Aghamoon Delbare

...>>>

Audacious militarism

Once again Israel has illustrated that she cares little about public opinion. Israel has shown that she has the shameless audacity to bomb civilians in her so called attempt to fight Hamas terrorists. She blames civilian deaths on the fact that Hamas uses civilians as shields. This senseless bombing of Gaza by more than sixty F16 bombers killing (until now) almost 400 and injuring thousands is as horrendous an act as if the U.S government bombed Long Island in order to eradicate the Mafia! So far only four Israelis have died. The Israelis call it a war. How can this be a war when the other side has no army?>>>

Stones vs. Bombs

It’s hard to celebrate the beginning of 2009, a year that was to begin at least with great hopes following the election of Barak Obama, as people of Gaza are being bombed mercilessly by Israel. In the last three days, Israel’s shelling of civilians has left more than 300 dead and a thousand injured. This came in response to rocket attacks by Hamas, which killed one Israeli citizen. The enormity of the humanitarian crisis began when Israel, in its attempt to put pressure on Hamas closed its borders to Gaza even for food and basic necessities. It led many in the West to ask where the Israeli government is headed. What is their intention? The bombing is now another twist in this terribly sad saga>>>

ناخواسته، خانمانسوز، نزدیك‌تر

فلسطین باز در خاك و خون غوطه می‌خورد، و غزه بزرگترین تعداد تلفات را در طول یك روز در تاریخ ۶۰ ساله درگیری های فلسطینیان و اسراییل داشته است. حملات هوایی اسراییل به غزه ادامه دارد و ناظران سیاسی و نظامی این حملات را مقدمه لشگركشی زمینی اسراییل به داخل غزه می‌دانند. كشورهای غربی، در عین اظهار تأسف از تشدید این حملات و تلفات فوق‌ العاده فلسطینی‌ها، از محكوم كردن اسراییل سرباز زده‌اند و تلاش زیادی برای توقف این حملات انجام نمی‌دهند. حكومت‌های عرب در مقابل اسراییل را محكوم كرده‌اند، ولی كار زیادی از آنان برای پایان بخشیدن این جنگ بر نمی‌آید. جمهوری اسلامی بیش از هر حكومت دیگری سنگ فلسطینیان را به سینه می‌زند و برای اسراییل خط و نشان می‌كشد. ولی‌ غرب و اسراییل ظاهرا از این تهدیدها نگرانی چندانی احساس نمی‌كنند. حمله اخیر اسراییل به غزه را باید به عنوان مرحله دوم عملیات مقدماتی و تمرینی حمله علیه ایران ارزیابی كرد. >>>

The Blowing Clouds

"It makes you wonder how they are ever able to agree on anything," Iraj Mansouri said. They were leaving his wife's aunt and uncle's house. It was raining and the clouds were blowing all over the sky. The boy, Arash, liked the way they looked. Iraj's wife, Soraya, did not say anything. She was thinking about what her aunt and uncle had told them. Actually it was her aunt who had been doing the telling. Her uncle had not wanted to talk about it. "What is the use of talking about it?" he'd said. And he'd gotten a pained and lost expression on his face.>>>

سانسور را با بیش از یک "س" می نویسند

در جلسه ی کتابم شعرم شیرین و مرد نمکی آقایی که زمانی با هم بیشتر دوست بودیم در آنتراکت آمد با من حرف بزند. به عادت رفتاری معمولش دست مرا گرفت و با آنکه بدنم مقاومت می کرد به طرف خود کشید تا با زور در آغوش بگیرد و ببوسد. صدایی در سرم گفت بگو " دستت را از من بکش، آقا". اما زود این صدا را سانسور کردم و طبق عادت رفتاری معمولم هیچ نگفتم؛ حتی لبخند هم زدم. شنیدم بعد از من این مرد رفته بود دست روی خانم دیگری از دوستان گذاشته بود که آن دوست، آن زن نازنین، بر خلاف من جلو اش در آمده بود و گفته بود: ببینم تو اجازه گرفتی دست گذاشتی رو من؟>>>

The trouble with democracy

We have descended a long way from stated ideals of the original proponents of democracy. The great march of freedom has been replaced by national and international political discourses consumed with fundamentalism and extremism of the Christian, Muslim, Jewish and even Hindu types. Lofty ideals about the nature of humanity, progress, and a bright tomorrow when racism, fascism,apartheid and sexism would be discarded to the dustbin of history to be replaced by a loving, green and peaceful world have been all but forgotten. The age of the Internet and the information highway, the collapse of totalitarianism, and intensified globalisation have rather surprisingly resulted in a greater and more severe pursuit of national interests and wars rather than the pursuit of happiness and international solidarity>>>

Seema (2)

I met Seema at Bellagio on one of my frequent runs to the ATM machine. Being a lousy poker player and not knowing my limit, I spent more time pacing to the ATM machine than at the poker table. One look at me and Seema knew she had a customer (sucker) for life. Now, make no mistake about it, though a high school dropout, Seema had a PhD from the school of hard knocks. In her profession she needed not to be book smart but street smart. Seema hustled the hustlers, cheated the cheaters and swindle the swindlers. She was such savvy negotiator that she could perhaps negotiate the Middle East peace, if she could find the Middle East on a map>>>

Shaadi's Story

Shaadi finally decided to do it. She signed up with the Iranian dating site, submitted her photograph, and answered the questions. She thought to herself, “I’ll be 100% honest in answering the questions. I don’t want any complications as a result of withheld information or half truths.” She wrote down her real age, her real weight, and answered all the questions fully and truthfully. Among the people she heard from, there was a man who seemed like a good choice. He was her age, had been married and divorced, didn’t have any kids and didn’t want any, and his picture showed him to be good looking, with a full head of hair, dressed in a nice suite. She and Hamid started chatting and corresponding online>>>

وقتی قانون جنایت می‌آفریند

آمنه بهرامی‌ نوا، زن جوانی است كه در شرایط سخت ایران توانسته است تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته الكترونیك به پایان برساند و مشغول كار شود و با هزاران امید و آرزو به آینده خود بیندیشد. این آینده، اما، با حركت جنایتكارانه مرد جوانی كه ادعای دوستی او را داشته یكباره به هم می‌ریزد. این مرد خواهان ازدواج با آمنه بوده، ولی آمنه خواست او را رد می‌كند. مرد جوان به جای این كه با پاسخ «نه» آمنه راه خود را در پیش گیرد و برود، در بعد از ظهر روزی در آبان ۱۳۸۳ بر سر راه آمنه ظاهر می‌شود و ظرف اسیدی را كه در دست داشته بر سر و روی آمنه می‌پاشد. آمنه می‌سوزد، و تا به بیمارستان برسد و چند ساعت بعد تحت معالجه قرار گیرد دو چشمش را كاملا از دست داده و چهره زیبای او كاملا به صورت وحشتناكی دگرگون شده است. آمنه برای تمام عمر خود بینایی و چهره و زندگی عادی خود را از دست داده است>>>

نور ز خورشيد خواه

ما، تا 1400 سال پيش، در خود می تنيديم و دگرديسی می يافتيم. خورشيد را به آتش تبديل می کرديم و به خانه می برديم، و ميتراخانه هامان را با مهرابه ها و آتشکده ها جابجا می کرديم. گاهشماری مان خورشيدی بود، فصل هايمان معنادار و ثابت بودند. جشن هامان هميشه سر وقت و بموقع از راه می رسيدند و آئين هامان با اين يقين بخود شکل می پذيرفتند که هر سال طبيعت، بموقع و بی تأخير، آواز هميشگی خود را خواهد خواند. يقين داشتيم که ما پير می شويم و می ميريم اما او هر ساله جوان و برومند از تاريکنای سرما بيرون می آيد و فرمان می دهد تا گياهان برويند و گل ها بشکفند و پرندگان تخم بشکنند و نغمه سرائی بيآغازند. و 1400 سال پيش، به هر دليلی که جای بحث اش اينجا نيست، زادگان يک «فرهنگ قمری» بر سرزمين ما مسلط شدند. >>>

If time could recall love

Time breaks behind the eyes of

All the things we know,

All the griefs from long ago

All the exoduses from our lives turned to engravings thrown

Hastily in hidden and burnt leaflets >>>