Rebel with a pause

News of playwright Harold Pinter’s death arrived in primetime, Christmas – a religious date, in Britain, for watching telly. You couldn’t escape the news and the news couldn’t escape reporting on Pinter’s final years and his opposition to the war in Iraq, as well as his monumental literary achievements. His stance on the war demanded to be featured in the briefest of TV obituaries. Of course, in the BBC News bulletin I caught, there was no mention of the fact that, in accepting his Nobel prize for literature in 2005, he had called for Tony Blair to be prosecuted for war crimes. That would have been too much given the mince pies, turkey, pigs in blanket and booze viewers will have been digesting>>>

In Praise of Silence

There is a long standing tradition of voluntary silence in religious orders the world over. Silence is golden, so goes the saying; it teaches self-discipline and forces the individual to think and reflect. It’s believed that silence stimulates other senses that are often dulled by the ego’s eagerness to shoot its mouth so to speak. There are orders of trappist monks who spend their days singing hymns and reciting prayers and refrain from casual conversation except when given permission by their superiors. There are orders of nuns who having taken a vow of silence communicate mostly in a special sign language. By eliminating the unnecessary, they seek the essential. By looking past the clutter, they search for the “kernel of truth.” >>>

مذهب و تروریسم

این نوشتار چکیده ای از دو مقاله است که در مجامع تخصصی مطرح و منتشر کرده ام. سبب نشر این خلاصه در این صفحات تفکیک مقولاتی چون مبارزات آزادیبخش، جنگهای نا منظم و، عملیات انتحاری از تروریسم است. چرا که در غیاب چنین تحلیلی هرگونه قضاوتی فاقد دقت علمی و بنیش سیاسی خواهد بود. البته منشاَ خطایا در این مورد تنها جهل و تعصب نیست بلکه انگیزه های سیاسی نیز در آن سهیمند. مثلا در غرب تلفیق دلبخواهانه مقولات فوق به دلایل تبلیغاتی و برای ملوّث کردن مبارزات مشروع ملل مظلوم انجام می گیرد. در ایران هم متاسفانه گروههائی به سبب عدم اطلاع از ظرائف تعریف و تحقیق ندانسته به دفاع از مجموعه ای می پردازند که در غرب بسته بندی شده و به این ترتیب آتش اتهام و سو ظن را بر علیه ایران را دامن می زنند. البته معدودی هم هستند که براستی تصور می کنند که می توان از اعمال تروریستی به صورت انتخابی و بر حسب حب و بغض سیاسی حمایت کرد. این شگرد یک بام و دو هوا نه بلحاظ اخلاقی جایز است و نه از نظر سیاسی ممکن. .>>>

My life is changing, and so am I

I have connected with a lot of people in need of a friend as well as a physician. I have experienced moments that I knew right then would leave a lasting impact on my life, and am pretty sure that I know how to manage atrial fibrillation under a couple of different circumstances. And I do think that generally, most people like it that there’s this guy who comes into their room, asks them how their night was, and listens to them before launching into an examination of every surface and crevice that they normally keep hidden from the world. Probably one of the most valuable and difficult aspects of my education has been the daily realities that I encounter on the job, the struggles of all types of individuals>>>

اسلحه ای قویتر از خنجر

خانم مهین اشتری در همان دقایق اول با ایفای نقش قوی خود مرا مجذوب موضوع داستان کرد و چیزی نگذشت که فهمیدم آقای کاظم اشتری کیست. از این گونه کاظم ها ما در جامه بسیار داریم و در زندگی روزمره با آنها برخورد داشته ایم. ولی آنچه نظیرش کمتر هست خود خانم اشتری است. او با یک تفکر واقع گرایانه و با استفاده از رنج های پنهانی سالهای سپری شده اش تصمیم گرفته بجای کینه و بجای دشمنی با معشوقه ی سابق همسرش ، که او نیز قربانی آقای اشتری بوده ، یک همکاری دوستانه و منصفانه را آغاز کند که بنفع خودش ، دخترش و معشوقه ی سابق همسرش باشد. تمام زیبایی و نکته نمایشنامه در همین تصمیم خلاصه می شود که بسیار انسانی، فمینیستی و خرد گرایانه است و اسلحه ایست قویتر از خنجر!>>>

فرار مغزها

راستش نمیخواهم سرتان را درد بیاورم ولی همینقدر عرض کنم که بعد از خدمت نظام وظیفه، به کون ما بستند که شما در گروه سپاهیان دانش ممتاز قرار گرفته اید. البته دستشان درد نکند و ما شکایتی نداریم. ولیکن، شخص بنده هرگاه لغت "ممتاز" بگوشم میرسید، بیشترآن آجیل فروش معروف را بخاطر میاوردم و یا نان خامه ای ممتاز را و فی الواقع تعبیر "سپاهی ممتاز"، قدری ثقیل مینمود و نوش دارویی بود بعد از مرگ سهراب. گرسنگی کشیدیم، با عقرب، رتیل، کک وساس و پشه و ژاندارم دست و پنجه نرم کردیم، پنجاه شاگرد را در دهکده ای دور افتاده درس دادیم، در ساختن حمّام هم شرکت کردیم و مخصوصأ آنکه نگذاشتیم برخی از اهالی دهات مجاور، آجرهای کلات ناصری را به یغما ببرند. چند ماه بعد از اتمام خدمت، بلیط هواییمای باربری نظامی را که از تهران به آمریکا پرواز میکرد، تهیه نمودم، که اگر خاطرتان باشد، افراد غیر نظامی نیزدر صورتی که هواپیما خالی به آمریکا میرفت،>>>

Life is beautiful

The true American Shock and Awe

On January 20th the 44th President of the United States will be sworn in. Although due to lack of detailed policy pronouncements by the incoming administration the jury is still out on its precise stance, in the foreign policy sphere a prominent promise has been made to change the dynamics of the Iran-U.S. relations. Even though the initial offer of “direct talk without any precondition” has been modulated gradually to include some aspects that could be construed as precondition, the stage is set for if not an outright one on one summit of leaders but some modality leading to meetings at higher levels than has taken place previously between the two sides>>>

واعظ شهیر

" په چرا امشب اینقدر دیر کردی , قول داده بودی سر شب خونه باشی, دلم خیلی شور زد"
" راه بندون بود زن , " کافی" تو مسجد امام حسین منبر داشت , مجبور شدم از میدون فوزیه تا اینجارو پیاده بیام , اونم با این پای ناقص, سگ پدرا ول کن  نیستن "
" ببینم این کافی همونه که میگن تو روضه های زنونه غش می کنه و خودشو میندازه وسط زنا ؟"
" آره "
" میگن به چشم برادری خیلی ام خوشگل و خوشقواره ست "
" نه خانم اون یه آخوند دیگه ست " >>>

Worshiping Derrida

They don’t put his picture on the mantel
Or light incense and candles before it
But they adore him, venerating him above all
They are devoted to his ideas
His philosophy is the final word
His words are beyond question
Derrida has opened their eyes
Showing them the way >>>

Not so good

The results of a PAAIA/Zogby survey indicate that about half of all Americans have a favorable impression of Iranian Americans, as well as the Iranian people. On the other hand, about one-eighth of all Americans have an unfavorable impression of Iranian Americans and the Iranian people. Significantly, however, about one-third of Americans are not familiar with either Iranian Americans or the Iranian people. The similarity of the American public’s overall impressions of Iranian Americans and the Iranian people perhaps indicates that such impressions are in large part formed by media reports on Iran. In contrast to generally favorable impressions of Iranian Americans and the Iranian people, two-thirds of Americans have an unfavorable impression of the Iranian Government>>>