آزادی بیان متعلق به گروه خاصی نیست

صحبت درخشان و خلجی یا هر شخص دیگر در میان نیست. بحث اینکه آیا من موافق خط فکری این یک یا خط مشی سیاسی آن یک هستم نیز نیست. مسئله بسیار اساسی تر از این حرفهاست که در بین نظرات شخصی ما نسبت به این یا آن گم شده است. اکثر ما ایرانیها - و خیلیهای دیگر - خط قرمزها و حد نصابهایی برای آزادی قائل هستیم. این حتی شامل حال به اصطلاح لیبرالهایمان نیز میشود. تا اینجای قضیه هرچند جای بحث دارد اما حرفی نیست. مشکل از آنجایی شروع میشود که حد نصاب آزادی افراد را مطابق با افکار بسته و زنگ زده خود محک میزنیم

 

>>>

Astrology

Be weary this fall
for darkness is eying
you growing up
as a deer to a wolf.
>>>

Golden eye

I was doing some personal research on how Hollywood film fashion and the American Way of Life had influenced Persian Society particularly in the 50's and 60's. It was for an article on American Soprano Monika Jalili and her Noorsaaz Band who have revived ( and translated from Persian) some of the great music score's of Iran's Pre-Revolution classic movies. I thus came across a book precisely on one of Hollywood's quintessential icon's of the swinging sixties: Audrey Hepburn the Paramount Years by Tony Nourmand. >>>

هنوز هم ستاره مي كشند

مشكل جنازه ها را از پيش حل كرده بودند . گورهاي دسته جمعي كه از مدت ها پيش آماده شده بود ، پيكر نحيف هر ستاره را در خود حل مي كرد. خاوران ،‌ گلزاري كه بعدها فاش شد در آن روزها زميني بود كه تنها شاهد بي زبان اين كشتار بود. شاهدي كه نه كسي مي توانست صدايش را بشنود و نه خود مي توانست به حركت در آيد كه اگر مي توانست تا سالهاي سال اگر از اين جنايت مي سرود باز هم كم بود. گورهاي دسته جمعي پذيراي هزاران تن از بهترين فرزندان ايران شد . اينجا ديگر از آنان نمي پرسيدند كه به خدا معتقدي يا نه ؟ ديگر بدون هيچ تفاوتي در برتري عقايد در جنسيت در زبان و در نژاد در كنار هم مي آسودند. ديگر از صداي پاي جلادان خبري نبود ، ديگر از فرياد و شكنجه از نماز و دعاي اجباري از ترس و اضطراب خبري نبود ‌، آرامگاه ابدي بود ... >>>

تاريخ ما و سکولاريسم

ما می توانيم اعتقاد به سکولاريسم و کوشش برای اعمال آن را از حوزهء زندگی مدرن بيرون کشيده و آن را در سراسر تاريخ انسان جستجو کنيم تا بدانيم که اگرچه اين آرزو نمی تواند «نو» باشد اما چرا کمتر اتفاق افتاده است که يک چنين آرمانی، که در سايهء آن مردمان می توانند، در عين داشتن عقايد و مذاهب گوناگون، زندگی آسوده و صلح آميزی داشته باشند، نمی توانسته براحتی صورت تحقق بخود بگيرد و تاريخ آدمی، در فضای گمشدگی تساهل و صلح، در سيطرهء تحميل زورگويانهء عقايد، و در کوشش برای اينکه حاکمان همگان را به رنگ خود درآورند، پر از جراحت و چرک و خون است. >>>

همه ی مال دنیا را داده ام

همه ی مال دنیا را داده ام
تا رویای ترا داشته باشم
مادرم که مرد
معصومیتم را با خود برد >>>

جزوه « ساواک »

آقای دکتر ميلانی در آن گفتگوی کذائی با روزنامه «هم ميهن» شديدأ به نيروهای چپ بخاطر اينکه تحت تأثير «فرهنگ روسی » قرار داشته و دارند ، حمله کرده است ، آنهم بدين جهت که طرفداران آن ها ،« چيزی بنام فرهنگ جمعی راه انداختند » و در آن رابطه کوچکترين نقشی برای « فرد» قائل نشدند. او در آن گفتگو بدون اينکه به نقش مهمی که حاکمين سرکوبگر و سانسورچی که با اعمال خود جلوی چاپ اکثر کتاب های سياسی و روزنامه و مجلات را گرفتند و درآن رابطه اين امکان را بمردم ايران ندادند تا در جامعه ايران برخورد عقايد صورت گيرد و نيروهای سياسی برای نظرات و عقايد خود بطور علنی در بين مردم به تبليغ،ترويج و روشنگری دست بزنند و سره را از ناسره جدا کنند، تمام کاسه کوزه ها را سر چپ و در پيشاپيش آنها حزب توده خرد کرده است. گويا در بوجود آوردن آن وضع، نهادهای سرکوبگر رژيم شاه ، همچون ساواک و دستگاه سانسور رژيم، کوچکترين نقش منفی نداشته اند. >>>

Signing for change

Since June 2005, Iranian society has witnessed the emergence of a discourse centered on women’s rights that has managed to seep into even the most conservative of sectors, and spans a broad segment of society, such as women’s rights activists, NGOs and civil society, academia, government, religious leaders, and the general public. Much of these accomplishments, in my opinion, can be linked to the efforts of a Campaign, which seeks to collect one million signatures with the aim of reforming laws which place women at a legal disadvantage. This Campaign which was launched in late summer of 2007, has managed to attract the support and participation of 1000s of volunteers and supporters >>>

Longer vacations

Making fun of the French is a favorite American pastime, none more so than when it comes to how much vacation French workers take. This really gained national attention here in the USA when France opted for the 35-hour workweek. Laugh all we want, but in my humble opinion, they will have the last laugh. The issue goes far beyond just how much one works or plays. The United States ranks last among 21 industrialized countries in the number of days of paid vacation and holidays it guarantees workers by law, says a study by the Washington-based Center for Economic and Policy Research. So complete is the corporate grip on the American psyche that no day in the year, not even July 4, the most patriotic U.S. holiday of all, is a paid holiday guaranteed by law.>>>

The Bright Sunlight

When I looked outside to see the bright sunlight, I knew right away that life was just too good to be true. That even though the sky was blue, I wasn't. I could see the clouds moving, as I concentrated, staring at the sky. In my mind, my life was going great and I had nothing to worry about. At that moment, enjoying the bright sunlight, I felt right, I felt complete.>>>

The art of getting some

Let's start with one very very important thing, just like selling a product, when you are a man, you are sort of trying to sell your product on the market. You put yourself on some sort of a virtual (imaginary) shelf for women's picking/ viewing, so that some, or more, of them can fall for your offering. So, you kind of need to do what they call in marketing a SWOT analysis. SWOT goes for strengths, weaknesses, opportunities, and threats (threats is less relevant though important if you consider the post-success period). I have done the SWOT analysis and reached some conclusions that you, the Iranian man, can take into consideration. STRENGTHS - what then: First, you need to analyse your specific situation, to see what is your strong point compared to the competition.>>>

Hoder's recent problems

The moral of this story was that freedom of speech can only exist as long as the speech is in-line with the policies of certain groups. Otherwise, it is a source of trouble and better be silenced, even if it is in the price of false accusations. If you take the time to read Khalaji's complaint, you'll notice that the points he has raised are quite inaccurate and sometimes ridiculous. They are mostly based on mis-translations of Hossein's original article and were only aimed at scaring the hosting company. In his defense, Hossein has recently written a detailed article pointing at all the inaccuracies in Khalaji's complaint. Of course, he has the right to sue Khalaji, but that won't change the fact that what has happened is unjust and very alarming. Let's ask ourselves, who is in charge of defending the freedom of speech of a blogger? >>>