Archive - Aug 14, 2009 - Article

Dying in vain?

My favorite teacher in high school was a man called Mr. Fatemi, who taught Persian literature. In his early forties, very tall with broad shoulders, he was one of the few teachers who inspired more in his students than a strong desire to nap. His willingness to entertain us, and his great sense of humor, might have encouraged lax discipline in his classroom, but given his massive size and notably decisive demeanor, no one dreamed of challenging his authority. With his eyes closed, he often recited Hafiz's poetry, walking down the aisle with one hand holding the book, the other beating out the rhythm like an orchestra conductor. His warm, resonant voice made listening to him an enchanting experience>>>

دادگاه های فرمایشی و نمایشی

عدم مشروعیت اخلاقی و وجاهت قانونی اعترافات آقایان عطریانفر و ابطحی و آنها که در آینده نزدیک در صحنه ای که بشکل دادگاه آراسته شده است علیه خود شهادت خواهند داد در انظار ایرانیان و جهانیان از آفتاب نیمروز روشنتر است. آنچه مبهم است بهره هوش سیاسی آنهائیست که چنین نمایشی را براه انداخته اند. میگویند دشمن دانا به از نادان دوست. توجه کنید که این دوستان نادان چگونه با تکرار اتهام "انقلاب مخملی" جمهوری اسلامی را در جای نظامهای تمامیت خواهی که یکی بعد از دیگری به زباله دان تاریخ میپیوندند گذاشته اند. چه سودای این گروه باورمند نمودن مردم باشد و چه ارعاب آنها، قدر مسلم اینست که آنها ظاهراً صدای افتادن طشت رسوائی اینگونه نمایشهای مخوف در جهان را نشنیده ان>>>

War leaves no consolation prize

To overview NIAC’s US-Iran advocacy, there are places for compromise, and places where the line should be held. I would compromise on the sanction issues because the sanction glass can be seen as half full. For example economic boycotts could urge Iran towards self-sufficiency. This is a less macho way of saying, “what doesn’t kill you makes you stronger.” After years of neglecting Iran’s capacity for gasoline production, finally the threat of a refined petroleum sanction is forcing the government take this critical issue seriously. Iran may emerge from sanctions like a spoiled brat from boot camp. But war leaves no consolation prize for those who suffer it. Ultimately, anti-war advocacy is the line NIAC should hold>>>

سبزپوش قلابی

اخیرا وبسایت روز آنلاین از قول آقای گنجی مطلبی درج کرده (دموکراسی و دیکتاتوری پرچم) که نشان میدهد ظاهرا صدای آنچه که از دید ایشان "دیکتاتوری پرچم" خوانده میشود بگوش ایشان هم رسیده! آقای گنجی در این تحلیل خود به روشنی میگوید که به پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران اعتقادی ندارد و از طرف دیگر هم اعلام میکند که پرچم ملی ایران را مردم انتخاب میکنند! ایشان در بخشی از مطالبشان میفرمایند به همان دلیل که مثلا حزب دموکرات آمریکا اجازه نخواهد داد یک جمهوریخواه در کنوانسیون آنها پرچم حزب جمهوریخواه را بالا ببرد بدون اینکه کسی بتواند آنها را متهم به دیکتاتوری کند، پس حرکت ایشان هم نمیتواند به دیکتاتوری تعبیر شود! قبل از اینکه دور شویم از این قسمت عین نوشته را در اینجا نقل میکنم>>>

Satanic Faces of Islam

I do not conform – I do not bend.
I am the infidel,
the apostate,
the scum of this earth.
The brothers take pride in kicking me,
in punching my face.
They enjoy denying my pain.
Dragging my bound hands,
smashing my blinded head >>>