Current Events

Confession of an Islamic Republic supporter

First they came for monarchists
and I did not speak because I was not a monarchist

Then they came for Kurds
and I did not speak because I was not a Kurd

Then they came for the left
and I did not speak because I was not a leftist >>>

Ever so dearer to us

Dear Mr Abtahi, In such circumstances, even if you have actually made the confessions that the lying, outrageous and preposterous news agencies have attributed to you, they would not reduce your value in the least. You were not a nameless, opportunist who would join a group for a short while, motivated by greed and ambition, in the run-up to the elections, only to make such confessions after a few hours of interrogation and threats, and add something to them to gain favors. You are a well-known personality and your weblog alone proves that you have been, and still are, one of Iran’s thoughtful and prestigious politicians; one who has withstood several weeks of continuous pressure, so crushing that we may not even be able to imagine it>>>

بترسید، بترسید، ما همه با هم هستیم

سرزمین غریبیست دیار من. روزگار غریبیست زمان من. در این زمانه، زندانی بودن در ایران نه باعث سرافکندگی و شرمندگی بلکه تاج افتخاریست بسیاری را و نه اثباتی بر گناهی که دلیلیست بر ایمانی. آنکه قانون می شکند بر مسند قانون نشسته و آنکه برای قانون می جنگد به حکم قانون نانوشته جنگل در پس میله ها عمر می گذراند و شکنجه می شود و شهید می گردد تا باور کنیم و بدانیم که انقلاب، این نامهربان مادر، فرزندان خود را می خورد. حکومت در سایه نابخردیها، کینه توزیها، بی برنامگیها و مهمتر از همه خودکامگیها چندان ضعیف شده که همه چیز آن را می ترساند و “امنیت ملیش” را به خطر می اندازد،چندان که صدای الله اکبری در دل شب پایه های آن را می لرزاند و چکمه پوش شدن خانمها امنیت فکریش را بر هم می ریزد>>>

Her name was Democracy

A hundred noblemen and their ladies froze in admiration when she entered the ballroom. The orchestra stopped playing; a violin bow clattered to the floor. Prince Iran let go his waltz partner in the middle of a twirl, causing a screaming heap of satin, hairdo, and shiny baubles to spiral undignified into the crowd. What dazzling beauty stood at the door? Prince Iran bowed, inviting her to dance. The couple was the talk of the party until midnight--even more so at exactly midnight. But in the end he didn’t marry her, as is the custom with princes and Cinderellas. You see, her name wasn’t Cinderella. Her name was Democracy. >>>

Who are they?

As against all the myths circulating among analysts of all persuasions, I dare say that the main body of this movement consists not of the upper-middle class and the bourgeoisie, but the lower-middle class and “working class individuals” and the poor. (Later, I will explain why I say working class “individuals.”) I don’t deny that a middle class leadership initiated the protest movement. But the body of the movement consisted of working class “individuals” and the poor. And as time passed, the movement consisted more and more of working class “individuals” and the poor, and moved toward south Tehran neighborhoods>>>

جمهوری خامنه‌ای

در طول بحران اخیر، اصلاح طلبان عموما از کودتای خامنه‌ای/احمدي‌نژاد تحت عنوان از دست رفتن «جمهوریت» نظام یاد کرده‌اند. این نظر بر این ‌پیش فرض بنا شده است که در درون نظام، جمهوریت وجود داشته و اکنون به خطر افتاده است. در نوشته هفته قبل اشاره شد که جمهوری اسلامی مفهومی در خود متناقض است و بر اساس مواد قانون اساسی این نظام و اظهارات و مواضع صریح سخنگویان آن و به خصوص شخص آیت الله خمینی، رأی جمهور مردم همواره فرع بر و مقهور رأی ولی فقیه و روحانیت حاکم بوده است. ولی دست کم این را می توان ‌پذیرفت که مقام ریاست جمهوری اسلامی ایران از موقعیت و قدرت خاصی برخوردار بود و شخص رییس جمهور در زمینه های اجرایی اختیارات نسبتا وسیعی داشته است>>>

There with Neda

Behesht Zahra is about a one hour drive south of Tehran and as we neared the cemetery, about five police cars and officers were directing traffic. Waiting to enter the cemetery compound in the traffic, one of my companions pulled down the window and half jokingly asked the police officer what was going on. He smiled back and said, "nothing, just go towards row 257." For those not familiar with Behesht Zahra, it's an enormous cemetery with wide avenues and squares. Knowing it would take us a while to find our destination, the police officer decided to help by telling us in which row we could find Neda's grave (others in Behesht Zahra would help lost drivers by directing them to Neda. That's all people said: "Neda ounjast" (Neda is there), pointing in the direction of her grave)>>>

Starving for Justice

I was among those who participated in the 3-day hunger strike in front of the United Nations July 22-24 in support of the Iranian people’s struggle for justice and liberty. I must admit I had doubts such action would have sufficient impact on the Islamic Republic’s attitude or behavior to make it worth the sacrifice. I found out fast I was placing emphasis on the wrong players, the Islamic Republic’s leadership instead of the Iranian people. It was an amazing gathering, full of emotions and compassion, love and determination, young and old alike, men and women, strong and weak taking part>>>

گربه های عابد!

پس از نزدیک به پنجاه روز که از انتخابات می گذرد، بنظر می رسد هر دو طرف در "وحشت از قدم های بعدی" تلاش می کنند خود را سر پا نگهدارند. یک طرف، رژیم، از وحشت رهبران مخالف کاملن آگاه است و از آن چون مهره ای در تحکیم پایه های قدرت خویش، استفاده می کند. طرف دیگر اما، رهبران مخالف، بنظر می رسد که یا در چنبر حقه بازی های عوام فریبانه ی حاکمیت گرفتار شده اند و به دام ملاحظه کاری و محافظه کاری افتاده اند، و یا هیچ راهکاری برای استفاده از وحشت رژیم ندارند. با وجودی که مردم هنوز هم برای خواسته هاشان می تازند، جنبش اما سخت نیازمند یک راهنمایی و رهبری ست که موقعیت را بشناسد و بداند مهره ها را چگونه بچیند و چطور از ضعف و ترس طرف مقابل سود ببرد>>>

The Revolution Which At First, Was Not

As late as September 28, 1978, several months before one of the major revolutions of the twentieth century, the U.S. Defense Intelligence Agency reported that the shah "is expected to remain actively in power over the next ten years." The 1979 Iranian Revolution stunned the world dramatizing just how vast a change in government orientation could be imposed. The change seemed to move Iran from a Western-allied monarchy based on Persian nationalism to an Islamic revolutionary theocracy based on Shiite Moslem fundamentalism. Middle East revolutions are usually instigated by discontented religious, ethnic, and/or ideological forces>>>

یار هنرستانی

دوران دوران آپولو 11 بود و مسابقات بوکس محمد علی کلی روی صفحه سیاه و سفید تلویزیون مبله بلر. دوران رفتن به هنرستان شرکت نفت و عشق کارمند شدن و رویاهای دور و دراز نوجوانی. فصل راز و نیاز از راه دور با سوفیالورن بود و حسرت خوردن به مارچلو ماسترویانی و آلن دلون روی پرده سینما کارون اهواز. سالهای خرید قسطی «پیکان جوانان» و کشیدن سیگار وینستون پشت دو لیوان آبجوی مجیدیه. دورانی که اعلیحضرت هنوز دست توی جیب های جلیقه اش نکرده بود و لوله های نفت از گناوه به دل دریا فرو میرفت و از جزیره خارگ سر درمیآورد و نفتکشها، ایران را جزیره آرامش می دیدند. به عقل جن هم نمی رسید که عاقبت «دندانه هر قصری پندی دهدت نو نو». توی همین سالها بود که با اسماعیل فصیح آشنا شدم. مردی که سالهای بعد رمان نویس معروفی شد>>>