Current Events

Who should lead?

The Mojahedin (MEK), Saltanat Talab monarchists, the Tudeh Party, etc. — would like to believe that they are the ones who after thirty years of impatiently waiting, now finally have a chance to go back and rule. They have lived in foreign lands and witnessed the Western democracy in action, and have access to foreign capital as well as free media which can be beamed to Iran—so they are the ones, they hope, who are best positioned to win power after the Akhoonda. In my opinion, none of them are fit for this purpose>>>

فقدان اقتدار حاکمیت و مذاکرات اول اکتبر

حکومت احمدی‌نژاد که در سطح ملی مشروعیت و اعتبار، و در نتیجه اقتدار، خود را از دست داده است اکنون در صحنه بین‌المللی نیز با موقعیتی مشابه با نمایندگان ۵+۱ روبرو می‌شود. اگر کشورهای غربی خرده اعتمادی نسبت به جمهوری اسلامی داشتند حال با اعلام/کشف تأسیسات غنی‌سازی هسته‌ای در کوه‌های نزدیک قم این اعتماد نیز بر باد رفته است. نمایندگان جمهوری اسلامی در روز اول اکتبر در شرایطی با کشورهای غربی (به اضافه روسیه و چین) روبرو می‌شوند که انگشت اتهام به سوی رژیم ایران نشانه رفته است و به قول و قرارهای آن اعتمادی نمی‌توان کرد>>>

Big Green Apple

...>>>

US Shadow Boxing with Iran

Iran and the six world powers – the United States, Britain, France, China, and Russia, along with Germany – will start talks on October 1, 2009. Believing in the merits of the use of force against other nations in solving international issues, the western powers refuse to believe that the developing nation of Iran with lesser firepower and not a single atomic bomb, would decide to resist and defend its natural and national rights>>>

نقطه بدون بازگشت

در کشمکش بین دو نیروی درگیر با یک‌دیگر مرحله‌ای ممکن است پیش بیاید که از آن به عنوان نقطه بدون بازگشت یاد می‌شود. در این نقطه راه مسالمت‌آمیزی برای برون رفت از بن‌بست باقی نمی‌ماند. این نقطه ممکن است بر اثر تندروی‌های یک طرف یا هر دو طرف پیش بیاید. تا پیش از رسیدن به این نقطه، راه فراری برای طرفین باز می‌ماند. در آن شرایط، آن‌ها می‌توانند با نشان دادن انعطاف به دنبال سازش برآیند و به نحوی با هم کنار بیایند. ولی وقتی درگیری به نقطه بدون بازگشت رسید دیگر بسیار دیر شده است. برای دو طرف راهی جز «درگیری تا حد مرگ» باقی نمی‌ماند. درگیری در این مرحله به نبرد مرگ و زندگی تبدیل می‌شود>>>

خودم را مسئول مى‎بينم

‏ ‏اين جانب كه همه مى‎دانند مدافع سرسخت حاكميت دينى و از پايه گذاران‏ ‏ولايت فقيه - البته نه به شكل مرسوم فعلى، بلكه به گونه اى كه مردم او را‏ ‏انتخاب نمايند و بر كارهاى او نظارت داشته باشند - بوده ام و در راه تحقق‏ ‏آن در بعد علمى و عملى تلاش زيادى نموده ام، اكنون در مقابل مردم آگاه‏ ‏ايران به خاطر ستم هايى كه تحت اين نام و عنوان بر آنان مى‎رود احساس‏ ‏شرمندگى كرده و خودم را در پيشگاه خداوند بزرگ مسئول و در مقابل‏ ‏خون هاى ريخته شده شهداى عزيز و تجاوزات به حقوق مردم بيگناه‏ ‏مورد عتاب مى‎بينم. >>>

ما به کجا رسیده ایم؟

خدایا مهدی کروبی چه می دید و چه می شنوید؟ یا للعجب؛ کاش او زنده نبود و نمی دید که روزی در جمهوری اسلامی شهروندی نزد او بیاید و شکوه کند که در ساختمانی بی نام و نشان، توسط افرادی بی نام و نشان تر،هر عمل قبیح و غیر معمولی بر او صورت گرفته است: از لخت و عریان کردن افراد و نشاندن آنها در مقابل یکدیگر تا فحاشی های وقیحانه و ادرار کردن در صورت آنها و رها کردن چشم و دست بسته دختران و پسران در بیابان. اینها کم نبود که خبر از تجاوز به دختران و پسران در بازداشتگاهها نیز رسید. با خود گفتم که سه دهه پس از انقلاب و دو دهه پس از فوت امام به راستی ما به کجا رسیده ایم؟>>>

Down with Russia? Down with China?!

This fact has been so far undeniable that one of the two main characteristics of the '79 Revolution was its anti-western imperialism content. A substantial section of the pro-bourgeois nationalists have let the cat out of the bag and pointed at China and Russia as two enemies of Iran, at least in their eyes. Were the ideological leaders of the reformist crowd aware that China and Russia have supported Iran, more or less, on the nuclear power plant issue, on the enrichment of uranium and have softened the impacts of the U.S./U.K.-promoted UN Security Council sanctions against Iran?>>>

Those hands belong to the world

Try mentioning your Iranian background in a circle of cultured American friends. Instead of the usual questions about politics they may ask, “Do you know of Lily Afshar?” This is because Afshar is one of the world’s leading classical guitarists, with remarkable innovations furthering the influence of the instrument. In fact, someone once asked Afshar herself where she was from. That “someone” was Maestro Andres Segovia, the terrifyingly eminent virtuoso authority on the classical guitar. A group of 12 young guitarists had been selected out of hundreds of international competitors vying for the honor of playing in front of the guitar legend, hoping for an approving nod>>>