Archive - Aug 17, 2009 - Article

Spoon feeding Iranians

In its desire to build citizen to citizen contacts as a prelude to promote official dialogues and ultimately establish a normal diplomatic and commercial relation with the U.S., the Iranian government threw its doors open on U.S. individuals and groups who appeared wanting to allay the differences between the two countries. Although the majority of the peace groups and activists who visited Iran were well-intentioned, there were quite a few who were motivated by the idea of supporting certain political trends against the Iranian government. These individuals and groups were more interested in furthering the U.S. foreign policy objectives in Iran and the Middle East>>>

Bombing Iran is the only path forward

I am writing this article knowing full well that I am opening a can of worm and that some of my closest associates may never forgive me. But I have stayed silent for too long, and I refuse to see yet another opportunity to free Iran to pass by due to the employment of the wrong tactics by us in the anti-regime opposition (as opposed to the pro-regime opposition). For too long, the opposition has suffered from low self-esteem. We never felt comfortable taking a direct debate with our opponents, fearing that people wouldn’t side with us, circumstances weren’t right, too early to reveal our end objectives etc>>>

«همه» و «با هم»

غیبت رهبری چیزی جز از نقطه ضعف استراتژیک این جنبش است. ناتوانی موسوی و دیگر سران اپوزیسیون رسمی در ارائه رهنمود به جنبش، به جای آنکه آن را بخشکاند، به تبیین هویت استثنایی آن کمک کرده است. تصمیمات این جنبش نه در مغز یک فرد که در باغ بارور خرد جمعی شکوفا می شود. این خیالپردازی کهنه آنارشیستهای پیشا مارکسیست این روزها در تهران زندگی می کند. این جنبش همگانی آن قدر به خود اعتماد دارد که حتی از ورود رفسنجانی به درون خودش هراسی ندارد. چه بهتر که خطی که دوستان و دشمنان جنبش را از هم سوا می کند تا عمق نظام نفوذ کند. « همه باهم» شعار نبوغ آمیز خمینی در سال 57 امروز دوباره زنده شده است . تفاوت تعیین کننده با آن زمان در چند و چون تعبیر واژه های بظاهر بیگناهی چون «همه» و «با هم» خواهد بود . >>>

I, The Prostitute

My friend in the gym told me about a fucking system in Tehran. She told me about a woman, whom I would like to call Z, in the center of this business. Nobody knows Z's real name but she frequents places like boutiques, galleries and movie houses to have contact with her customers, both male and female. Her customers are well-to-do men and women, mostly married, who want to have discreet sex and would pay good money for it. Then she would find men for women or vice-versa and after taking hefty amount of money, will take them to some apartments in different parts of the city for a few hours of passionate sex. No identity asked from any sides of the deal>>>

سوسک های کلرادو

یادم می آید وقتی در ایران بودیم، زنی روستائی در انجام کارهای منزل به مادرم کمک میکرد. اسم قشنگی داشت. گل اندام. صورتی معصوم و صدائی آرام و مهربان. می گفت 45 روز از تابستان رفته، گرمای هوا شروع می کند به کاستن و این یعنی آغاز فصل سرد. غریزه طبیعی وی حکم میکرد که باید برای فصل زمستان آماده شد. هم اکنون که 15 مرداد را پشت سر گذاشته ایم، به یاد شمیران می افتم. گل اندام حق داشت، بعد از 15 مرداد دم دم های غروب بادی از کوهستان می آمد، سوزی در خود داشت. باید بعد از 15 مرداد انتظار زالزالک های زرد( نارنجی؟) و عنابی( سرخ؟) را می داشتیم و اندکی دورتر هم شروع فصل مدارس با طعم گس به های گلاب دره که با وجود آنکه در گلو گیر میکرد ولی باز فردا هوس میکردی دوباره به بخوری>>>