WAR

Oops! WW3

War game shows how attacking Iran could backfire

by Mohammad Alireza
22-Feb-2010 (41 comments)
The Brookings Institute recently conducted a war game between Iran, Israel, and America. You can read all about it here, "War game shows how attacking Iran could backfire." Well here is a leaked excerpt from a war game that was recently conducted in Iran at "Oops WW3 Institute"...as soon as Israeli jets were identified over Iranian airspace, and the bombing on Natanz was confirmed, Iran launches over ten missiles towards Damon, where Israel's nuclear industry is based. Simultaneously a volley of five hundred missiles from southern Lebanon hit Damon and several Israeli military bases>>>

PROFILE

The Future Takes Forever

Who was Fereidoun M. Esfandiary?

by Benjamin Tiven
22-Feb-2010 (8 comments)
“No civilization of the past was great,” Esfandiary insisted. “They were all primitive and persecutory, founded on mass subjugation and mass murder.” Against a tide of books warning of global crisis, decline, and alienation, Esfandiary proclaimed the first Age of Optimism. Technology would universalize abundance; nations would disappear; identities would shift from cultural to personal. “The young modern is not losing his identity. He is gladly disencumbering himself of it,” he wrote. “In the 21st century, no one will say ‘I’m Egyptian, or Romanian, or American,’ but ‘I’m global,’ or ‘I’m moon-based,’ or ‘part Martian.’”>>>

IDEAS

در جستجوی نشاط و آزادی

مردان و زنان ایرانی سقراط های قرن بیست و یکم اند

by M. Aidani
22-Feb-2010
آزادی تفکر و بیان، تنها روش سازنده و سالم زندگیست هم برای فرد و هم برای جامعه. این راه سقراط بود و راه کسانیست که با وجود و هستی خود از هر طریق به انسان احترام گذاشته و برای حرمت و آزادیش فداکاری میکند. روشنفکران و سیاست مداران خیر اندیش و آزادی خوا ه برای اولین بار در ایران در کنار ملیو نها ایرانی دیگر چه درون آن سرزمین و چه در غربت آن این اصل را آهسته آهسته در گفته ها و عملكرد های خود دارند هم به همدیگر و هم به دیگران نشان میدهند>>>

NOVEL

خانم معلم 2

ناجی نگاهی به صورتش انداخت و با خود می گفت این شاید آخرین نگاه بود

by Dariush Azadmanesh
22-Feb-2010
جلسه دوم خانم معلم روسریی آبی بر سر داشت و جلسه سوم روسریی سرخ. اما در جلسه چهارم که در اولین روز هفته برگذار شد مقنعه ای سیاه به سر داشت هر چند تا حد ممکن آن را عقب کشیده بود و موهای سیاهش کاملا از سرپوش سیاهش متمایز بودند. خانم معلم در این چهار جلسه نشان داده بود کارش را خیلی خوب بلد است و مهارتی کامل و ستایش انگیز در تدریس زبان انگلیسی دارد. از همان ابتدا گفته بود که انگلیسی را با لهجه آمریکن تدریس خواهد کرد که لهجه مورد علاقه اش بود و آن را زیباتر از لهجه بریتیش می دانست>>>

GREENS

What happened? Where now?

The choice confronting the regime is stark

by Farhang Jahanpour
19-Feb-2010 (5 comments)
The official commemoration in Tehran of the 1979 events, and the absence of substantial mobilisation by the opposition, is significant only in relation to the false expectation that this moment would in some way signal the end of the Islamic Republic. Indeed, some observers have compared the current protests to the revolutionary wave that resulted in the relatively speedy downfall of Mohammad Reza Shah's government. However, a realistic appraisal of events in Iran suggests few similarities between the two experiences. The true import of the green movement’s challenge lies elsewhere>>>

VIEW

بعد از «شکست» ۲۲ بهمن

این سرانجام تضمینی برای ادامه حیات رژیم به دنبال نخواهد آورد

by Hossein Bagher Zadeh
19-Feb-2010 (4 comments)
مصاف ۲۲ بهمن با نتیجه یک بر صفر به پیروزی حاکمیت جمهوری اسلامی و شکست جنبش سبز انجامیده است. این حکمی است که دستگاه‌های تبلیغاتی رژیم صادر کرده‌اند. در جنبش سبز نیز عده زیادی به این نتیجه رسیده‌اند، و تحلیلگران زیادی به بررسی چرایی این امر پرداخته‌اند. برخی مشکل را در تاکتیک‌های به کار رفته از سوی سیاست‌گزاران جنبش سبز می‌بینند و دیگرانی نقش نیروهای «دیگری» را (اصلاح‌طلبان ساختارشکنان را و ساختارشکنان اصلاح‌طلبان را) باعث آن می‌دانند. کسانی هم بودند که به توهم سقوط رژیم در این روز دامن می‌زدند و امیدهای کاذبی ایجاد کرده بودند>>>

FILM

Now We Know

A testimony to the ingenuity, entrepreneurship and resilience of the Iranian youth

by Lamarr
19-Feb-2010 (5 comments)
Rolo May once said creativity arises out of the tension between spontaneity and limitation. Bahman Ghobadi’s most recent work portraits how this is manifested in the day to day life in Iran, in particular in that of the Iranian youth. No One Knows About Persian Cats opens with Ghobadi recording a Kurdish song in an underground recoding studio in Tehran. This is his only cameo appearance in the entire film. On the surface, the plot is simple. Ashkan and Negar, two young musicians are looking to form a band and dream of taking part in a music festival in Europe>>>

THOUGHTS

دنیا خانه ی من است

دنیای ذهنم بزرگتر شده ولی دیگر تن به جغرافیا نمی سپارم. دیگر ملیت و زبان برایم معنای خودش را از دست داده

by hadi khojinian
19-Feb-2010 (10 comments)
آنچه در این روزها بیش از همه توان می گیرد اضافه فکر کردن است. می توان به همه ی اتفاقات روزمره اندشید. می توان طومار بزرگی نوشت از همه ی بایسته ها ونابایست ها. می توان شمع نذر کرد می توان به امامزاده های سیار دخیل بست. از این می توانستن ها بسیار می توان انجام داد. ولی آنچه این روزها مهمترین کار است خواندن و خواندن است. >>>

POETRY

Now you are Thirteen
by leora douraghy
19-Feb-2010 (3 comments)
Once upon a time…
we took make-believe trips in imaginary planes
we drank cups of imaginary tea
we slept in a make-believe tent
and sailed an imaginary sea >>>

NOVEL

خانم معلم

خانم کریمی! حتماً او یکی از بازنشسته های آموزش و پرورش بود

by Dariush Azadmanesh
19-Feb-2010 (one comment)
با کف دست محکم روی کاپوت ماشینی که در یک قدمی او ترمز کرده بود کوبید و نگاهی خشم آلود به راننده انداخت. اما سپس بی درنگ و بی توجه به اعتراض های راننده راه خود را پیش گرفت و از اتومبیل دور شد. در تقاطع دو خیابان سی متری و نادری که چهار راه بزرگ نادری را در مرکز شهر اهواز ایجاد می کردند سر و صدا و شلوغی بیداد می کرد. شهرت این چهار راه بزرگ تا آن اندازه بود که نامش بطور عام بر تمام مناطق ریز و درشت مرکز شهر اطلاق می شد>>>

GEOEYE

Keeping an eye on repression

The Famous IKONOS Satellite Image of Azadi Square

by Ari Siletz
17-Feb-2010 (80 comments)
In the days prior to the Bahman 22 anniversary of the Iranian revolution, Khamenei’s forces were making furious efforts to tighten a blindfold on the media so that the world could not see the magnitude of the Iranian opposition. At the same time the opposition movement, with far fewer resources, had to find a way to get the truth out with as little bloodshed as possible. It was during this time that Mark Brender, the Vice President of Communications at GeoEye, an operator of high-resolution Earth imaging satellites, received a call from an unusual customer>>>

LESSONS

درسی كه باید گرفت

با یک شكست تاكتیكی نباید تصور كرد كه دنیا به آخر رسیده

by Ramin Kamran
17-Feb-2010 (5 comments)
از بیست و دوی بهمن به این طرف صدای شكوه و شكایت همهٌ مخالفان و بخصوص آنهایی كه همت كرده بودند و برای مبارزه با رژیم به خیابان آمده بودند، بلند است. بسیاری خود را آماده كرده بودند تا با ریختن به میدان درسی را كه در روز عاشورا به حكومت داده بودند مكرر نمایند ولی نتیجه جز آن شد كه میخواستند. باید بدون مجامله و معطلی وضعیت را ارزیابی كرد و درسی را كه باید از واقعه گرفت وگرنه سر حرفهای نامعقول باز خواهد شد و روحیهٌ مبارزان آسیب خواهد دید. اول از همه ببینیم كه بازی چرا چنین صورتی گرفت>>>

IDEAS

دسیسۀ سبز

هیچ سندی یا رویدادی نمیتواند چهره فریبکار متفکران نواندیش مذهبی را بیشتر از "هشدارهای کلیدی" شبکه جنبش راه سبز (جرس) افشا کند

by LalehGillani
17-Feb-2010 (169 comments)
در پیچ و خم دنیای سیاست ایران، دردناک تر از سکوت عالمان، دشوارتر از گناه هم خونان، غمناک تر از خیانت یاران و دلخراش تر از همدستی گستاخان، دسیسۀ سبز شیران کاغذی میهن است. این روزها، در میان هیاهوی وعده ها و خواسته ها، پیشنهادها و برنامه ها، معجون مسخرۀ "دمکراسی هدایت شده" یا "دمکراسی حداقلی" نسخۀ اسلامی دیگری است که مدعیان اصلاح طلبی حکومت ملاهان برای "مستضفان" به تنگ آمده پیچیده اند و جاهلانه به عنوان متفکر نواندیش مذهبی، ملت را دوباره به بیراه کشیده اند>>>

CHESS

It was summer of 72

The love that bound us is all I remember clearly

by oktaby
17-Feb-2010 (10 comments)
It was summer of 1972. It is a memory but plays like a dream in my head. I spent a lot of time with my youngest uncle Hamid and his friends. Mostly Hadaf graduating year students who were ok with a kid my age hanging with them. I was good at Takhte, convoluted jokes & conversations, and could handle their version of Shah/Vazir that included real slaps that left finger prints on the face for a good half a day, Otooye Atashin that could take a chunk of your hair off, and Shah's takht who would literally sit on you throughout his reign that was always longer than appropriate and ended up in tyranny no matter who got to be king>>>

POETRY

Uncle Parviz
by Azadeh Azad
17-Feb-2010 (8 comments)
Off the Silk Road
Our Land Rover is parked in a gravel lot
We have rhubarb drink over white cotton fields
With no end, fresh morning breeze over Neyshabur
Turquoise land sings to its Roof, Mount Binâlud
And smiles at us young children from Tehran
Our vacant summer time
In Grandpa’s >>>
« first‹ previous…474849505152535455…next ›last »