable situation for any country bordering on the Mediterranean sea to conduct itself in this barbaric fashion. Especially Jews>>>

تکرار همان مذاکرات؟

می توان پرسيد که آيا در پی بقدرت رسيدن آقای اوباما در آمريکا ديگرباره در ايران شاهد تکرار دوم خرداد، آمدن خاتمی، و بقدرت رسيدن اصلاح طلبان وفادار به ولايت فقيه خواهيم بود که از آمريکا برای بقای حکومت اسلامی تضمين می گيرند و در مقابل برای رعايت حقوق بشر در ايران تضمين می دهند؟ و، در آن صورت، اگر گروه خاتمی چی ها می توانست حقوق و آزادی های مورد نظر آقای اوباما را اعطا کند چرا قبلاً چنين نکرد و تنها به «توهم آفرينی» مهلک در مورد آن پرداخت؟ و چگونه بود که ـ حتی هنگامی که دولت آقای کلينتون بر سر کار بود و هنوز شيوه های کاوبوئی بوش مطرح نشده بود و آمريکا دست دوستی بسوی خاتمی دراز کرد ـ او مذبوحانه در دستشوئی های سازمان ملل پنهان شد و نتوانست «زمينه را بر ايجاد روابط حسنه در بين دو کشور» فراهم سازد و اکنون کدام نشانه از نوتوانی خاتمی مشاهده می شود و آيا ـ اگر خاتمی به رياست رسيد و در مذاکره با آمريکا روبروی نمايندگان دولت اوباما نشست، اين دولت را همان تضمين های ميان تهی راضی خواهد کرد؟>>>

The Doctor and the Sea

Zia Emami-Ahari is an Iranian-born retired orthopaedic surgeon. After retirement at the age of 63, he set out to realize a boyhood dream and test the resilience of mind and body of a person at his age. He undertook a mainly single-handed sailing journey on board Athesa a 31-foot sailing boat. The journey took him from Västerås in Sweden to the San Francisco Bay in the US. Following the termination of the journey, he continues sailing. He has in the meantime written a book about his adventures. In this book he describes his experiences while crossing the oceans alone, facing quite precarious situations and enduring harrowing feats>>>

Sword at the Ablution Pool

There is a sword in this house
Which Father says is a souvenir
From the time of his service.
I saw it at the sanctuary of the ablution pool
And thought that it was a harmless emblem
On the mosaic tiles of the wall.
One evening when breaking the fast
We went downstairs to the ablution pool.>>>

Grand Occasion, Mixed Signals

As one of millions of people in the “Middle East”, I have been watching Mr Obama’s progress from relative obscurity to presidency over the past two years. His triumph in spite of the color of his skin is a mark of progress in human history. His call for freedom and equality for all is most encouraging after several decades during which the United States has tried to dominate the rest of the world. To be sure, other US presidents have made similar calls, but Mr Obama’s do sound more sincere, especially against the background of the past eight years. However, once again from a “Middle Eastern” perspective, there have been worrying signs about the specific ideas President Obama may have in mind for this region>>>

Empowering Iranians

The situation in Iran is not good. One could argue that the economy of the country is weak and the government lacks consistencies in the laws and economical regulations. This has helped the corruption to an extent of hopelessness for any real resolutions. The unjustified social restrictions do not help the situation either. In short, the Iranian society seems unwell. The dilemma is more complicated than what appears first hand. One could argue that the economical pressures facing our society have given birth to certain cultural and social attitude unfit for an ancient civilization. People are not happy and the constant complaints about their lives in Iran become tiresome and frustrating>>>

Cock Fighters

"The ranks that you wear on your uniforms represent the chain of command. The soldiers with the higher ranks will give you orders. You must obey orders. This system is a hierarchy. The tradition and history of the ranks is as follows: each mark on your rank represents a penis! A private has one penis, a corporal has two, and a sergeant has three." One of my Basic Military Qualifications instructors mentioned these words with a grin on his face. I was becoming a young soldier in the Canadian Forces and I did not at the time appreciate what these words represented. In the instructor's example, the symbolism of domination and patriarchy were clear. In fact, these words in a way defined the five years of my experience as a soldier.>>>

بازنده جنگ غزه كیست؟

جنگ خونین و فاجعه‌‌بار غزه پس از سه هفته و در آستانه تحلیف رییس جمهوری جدید آمریكا آقای ‌اوباما به پایان رسید. مردم غزه این مدت را در زیر حملات سنگین شبانه روزی اسراییل با ترس و وحشت به سر بردند. جنگ بیش از 1300 كشته از مردم غزه، و از جمله سدها كودك و زن بی دفاع، بر جای‌ گذاشت. علاوه بر آن، چندین هزار نفر دیگر زخمی و مجروح شدند. تلفات اسراییلیان در جریان این جنگ از 14 نفر تجاوز نكرد. سرانجام نیز جنگ با اعلام یك طرفه آتش بس از سوی اسراییل، و سپس اعلام مشابهی از سوی‌ حماس پایان گرفت. در این جنگ، هر دو طرف متخاصم ادعای پیروزی كردند. این ادعاها هر دو تا حدی درست است. هر دو طرف این جنگ می‌توانند بر روی ویرانی‌های غزه و تلفات سنگینی كه بر مردم غیر نظامی غزه وارد شد خود را پیروز بنامند. ولی آیا این جنگ بازنده‌ای نداشت؟ برای پیدا كردن بازنده جنگ باید از صحنه جنگ بیرون رفت و آن را هزاران كیلومتر دورتر از غزه جستجو كرد.>>>