Current Events

حریق

وجدی موواد در زمینه تئاتر، نمایشنامه نویس و کارگردان و بازیگر است و جوایز بسیاری دریافت کرده که یکی از آنها جایزه مولیر در سال 2005 است که آن را به دلیل بی توجهی ناشران به کار نمایشنامه نویسان جوان در فرانسه رد کرد. او در فرانسه بسیار محبوب است و در سالهای اخیر نمایشنامه هایش مرتب در سالنها به روی صحنه رفته است و یا در جشنواره های فرانسه اجرا می شود. نمایشنامه "حریق"، با مرگ زنی آغاز می شود و با خواندن وصیت نامه اش. او برای هر یک از دو فرزند بازمانده (یک دختر و پسر دوقلو)، نامه ای گذاشته است که در آن نامه از هر دوشان می خواهد به جستجوی پدر و برادر خود بروند و نامه ای از مادر خود را به او بدهند. "حریق" بازتاب جنگ و پرتاب شدن در جهانی سوزان و در میان شعله های آتش است.>>>

Close Camp Ashraf

With your election, a new administration now has the opportunity to revisit US-Iran relations and come up with new ideas and policies. No doubt you have already been inundated with advice and lobbying on this issue. We make no apology for adding our voice on the subject of the Iranian terrorist organisation Mojahedin-e Khalq (MEK) – a group which will no doubt be lobbying your administration on its own behalf. The members of this group, in particular its 3000+ uniformed militants in Iraq, are the victims of deception and human rights abuses and this issue, small as it is, needs urgent attention. The MEK’s fundamental message to your administration will be that it is the largest, most popular, pro-democratic, opposition group and that only this group can effect change in Iran>>>

آخرین روزها

روز یازدهم فروردین ماه سال 1361 (31 مارس 1982) با سبیل تراشیده و ریش نتراشیده، با چهره ای خسته و درهم "پای آبله و خسته، غریبه و دلمرده، با ترس كبود، راه گم كرده، متحیر و عاجز، خسته و ناتوان، آشنا به هویت خویش، ولی درمانده، اشكی به یك چشم و خونی به چشم دیگر، در حالی كه نمیداند به كجا خواهد رسید؟ به زمهریر هاویه؟ یا به كنار حوض كوثر؟" با كیف دستی كوچكی از فرودگاه "شارل دوگل" بیرون آمد. در اتوبوسی كه از فرودگاه به شهر میرفت، نگران و پریشان، در ردیف آخر نشسته بود. برای دوستانش از ایران تعریف میكند و از تیرباران بیرحمانه، دوست نزدیكش سعید سلطانپور حرف میزند و از اینكه پس از آن مجبور شده به زندگی مخفی پناه ببرد و بالاخره از آپارتمان كوچك و دخمه مانندی كه در تهران داشته است حرف میزند اما لبهایش میلرزند. >>>

Open communication

For the first time in three decades, Iranians have a renewed hope that a true friendship between the people of America and Iran can become a reality. We call on you to open a dialogue with no preconditions at the highest levels of government as you announced many times during the course of the electoral campaign. In 1979 the overwhelming majority of the people of Iran, just like in this stunning election victory, participated in a mass peoples’ movement that resulted in the abolition of the monarchy headed by the Shah of Iran and established the Islamic Republic of Iran. However, the turn of events resulted in the complete severance of all relations between our two countries.>>>

شاپرکم برگشته!

شاپرک تازه از ایران برگشته و تلفن زده تا خبر بازگشتش را بدهد. صدایش که مثل صدای زندگیست شادم کرد. پرسیدم: چه خبر؟.... باز از گرانی گفت و این که همه اش توی خانه بوده و در گرما جایی نمی رفته و آهان! که در اولین روز ورودش به ایران، توسط گشت توقیف شده!....
پرسیدم: چی؟ آخه واسه چی؟....
- به جرم بدحجابی دیگه!....
- مگه حجاب نداشتی؟....
- چرا! ولی ما فرق داریم!....
- یعنی چی؟....

>>>

Waiting for an Ordinary Day

My first glimpses of Baghdad are burned deep into memory, as if they belong to a vanished place. Palm groves swish in a soft autumn breeze, as the muddy waters of the Tigris River stream through the city. The green riverbank is lined with shabby fish restaurants, and the skyline is dotted with an architectural variety of marble palaces, blue-domed mosques, gigantic statues made of steel, colonial houses with engraved balconies, and multistory, seventies-style office buildings. The roads, wide and well paved, are jammed with cars. In a crowded market, peddlers push wooden carts full of fruit and fresh herbs, and a bookstore is stocked with old translated copies of Russian literature and Shakespeare’s poetry>>>

Time will tell

Barack Hussein Obama has "proven the impossible," or so the saying goes among people who just two weeks ago were swearing up and down that "America will never elect a black man President." Within foreign policy circles, the conventional wisdom of all the pundits is that people in the Middle East are so racist, or have such a low perception of the American people, that they will be "shocked and awed" by the selection of a black man to the point of capitulation and cooperation with America. That is wishful thinking for the most part. I don't think the race issue is or has ever been nearly as extraordinary a factor with the developing world as it is with the developed one. For decades now the rest of the world has seen many diverse faces representing America>>>

This moment in history

Congratulations to all for witnessing one of the most historic moments of our lives. Obama's victory was not just an American victory, it was a victory for all nations. It gives hope and inspiration to all human beings around the globe and it brings back our belief in the future, that good, common sense, and the notion that we are "our brother's keeper," as Obama so brilliantly kept saying during his campaign, prevails over self-serving greed that has consumed the human race in the last decade. In my opinion there have been many heroes during this race, those who have brought us inspiring moments, demonstrating grace, human decency, and above all, unity for the good of all in the midst of all the chaos and the dirty political race to the top. I can never forget Hillary Clinton's concession speech and her grace and complete selflessness in her support for the under dog who came from the back and beat her in the race of her life. And then that of Bill's>>>

چندهمسری در ادبیات ایران

چندهمسری در ادبیات ایران، را به طور مثال در"خسرو و شیرین" نظامی داریم، توجه داشته باشید که چون در ایران آقایان همیشه مقدم اند، اسم خسرو خان قبل از نام شیرین خانم می آید، در داستان "خسرو و شیرین" زنهای دیگر همه در مه و غبار به سر می برند و فقط از مریم می شنویم و دسیسه هایش برای ملکه و یا سوگلی شاه باقی ماندن و سر به نیست کردن هووها. از آن طرف شیرین پس از آن که به همسری خسروپرویز در آمد، در قصری وسط بیابان (انها که قصرشیرین را دیده اند می فهمند چی می گویم) زن دوره ی شکار خسروخان شد. یعنی خسرو پرویز گه گاه برای شکار و یا به بهانه شکار به آن منطقه می آمد و جلوس می فرمود. شیرین در آن غربت و برهوت برای رفع تنهایی با جوان هنرمندی گرم گرفته بود تا این که فضول ها و فتنه ها به شاهنشاه خبر دادند که چه نشسته ای زنت با فرهاد گرم گرفته و شاهنشاه هم با حقه ای فرهاد را از سر راه خود برداشت. یعنی چند همسری وجود داشت ولی فقط برای آقایان و هر آقای ایرانی هم سلطان خانه ی خویش است دیگر! >>>

عشق عمومی

طبیعی است که متاسف باشم از آنچه اتفاق افتاده است. هرگز فکر نمی کردم به این زودی ها از زمانه جدا شوم. برای خودم یک زمان 5 ساله قائل شده بودم. زندگی ام به 5 ساله ها تقسیم شده است. این بار قرار این بود که این دوره کوتاهتر شود. به اجبار. انتخاب من نبود. از کانادا که برگشتم با طرحی نو آمده بودم تا زمانه را در کانادا پایه گذاری کنم. هیات نظارت زمانه بدون اینکه این طرح را باز کند یک هفته بعد بدون حضور من تصمیم گرفت که ساختار زمانه را دگرگون کند. پیام آن از همان روز اول روشن بود. اما من عمدا نخواستم آن پیام را عمده کنم. من دلایل متعدد داشتم که تصمیم هیات نظارت یا بورد زمانه کارشناسی نشده و شتابزده است. دلایل قاتع کننده نیست و روش اجرا نیز مناسب نیست. خواستم تا طرح کتبی شود. شد. اما ایرادها کمتر نشد. تمام این ماجرا 20 روز طول کشید. آنها در 9 اکتبر جلسه گذاشتند در 10 اکتبر ضمن دیداری برای قهوه خوردن از سوی رئیس بورد و مدیر پرس نو به من شفاها ابلاغ شد.>>>

منشور کورش بزرگ

بمناسبت بزرگداشت روز کورش کبیر که امسال بخاطر نزدیکی آن با روز Halloween ما هردو را با هم جشن خواهیم گرفت که خرجمان کمتر شود، خواستم در مورد "لوحه کورش" که به آن "سیلندر کورش" نیز میگویند قدری با هم صحبت کنیم. اخیراً حتماً با خبر شدید که یک خبرنگار نشریه اشپیگل آلمان بنام شولتز نقل قول کرده بود از قول تاریخشناس آلمانی کلاوس گالاس که او هم به استناد به گفته های یک استاد تاریخ دیگر آلمانی بنام جوزف وایزهوفر ادعا میکند که بله "کورش، یک پادشاه دوران امپراطوری ها و کشور گشائی ها نمیتواند اولین منشور حقوق بشرو آزادی ادیان را شخصاً صادر کرده باشد چون او شاه کشوری بوده که مردمش از ترس باید پای او را میبوسیدند"، و اضافه میکند که "این یک دروغی است که محمد رضا شاه در 1971 در جشنهای دوهزارو پانصد سال شاهنشاهی علم کرد!" >>>

خانم سفیر

خانم مهرانگیز دولتشاهی، خواهرزاده صادق هدایت و اولین زنی که در ایران سفیر شد، در سن نود یک سالگی به دنبال یک بیماری طولانی درگذشت. مهرانگیز دولتشاهی متولد سال ١٢٩٦ در اصفهان است. خانم دولتشاهی در سال 1354 یه مقام سفیری منصوب شد و به دانمارک رفت و تا زمان انقلاب در همین مقام بود. مهرانگیز دولتشاهی تنها اولین و زنی است که در تاریخ ایران به مقام سفیری نائل شد. پس از انقلاب مهرانگیر دولتشاهی ساکن پاریس شد و در طول اقامت سی ساله اش در پاریس "انجمن فرهنگ ایران" که یکی از قدیمی ترین و معتبرترین انجمنهای فرهنگی ایرانیان است را بنیانگذاری کرد. او با گذاشتن جلسات سخنرانی برای پژوهشگران و فرهنگ دوستان ایرانی، فعالیت های فرهنگی خود را پیگیری می کرد. مهرانگیز دولتشاهی در سال 1997 از طرف "بنیاد پژوهش های زنان" به عنوان "بانوی برگزیده سال" در پاریس مورد تقدیر قرار گرفت. کتاب "جامعه، دولت و جنبش زنان ایران" 1381 یکی از آخرین آثار خانم دولتشاهی است.>>>