Arts and Literature

خانه خالیست

به عبث می کوبم
‫در این خانه که در آن کس نیست
‫در پس پنجره
‫تصویر گناه آلود آدمکی میسوزد
‫که به من مینگرد و صدا میزندم
‫که برو خانه تهی ست ‫ >>>

غول غرق شده ی جزیره

اصلن مهم نیست که درست همین حالا پرنده ای از بالای سرت می گذرد، بی آنکه حتی نگاهت بکند. اصلن مهم نیست که در کناره های ساحل جزیره غول عاشقی غرق شده باشد بی آنکه حتی صدای آخرین آخش را شنیده باشی. اصلن مهم نیست که تو درحال گذار از وهم تاریخ گذشته ای باشی که حتی هجاهای بی صدایش خاطر عزیزت را مکدر کرده باشد. درست همین حالا دو کودکی را به یاد می آورم که پدرشان سر دار رفته است>>>

Muir Woods

I feel a part of the woods,
I feel the heartbeat of the forest
I can imagine I am a Redwood
Weathering thousands of years of storms
I pick at a clearing where so many of my brothers and sister were cut down >>>

اعدام را شرح دهید

یکی از خواص اعدام اعمال قدرت و ایجاد ترس در بنی بشر است و ایجاد ترس در مواقع افول دولت فرخنده و فقر مردم برای بقای نظام بسیار واجب و ضروری می باشد. از این رو آمار اعدام ها در کشورهای دیکتاتوری همیشه بالا می باشد و در دوران خشم و فقر مردم این آمار بالا و بالاتر می رود. حکومت های اقتدارگرا با توسل جستن به اعدام و به خصوص اعدام در ملاء عام میزان ترس را در کنه وجود مردم بالا برده و مدام بر عمر حکومت خویش می افزایند>>>

Mesr

I have a simple question
addressed to the rulers
I only vaguely know.

I'm asking on behalf
of those whose wealth
is stolen continuously,
>>>

مورچه های آرژانتینی

فکر به نابودی مورچه ها برای خیلی از مردم شهر به نوعی سرگرمی و بهانه ی زندگی تبدیل شده و برخی از شهروندان اصولن از حضور مورچه ها نگران و پریشان نیستند؛ خوب جانم! مورچه ها هستند، چه کنیم؟ این بیچاره ها سرشان به کار خودشان بند است و آنقدرها هم که گفته می شود، آزاری ندارند! فکر نمی کنید اگر مورچه ها را زیبا ببینید، گاه مفید هم بنظر می رسند؟! >>>

Phone book

Yesterday, I opened my phone book
Looking for a friend’s number
When I came upon another friend’s name
That was needed no more >>>

کتابچۀ تلفن

دیروز به سراغ کتابچۀ تلفنم رفتم
برای یافتن تلفن دوستی
به نام دوست دیگری برخوردم
و آن را با اشک پاک کردم >>>

Boston

You've got to leave room in romance for people to not know what they're doing. I understand that. You've got to leave room for people to feel whatever they feel and act in a moment on account of that. I know it. I know it and I am generally in favor of it as a rule. I was sitting in Martin Mack's on Haight Street at 7:30 on New Year's Eve and I fell into a conversation with a girl who was also there by herself. We talked a little and danced a little. It was New Year's Eve>>>

آقای اسکات

خانه من درست در تقاطع سه چهارتا خیابان مهم واقع شده که همگی ختم می شوند به یک میدان کوچک. با خودم فکر می کردم چطور وسط تقاطع به این پیچیدگی فقط یک میدان کوچک ساخته اند. میدان کوچک است، خیلی کوچک ولی یک مجسمه بزرگ و با شکوه وسط باغچه قشنگش کار گذاشته شده. مجسمه برنزی از یک سوار دلاور با یک اسب بزرگ زیبا>>>

The Suicide Note

The books were piled on the floor, and on my desk. I added a label to each pile, so Auntie would know what to do. The stack of encyclopedias was the tallest; the concrete proof of my tendency to learn about archaic cities, non-existent countries, dying volcanoes, or to imagine dead men’s lives. I leafed through my art books, and my heart beat faster as I discovered a new painting of Chagall that I hadn’t seen before; a man in tuxedo held the hand of a woman in pink, smiling, but the woman was floating in the air and the man didn’t seem surprised by her ability to fly>>>

فرصت

در پهنه ی زمان
مستانه می دود
پای بر زمین می کوبد
شیهه بر می افرازد
در جاده ی عمر
مرا میجوید >>>

A razor in my heart

Dressed in the misery of exile
In this unforeseen frosty winter
I witness how my sighs slumber
Freezing into spotless snowflakes >>>

درون شکافی در ساعت یک و بیست و سه دقیقه ی بامداد

این روزها هر کاری که دلم می خواهد انجام می دهم چون به جادوی بزرگی دست یافته ام که توان حتی به کلمه رساند نشان را هم در خودم نمی ببینم. اصلن چرا باید به زبان بیاورم وقتی این همه آسان پیچک درونم را باز می کند و کاری می کند که حس کنم راه نفس کشیدنم بازتر شده>>>

جیرجیرک

نه، این شب نیست، جیرجیرک نیست، باروت نیست
آب انباری ست
که همه شب
از آن، جرعۀ آبی، میهمانان شبانه را دعوت می کنم
نه، این همه نیست، و باری لباسی ست از شب
>>>